Το Τμήμα ιδρύθηκε το 1983. Οι σπουδές καλύπτουν τις εφαρμογές και την ανάπτυξη της Γεωπονικής Επιστήμης και Τεχνολογίας στη Φυτική Παραγωγή, με έμφαση στην παραγωγή και διαχείριση φυτοκομικών προϊόντων των Μεσογειακών και Υποτροπικών Καλλιεργειών.
Από το ακαδημαϊκό έτος 1999-2000 εφαρμόζεται νέο πρόγραμμα σπουδών, το κυριότερο χαρακτηριστικό του οποίου είναι η ευελιξία ως προς τις κατευθύνσεις. Ο σπουδαστής αφού αποκτήσει μια βασική γεωπονική παιδεία στα 4 πρώτα εξάμηνα σπουδών, έχει στη συνέχεια τη δυνατότητα να επιλέξει ορισμένα μαθήματα από μια ομάδα περισσοτέρων μαθημάτων, τα οποία του δίνουν την ευχέρεια να αναπτύξει μια κατεύθυνση, σύμφωνα με τις δικές του επιστημονικές αναζητήσεις.
Η βασική γεωπονική παιδεία του Τμήματος εξασφαλίζει στους σπουδαστές τις γνώσεις που απαιτούνται, ώστε να απασχοληθούν σε αντικείμενα σχετικά με τη γεωργική παραγωγή και ιδιαίτερα με τους κλάδους της: Δενδροκομίας Aμπελουργίας Μεσογειακών και Υποτροπικών Φυτών Oπωροκηπευτικών Eμπορίας και διακίνησης γεωργικών προϊόντων
Οι πτυχιούχοι μπορούν να καλύψουν θέσεις εργασίας σε τομείς ανάλογους με τις σπουδές και την εξειδίκευση τους Ενδεικτικά αναφέρεται ότι μπορούν να απασχοληθούν: στον δημόσιο τομέα σε σχετικές υπηρεσίες και φορείς του Υπουργείου Γεωργίας, της Αγροτικής Τράπεζας, σε γεωργικούς οργανισμούς και συνεταιρισμούς, σε εργοστάσια επεξεργασίας γεωργικών προϊόντων ως ποιοτικοί ελεγκτές, σε σταθμούς γεωργικής έρευνας, στην εκπαίδευση και την κατάρτιση, ως ελεύθεροι επαγγελματίες
Για το σχεδιασμό του νέου Προγράμματος Σπουδών που έχει ήδη τεθεί σε ισχύ χρησιμοποιήθηκαν:
Δεδομένα από την αποτίμηση του προϋπάρχοντος προγράμματος σπουδών. Έγινε εκτίμηση των στοιχείων, που οφείλαμε να διατηρήσουμε και να αναπτύξουμε, καθώς και εκείνων που οφείλαμε να ανανεώσουμε.
Δεδομένα από την αγορά εργασίας. Προβλέψεις για τις νέες διαμορφούμενες τάσεις στη χώρα μας, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που αποτελεί το άμεσο θεσμικό και οικονομικό περιβάλλον μας, καθώς και στον γενικότερο διεθνή χώρο.
Στοιχεία από προγράμματα επιτυχημένων Τριτοβάθμιων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων του εξωτερικού. Εντοπισμός εκείνων των στοιχείων που είναι δυνατό και επιθυμητό να μεταφερθούν στη χώρα μας. Τρόποι προσαρμογής τους στην ελληνική πραγματικότητα.
Στόχος: Η εκπαίδευση στελεχών για τον Αγροτικό Τομέα, με επιστημονική τεκμηρίωση και σύγχρονη τεχνολογική κατάρτιση.
Περιεχόμενο: Καλύπτει τις σημερινές και προβλεπόμενες αυριανές ανάγκες της γεωργίας.
Εκπαιδευτική προσέγγιση: Βασίζεται ιδιαίτερα στην ενεργό συμμετοχή των σπουδαστών στην εκπαιδευτική διαδικασία, την αναζήτηση πηγών γνώσεων και πληροφοριών, τη συμβουλευτική διδασκαλία, τις μελέτες πραγματικών προβλημάτων της γεωργίας και την άσκηση σε χώρους δραστηριοτήτων αιχμής.
Διάρθρωση του Προγράμματος: Σπονδυλωτή, ώστε να υπάρχει η δυνατότητα μετάκλησης ειδικών επιστημόνων - ακαδημαϊκών, από άλλες περιοχές της Ελλάδας και το Εξωτερικό.
Ευελιξία του Προγράμματος ως προς τις κατευθύνσεις. Ο σπουδαστής επιλέγοντας επτά μαθήματα από μια ομάδα περισσοτέρων μαθημάτων έχει τη δυνατότητα να αναπτύξει μια κατεύθυνση σύμφωνη με τις δικές του επιστημονικές αναζητήσεις.
Διεθνής Χαρακτήρας των σπουδών. Διδασκαλία μαθημάτων σε ξένη γλώσσα. Παραδόσεις από ξένους ακαδημαϊκούς, μετακινήσεις σπουδαστών σε σχολές του εξωτερικού για μέρος των σπουδών τους.
Τύπος μαθήματος: Θεωρητικό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία
Διδακτικές μονάδες: 4
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 1o
Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό Υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος
Προαπαιτούμενα: Όχι
Σκοπός και στόχοι μαθήματος: Να δοθούν στους σπουδαστές οι βασικές γνώσεις φυσικής, που είναι χρήσιμες στη Γεωπονική επιστήμη.
Περιγραφή του μαθήματος: Δομή της Φυσικής επιστήμης. Διεθνές σύστημα μονάδων. Γενικές γνώσεις από τα μαθηματικά. Καταστάσεις της ύλης. Γενική κατάταξη των δυνάμεων. Δράση και αποτελέσματα δυνάμεων. Νόμοι δυνάμεων. Έργο δύναμης. Τα ρευστά σε ηρεμία. Τα ρευστά σε κίνηση. Η έννοια της θερμοκρασίας. Θερμική ισορροπία και η έννοια της θερμότητας. Θερμοκρασιακές ιδιότητες θερμοκρασιακές κλίμακες. Θέρμανση σώματος χωρίς και με αλλαγή φάσης. Νόμοι διαστολής. Διάδοση της θερμότητας. Η ακτινοβολία του ήλιου. Απορρόφηση της ηλιακής ακτινοβολίας κατά τη δίοδό της από τη γήινη ατμόσφαιρα. Το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Τα ηλεκτρικά μεγέθη. Οι κανόνες του Kirchoff. Νόμος του Joule. Συνεχές και εναλλασσόμενο ρεύμα. Ηλεκτρικό κύκλωμα – Ασφάλεια. Όργανα μέτρησης ηλεκτρικών μεγεθών. Φωτομετρικά μεγέθη. Διατάξεις μέτρησης του φωτός. Τεχνητές φωτεινές πηγές.
Βιβλιογραφία:
Halliday – Resnick, «Φυσική», εκδ. Γ.Α. Πνευματικός
Joung H. D. «Πανεπιστημιακή Φυσική» Εκδ. Παπαζήση
Sears- Zemansky – Young «College Physics» Εκδ. Addison – Wesley
Φραγκιαδάκης Ι. Σημειώσεις: «Ειδικά θέματα Φυσικής»
Τύπος μαθήματος: Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 2 ώρες εργαστήριο
Διδακτικές μονάδες: 5
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 1o
Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό Υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος
Προαπαιτούμενα: Όχι
Σκοπός και στόχοι μαθήματος: Eισαγωγή στην κατανόηση και εμβάθυνση θεμάτων Γενικής Xημείας (Aνόργανης και Oργανικής), που σχετίζονται άμεσα με την Γεωπονική επιστήμη. Tα θέματα αυτά προσπαθούν να προετοιμάσουν τον σπουδαστή αλλά και να αναπτύξουν την κρίση του πάνω σε προβλήματα ποσοτικών και ποιοτικών προσδιορισμών που θα κλιθεί να αντιμετωπίσει τόσο σε επόμενα βασικά μαθήματα Γεωπονίας (Eδαφολογία, Φυσιολογία Φυτών, Bιοτεχνολογία Φυτών κλπ.), όσο και απευθείας στην άσκηση του επαγγέλματός του.
Περιγραφή του μαθήματος.
Περίγραμμα Θεωρητικού Μαθήματος:
Στοιχειώδεις χημικές έννοιες. Oνοματολογία βασικότερων Aνόργανων και Oργανικών
ενώσεων που σχετίζονται με την Γεωπονική Eπιστήμη. Xημεία υδατικών διαλυμάτων.
Kολλοειδή συστήματα διασποράς. Xημικές αντιδράσεις. Kατατάξη και κινητική ανόργανων
και οργανικών αντιδράσεων. Xημική Iσορροπία. Γενικές αρχές και νόμοι. Hλεκτρολυτικά
διαλύματα. Aσθενείς και ισχυροί ηλεκτρολύτες. Oξέα και Bάσεις. Iονισμός του
ύδατος και η έκφραση οξύτητας των διαλυμάτων. Pυθμιστικά διαλύματα. Yδρόλυση
αλάτων. Σύμπλοκες χηλικές ενώσεις-Bασικές αρχές. Xημική ισορροπία συμπλόκων.
Eφαρμογές στην Γεωπονία. Xημική ισορροπία δυσδιάλυτων οργανικών ενώσεων. Bασικά
χαρακτηριστικά των κυριοτέρων συστατικών ενός φυτικού οργανισμού.
Περίγραμμα εργαστηριακών ασκήσεων:
Πειραματική ασφάλεια. Περιγραφή και χρήση εργαστηριακών οργάνων και σκευών.
Yδατικά διαλύματα. Παρασκευή διαλυμάτων. Yπολογισμός και έκφραση συγκέντρωσης
τους.
Aραίωση διαλυμάτων. Eφαρμογή των Nόμων αραίωσης. Eπίλυση προβλημάτων.
Aναφορά σε εφαρμογές διαλυμάτων που σχετίζονται με την Γεωπονική επιστήμη.
Προσδιορισμός της οξύτητας των υδατικών διαλυμάτων. Bασικές αρχές και μέθοδοι.
Προσδιορισμός pH μετά από ανάμιξη και αραίωση διαλυμάτων. Eπίλυση προβλημάτων.
Παρασκευή ρυθμιστικών διαλυμάτων. Bασικές εφαρμογές στην Γεωπονία.
Mετρήσεις ρυθμιστικής χωρητικότητας των ρυθμιστικών διαλυμάτων. Eπίλυση προβλημάτων.
Oγκομετρική ανάλυση. Ποσοτικός προσδιορισμός οξέος.
Προσδιορισμός καθαρότητας ενός εμπορικού σκευάσματος. Eφαρμογές ογκομετρίας
στη Γεωπονία.
Συμπλοκομετρικός προσδιορισμός σκληρότητας ύδατος.
Ποιοτική ανίχνευση μεταλλικών ιόντων.
Βιβλιογραφία:
Βερβερίδης Φ. (2000). Γεωργική Χημεία. Τ.Ε.Ι. Κρήτης
Δηλαβεράκη Ε. (1994) Σημειώσεις Χημείας. Τ.Ε.Ι. Ηρακλείου
Mανουσάκη Γ. (1994). Γενική και ανόργανη χημεία. Eκδόσεις Aδελφών Kυριακίδη.
Xατζηλιάδη Δ. N. (1992). Aρχές χημείας. Mακεδονικές Eκδόσεις.
Chapman C. (1996). Basic chemistry for biology. 2nd Edition. McGraw-Hill Publications.
Segel I.H. (1976). Biochemical calculations. 2nd Edition. J. Wiley & Sons Publications
Chang R. (1981). Physical chemistry with applications to biological systems. 2nd Edition. Collier-Macmillan Publications.
Τύπος μαθήματος: Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 3 ώρες θεωρία + 2 ώρες εργαστήριο
Διδακτικές μονάδες: 5,5
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 1o
Επίπεδο Μαθήματος: Κανονικό Υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος
Προαπαιτούμενα: Όχι
Σκοπός και στόχοι μαθήματος: Σκοπός του του μαθήματος είναι να κατανοήσουν οι σπουδαστές έννοιες της Στατιστικής, και να μπορούν στη συνέχεια να αναλύσουν τα δεδομένα τους από την πειραματική τους απασχόληση.
Περιγραφή του μαθήματος: Συναρτήσεις: Γραφικές παραστάσεις, Εκθετικές και Λογαριθμικές συναρτήσεις, Παράγωγοι και ακρότατα. Αόριστο και ορισμένο ολοκλήρωμα.
Στοιχεία Πιθανοτήτων: Πειράματα τύχης – Δειγματικός χώρος – Πεπερασμένοι ισοπίθανοι χώροι – Δεσμευμένη πιθανότητα – Στοχαστικώς ανεξάρτητα ενδεχόμενα Περιγραφική στατιστική. Παρουσίαση ποιοτικών και ποσοτικών χαρακτηριστικών με πίνακες και γραφικές παραστάσεις. Μέτρα θέσης και μεταβλητότητας. Kανονική κατανομή. Εκτίμηση μέσης τιμής με διαστήματα εμπιστοσύνης. Σύγκριση μέσων τιμών πληθυσμών (t-test).Απλή γραμμική παλινδρόμηση και συσχέτιση.
Βιβλιογραφία:
Α. Ζαχαροπούλου: Στατιστική
Α. Ζαχαροπούλου: Ασκήσεις Στατιστικής
Γ. Μαρκάκη: Στατιστική Ι. Σημειώσεις
Παπαϊωάννου, Φερεντίνου: Βιομαθηματικά
Τύπος Μαθήματος: Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 3 ώρες εργαστήριο
Διδακτικές μονάδες: 5,5
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 1o
Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό Yποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος
Προαπαιτούμενα μαθήματα: Όχι
Σκοπός και στόχοι μαθήματος: Να δοθούν στο σπουδαστή οι βασικές γνώσεις της κυτταρολογίας, με εστίαση στο φυτικό κύτταρο, καθώς και γνώσεις μορφολογίας και ανατομίας των φυτών. Με το τέλος του μαθήματος ο σπουδαστής να γνωρίζει τις κυριότερες υποκυτταρικές δομές, τους τύπους των φυτικών κυττάρων και την ανατομία των φυτικών οργάνων.
Περιγραφή του μαθήματος: Το κύτταρο ως στοιχειώδης μονάδα ζωής. Φυτικό και Ζωϊκό, Προκαρυωτικό και Ευκαρυωτικό κύτταρο - Κυτταρικά οργανίδια – Υποκυτταρικές δομές (Πυρήνας, μιτοχόνδρια, πλαστίδια, ενδοπλασματικό δίκτυο, χυμοτόπιο, ριβοσώματα κλπ.) -Χημεία του κυττάρου – DNA - Μεταγραφή - Μετάφραση – Πρωτεΐνες – Ένζυμα - Χρωματίνη- Χρωμόσωμα - Μίτωση- Μείωση.
Φυτικοί Ιστοί και Κυτταρικοί τύποι: Επιδερμικά - Μεριστωματικά- Παρεγχυματικά αποθηκευτικά και φωτοσυνθετικά – Στηρικτικά, Ηθμώδη, Συνοδά κλπ. κύτταρα. Κύτταρα που σχηματίζουν τα αγγεία του ξύλου και τις τραχεΐδες.
Φυτικά όργανα: Ρίζα- Βλαστός- Φύλλο. Εσωτερική ανατομία. Εξωτερική μορφολογία και μετασχηματισμοί τους. Άνθος - Μικρο- και μακροσποριογένεση - Επικονίαση - Γονιμοποίηση - Καρπός -Σπέρμα.
Βιβλιογραφία:
Βλάχος Ι.: Κυτταρολογία. Τ.Ε.Ι. Ηρακλείου
Βλάχος Ι.: Ανατομία και Μορφολογία Φυτών. Τ.Ε.Ι. Ηρακλείου
Μποζαμπαλίδης: Ανατομία και Μορφολογία Φυτών. Θεσσαλονίκη
Τσέκος – Κουκόλη: Ανατομία και Μορφολογία Φυτών. Θεσσαλονίκη
Τύπος μαθήματος: Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 2 ώρες εργαστήριο
Διδακτικές μονάδες: 5
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 1o
Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό Υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος
Προαπαιτούμενα:'Οχι
Σκοπός και στόχος μαθήματος: Το μάθημα αποσκοπεί να καταστήσει τους σπουδαστές ικανούς να κατανοήσουν τις βασικές αρχές, τεχνικές και μεθόδους που χρησιμοποιούμε στην παραγωγική διαδικασία του οπωροφόρου δένδρου.
Περιγραφή του μαθήματος: Τα οπωροκηπευτικά φυτά και η δενδροκομία ως επιστήμη και τεχνολογία. Παγκόσμια παραγωγή δενδροκομικών προϊόντων. Παραγωγή δενδροκομικών προϊόντων στην Ελλάδα. Το κλίμα της Ελλάδας σε σχέση με την ανάπτυξη των δενδρωδών καλλιεργειών. Η οικονομική σημασία των δενδρωδών καλλιεργειών για την Ελλάδα. Προβλήματα της Ελληνικής δενδροκομίας. Ολοκληρωμένη δενδροκομία και η εφαρμογή της στην πράξη. Το οπωροφόρο δένδρο και τα μέρη του. Τα είδη των οπωροφόρων. Οικολογία οπωροφόρων δένδρων. Οι παγετοί, η σκληραγώγηση και αντιπαγετική προστασία των οπωροφόρων. Τα υποκείμενα και ο πολλαπλασιασμός των οπωροφόρων. Σχεδίαση - Εγκατάσταση οπωρώνα. Καρποφορία οπωροφόρων. Επικονίαση - Γονιμοποίηση. Καλλιεργητικές τεχνικές και χειρισμοί του εδάφους του οπωρώνα(άρδευση, λίπανση, κλάδεμα και συστήματα μόρφωσης οπωροφόρων). Αύξηση και αραίωμα καρπών. Ωρίμανση - κριτήρια ωριμότητας - Συγκομιδή καρπών.
Βιβλιογραφία:
Σφακιωτάκης, Ε. 1993. Γενική Δενδροκομία. Θεσ/νίκη.
Ποντίκης, Κ. Α 1997. Γενική Δενδροκομία. Αθήνα.
Ποντίκης, Κ. Α 1994. Πολλαπλασιασμός καρποφόρων δένδρων και θάμνων, Αθήνα.
Salunkhe, D. K., Kadam, S. S. 1995. Handbook of fruit science and technology. Production, Composition, storage, and processing. Marcel Dekker inc. New York
Lamb, K.; Kelly, J.; Bowbrick, P. 1995. Nursery stock manual. Swanley, U.K.
Κολιοραδάκης, Γ. και Πετούσης, Γ. 1996. Σημειώσεις Εργαστηρίων Γενικής Δενδροκομίας. Σ.ΤΕ.Γ, ΤΕΙ Ηρακλείου.
Τύπος μαθήματος: Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 2 ώρες εργαστήριο
Διδακτικές μονάδες: 5
Tυπικό εξάμηνο: 1o
Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό Υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος
Προαπαιτούμενα: Όχι
Σκοπός και στόχος του μαθήματος: Αξιολόγηση των βιοτικών και αβιοτικών παραγόντων που επηρεάζουν την ανάπτυξη και απόδοση των Φυτών Μεγάλης Καλλιέργειας.
Περιγραφή μαθήματος: 1. Νόμοι που διέπουν τη δημιουργία της φυτικής παραγωγής.
2. Σημασία των κλιματικών μεταβλητών (θερμοκρασία, ηλιακή ακτινοβολία, άνεμος, ατμοσφαιρικά κατακρημνίσματα, κλίμα, μικροκλίμα) στην ανάπτυξη και τις αποδόσεις των Φυτών Μεγάλης Καλλιέργειας.
3. Σημασία των εδαφικών μεταβλητών (γενικές γνώσεις στο σχηματισμό του γεωργικού εδάφους, φυσικά, χημικά και βιοχημικά χαρακτηριστικά του εδάφους, έδαφος και νερό, έδαφος και αέρας, ταξινόμηση των εδαφών) στην ανάπτυξη και τις αποδόσεις των Φυτών Μεγάλης Καλλιέργειας.
4. Σημασία της γεωργικής τεχνικής (κατεργασία εδάφους, άρδευση, ξηρικές καλλιέργειες, λίπανση, εναλλαγή καλλιεργειών, συγκαλλιέργεια, ζιζάνια, πολλαπλασιασμός των φυτών) στην ανάπτυξη και τις αποδόσεις των Φυτών Μεγάλης Καλλιέργειας.
5. Τεχνικές συγκομιδής και αποθήκευσης των προϊόντων των φυτών Μεγάλης Καλλιέργειας.
Βιβλιογραφία:
Καραμάνος Α., Ι., 1989. Γενική Γεωργία: Το εναέριο περιβάλλον. Αθήνα, 186 σελ.
Παπαθανασίου Γ., 1974. Εισαγωγή στη φυτοτεχνολογία. Θεσσαλονίκη, 251 σελ.
Pantanelli Ε., 1962. Agronomia generale. Edizioni Edagricole, Bologna, 363 p.
Grimaldi Α., Bonciarelli F. and Loewnzetti F., 1994. Principi di Agronomia. Edizioni Edagricole, Bologna, 330 p.
Bonciarelli, A. F., 1994. Agronomia. Edizioni Edagricole, Bologna, 292 p.
Russel, E. W., 1982. Il terreno e la pianta. Edizioni Edagricole, Bologna, 594 p.
Τύπος μαθήματος: Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 3 ώρες εργαστήριο
Διδακτικές μονάδες: 6
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 2o
Επίπεδo μαθήματος: Κανονικό Υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος
Προαπαιτούμενα: Γεωργική Χημεία
Σκοπός και στόχος του μαθήματος: H Εισαγωγή στα βασικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα και τις ιδιότητες των εδαφών. Οι σπουδαστές να αποκτήσουν τις βασικές γνώσεις και την ικανότητα να μπορούν να εντοπίζουν και στη συνέχεια να καθορίζουν την διαδικασία επίλυσης προβλημάτων στη σχέση εδάφους - φυτού. Για την απόκτηση αυτής της ικανότητας, οι σπουδαστές εκπαιδεύονται επιπλέον σε μια σειρά εργαστηριακών ασκήσεων και προσδιορισμών, από τα αποτελέσματα των οποίων αποκτούν πληροφορίες για τα χαρακτηριστικά του εδάφους και τη γονιμότητά του.
Περιγραφή του μαθήματος: Γενικά για το έδαφος. Ορυκτά - Πετρώματα - Αποσάθρωση. Ορυκτά της αργίλου. Τα οργανικά συστατικά του εδάφους. Το νερό και ο αέρας του εδάφους. Οι φυσικοχημικές ιδιότητες του εδάφους όπως, μηχανική σύσταση, δομή, συνεκτικότητα, φαινομενικό και πραγματικό ειδικό βάρος, πορώδες, χρώμα, ιονική ανταλλαγή, pH, βαθμός κορεσμού από βάσεις, ρυθμιστική ικανότητα, κ.τ.λ. Η γένεση και η εξέλιξη των εδαφών. Η ταξινόμηση των εδαφών.
Βιβλιογραφία:
Bohn, L.H., B.L. Mc Neal, and G.A. O' Connor. 1985. Soil chemistry. John Wiley and Sons, N. Y.
Brady, C.N. R.R. Weil 1999. The nature and properties of soils. 12th ed. Mc Millan, N.Y.
Evangelou, V.P. 1998. Environmental soil and water chemistry. Principles and applications. John Wiley and Sons, N.Y.
Fitzpatrick, A. E. 1983. Soils. Their formation, classification and distribution. Longman, London and N. Y.
Foth, H.D. 1990. Fundamentals o Soil Science. 8th ed. John Wiley and Sons N.Y.
Hausembuiller, L.R. 1985. Soil Science, principles and practices. 3th ed. Wm. C. Brown Publishers, Dubuque, Iowa.
Sparks, D. L. 1996. Methods of soils analysis. Part 3. Chemical Methods. SSSA, Madison, WI.
Sposito, G. 1989. The chemistry of soils. Oxford University press. N. Y.
Σινάνης, Κ. Ν. 1996. Σημειώσεις Εδαφολογίας. Τ.Ε.Ι. Ηρακλείου.
Σινάνης, Κ. Ν. 1995. Εργαστηριακές Ασκήσεις Εδαφολογίας. Τ.Ε.Ι. Ηρακλείου.
Sevenson, F. J. 1982. Humus chemistry: Genesis, Composition and Reactions. John Wiley and Sons, N.Y.
U.S. Department of Agriculture. 1993. Soil Survey Manual. Soil Survey Division Staff. Handbook No 18. Washington, D.C.
Tύπος μαθήματος: Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 2 ώρες εργαστήριο
Διδακτικές μονάδες: 4
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 2o
Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό Υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος
Προαπαιτούμενα: Κυτταρολογία- Μορφολογία φυτών.
Σκοπός και στόχος μαθήματος: Βασικές γνώσεις για την ταξινόμηση και αναγνώριση των φυτικών taxa. Το μάθημα αποσκοπεί να καταστήσει τους σπουδαστές ικανούς να:
Να αποκτήσουν τις βασικές γνώσεις για την ταξινόμηση των φυτικών ειδών.
Να υποστηριχθούν τα μαθήματα: Οικολογία, Ανθοκομία, Λαχανοκομία, Αρωματικά,
Φαρμακευτικά φυτά και Φυτοπροστασία.
Περιγραφή του μαθήματος: Ιστορική εξέλιξη της Συστηματικής Βοτανικής, Συστήματα
ταξινόμησης των οργανισμών. Ταξινομικές μονάδες. Ονοματολογία. Χαρακτήρες που
χρησιμοποιούνται στην ταξινόμηση.
Έννοια του είδους και του πληθυσμού στα φυτά.
Κρυπτόγαμα: (Σχιζόφυτα, Φυκόφυτα, Μυκόφυτα, Λειχηνόφυτα, Βρυόφυτα, Πτεριδόφυτα).
Στοιχεία μορφολογίας, πολ/σμού και ταξινόμησης. Οικονομική σημασία.
Φανερόγαμα: (Σπερματόφυτα): Διαφορές από Πτεριδόφυτα. Φυλογένεση, Ταξινόμηση
ανάλογα με τη βιομορφή.
Γυμνόσπερμα: Γενικοί χαρακτήρες, Φυλογένεση. Συστηματική: Κλάσεις και οι κυριότερες
οικογένειες. Οικονομική σημασία.
Αγγειόσπερμα: Γενικοί χαρακτήρες. Φυλογένεση. Διαφορές από γυμνόσπερμα. Λεξιλόγιο
όρων Συστηματικής Βοτανικής.
Συστηματική αγγειοσπέρμων: Κλάσεις (Δικοτυλήδονα - Μονοκοτυλήδονα), Υποκλάσεις,
τάξεις και οι κυριότερες οικογένειες. Οικονομική σημασία.
Βιβλιογραφία:
Συστηματική Βοτανική. Δ. Φοίτος. Εκδόσεις Λύχνος. Πάτρα.
Συστηματική Βοτανική Α. Μπαμπαλώνας - Σ. Κοκκίνη Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης ΄Εκδοση: Υπηρεσία δημοσιευμάτων.
100 Families of flowering plants M.Hickey & C. King. Cambridge Univ. press
Ζιζανολογία Η. Ελευθεροχωρινός Αγρότυπος Αθήνα
Οδηγός Αντιμεπτώπισης ζιζανίων: Συστάσεις για τη χρήση ζιζανιοκτόνων. Ελληνική Ζιζανιολογική Εταιρία Αθήνα.
-
Τύπος μαθήματος: Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 3 ώρες εργαστήριο
Διδακτικές μονάδες: 6
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 2o
Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό Υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος
Προαπαιτούμενα: Κυτταρολογία – Μορφολογία Φυτών
Σκοπός και στόχοι του μαθήματος: Να δώσει τις γενικές γνώσεις που κάνουν κατανοητές τις πιο σημαντικές λειτουργίες των φυτών. Αυτό θα έκανε τους σπουδαστές ικανούς να κατανοήσουν τα ειδικά και πιο εφαρμοσμένα αντικείμενα της Εφαρμοσμένης Φυσιολογίας που διδάσκεται σε επόμενο εξάμηνο.
Περιγραφή μαθήματος: Φωτοσύνθεση, Σύνθεση υδατανθράκων, λιπιδίων και αρωματικών ουσιών, Αναπνοή - διάσπαση ουσιών, Μεταβολισμός Αζώτου και Θείου, Διαπνοή, Απορρόφηση και μετακίνηση νερού και ουσιών.
Βιβλιογραφία:
Πεδιαδιτάκης, Γ. 1997. Σημειώσεις Βοτανικής ΙΙ. ΤΕΙ Ηρακλείου, Ηράκλειο. 72 σελ.
Καράταγλης Σ. 1995. Φυσιολογία Φυτών. Art of Text. Θεσσαλονίκη. 304 σελ.
Salisbury,F.B. and Ross C.W. 1978. Plant Physiology. Wadsworth Pub. Co., Inc. Belmont. 422 p.
Τύπος μαθήματος: Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 2 ώρες εργαστήριο
Διδακτικές μονάδες: 6
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 3o
Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό Υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος
Προαπαιτούμενα: 'Οχι
Σκοπός και στόχος μαθήματος: Το μάθημα αποσκοπεί να καταστήσει τους σπουδαστές ικανούς να:
Οργανώνουν λαχανοκομικές επιχειρήσεις
Εφαρμόζουν τις γνωστές τεχνικές και να χρησιμοποιούν τη νέα τεχνολογία
Κρίνουν και υιοθετούν νέους τρόπους άσκησης της Γεωργίας στον τομέα της Λαχανοκομίας.
Περιγραφή μαθήματος: Η σημασία των λαχανικών για τη διατροφή του ανθρώπου. Η
καλλιέργεια των λαχανικών στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και διεθνώς. Ταξινόμηση των
λαχανικών. Μορφές κατανάλωσης λαχανικών. Μορφές λαχανοκομικών εκμεταλλεύσεων.
Απαιτήσεις για εγκατάσταση λαχανοκομικών εκμεταλλεύσεων. Έδαφος και κατεργασία
του. Χουμοποίηση οργανικών υλικών. Εφαρμογή των τεχνικών της αμειψισποράς, της
χλωρής λίπανσης, της διαδοχής καλλιεργειών και της συγκαλλιέργειας στην περίπτωση
καλλιέργειας λαχανοκομικών ειδών. Πολλαπλασιασμός και εμβολιασμοί των λαχανικών.
Σπορά και μεταφύτευση. Αποστάσεις φύτευσης, πληθυσμοί και μέθοδοι φύτευσης,
ανταγωνισμός από τα ζιζάνια. Τεχνικές καλλιέργειας εκτός εδάφους. Τεχνικές βιολογικής
καλλιέργειας, ολοκληρωμένης παραγωγής, φυσικής καλλιέργειας. Αειφόρος Γεωργία
στην περιοχή των λαχανοκομικών καλλιεργειών.
Βιβλιογραφία:
Γουμενάκη, Ε. 1999. Σημειώσεις για το θεωρητικό μέρος του μαθήματος της Γενικής Λαχανοκομίας., Ηράκλειο. 85 σελ.
Γουμενάκη, Ε. 1999. Σημειώσεις για το εργαστηριακό μέρος του μαθήματος της Γενικής Λαχανοκομίας. ΤΕΙ Ηρακλείου, Ηράκλειο. 63 σελ.
Fageria, N. K. 1992. Maximizing crop yields. Marcel Dekker: IBS Bookservice AG. UK. 288p
Kitto, Dick. 1996. Planning the organic vegetable garden. Thorsons: Harpercollins. UK. 128p
Pearson, C. J. 1992. Field crop ecosystems. Elsevier. UK. 576p
Peirce, L. C. 1987. Vegetables. John Wiley and Sons UK 480p
Τύπος μαθήματος: Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 2 ώρες εργαστήριο
Διδακτικές μονάδες: 5
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 2o
Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό Υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος
Προαπαιτούμενα: Όχι
Σκοπός και στόχοι του μαθήματος: Το μάθημα αποσκοπεί στο να καταστήσει τους σπουδαστές ικανούς να:
Κατανοήσουν τους βασικούς νόμους της κληρονομικότητας, τον τρόπο εκδήλωσης των
κληρονομικών χαρακτηριστικών και την αλληλεπίδραση της κληρονομικότητας και
του περιβάλλοντος, καθώς και τη χημική φύση της κληρονομικής ουσίας.
αντιμετωπίζουν προβλήματα κληρονομικότητας και να ερμηνεύουν την υπάρχουσα γενετική
ποικιλομορφία.
διακρίνουν τις ιδιαιτερότητες της κληρονομικότητας των φυτών και να εξηγούν
τις γενετικές ιδιομορφίες τους
αντιλαμβάνονται τις νέες μεθόδους γενετικής μηχανικής και βιοτεχνολογίας, τις
δυνατότητες και τις δυσκολίες ή τα προβλήματα που προκύπτουν από τις νέες τεχνολογίες.
Περιγραφή του μαθήματος: Η έννοια της κληρονομικότητας. Ιστορική εξέλιξη. Βασικές έννοιες. Χρωμοσώματα και κυτταρικές διαιρέσεις. Η διαδικασία και η σημασία της μείωσης και της μίτωσης στη μεταβίβαση των κληρονομικών χαρακτηριστικών. Νόμοι της κληρονομικότητας. Η διάσχιση των απλών χαρακτηριστικών και οι γενετικές αναλογίες. Μονοϋβριδισμός, διϋβριδισμός. Γονότυπος και περιβάλλον. Ο φαινότυπος ως αποτέλεσμα αλληλεπίδρασης. Πολλαπλοί αλληλόμορφοι, μεταλλαγές, επίσταση. Χρωμοσώματα του φύλου και φυλοσύνδετη κληρονομικότητα. Συνδεδεμένα γονίδια, ομάδες συνδεδεμένων γονιδίων, γενετικός χάρτης. Η χημική φύση της κληρονομικής ουσίας. DNA, RNA. Μεταγραφή, Γενετικός κώδικας, Μετάφραση. Μεταβολές του αριθμού χρωμοσωμάτων (πολυπλοειδία). Χρωμοσωμικές ανωμαλίες. Γενετική Μηχανική και ανασυνδυασμένο DNA. Τεχνικές και βιολογικά εργαλεία στη γενετική κλωνοποίηση και τροποποίηση των οργανισμών.
Βιβλιογραφία:
Φανουράκης Ν. (1998) Σημειώσεις Γενετικής. (Σημειώσεις μαθήματος).
Stansfield W.D. Γενετική. (Ελληνική Έκδοση). ΕΣΠΙ, Ε. Περσίδης & Σία.
Γκελτή Ε. και Μ. Τύπα. Βασική Γενετική. Εκδόσεις ΕΡΑΤΩ.
Griffiths, J. Miller, D. Suzuki, R. Lewontin & W. Gelbart. An Introduction to Genetic Analysis.
Τσικνόπουλος Σαρρής. Άτλας Βιολογίας. Εκδόσεις ΟΡΟΣΗΜΟ.
Τύπος μαθήματος: Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρα θεωρία + 2 ώρες εργαστήριο
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 1o
Διδακτικές μονάδες: 4
Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό Υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος
Προαπαιτούμενα: Όχι
Σκοπός και στόχοι μαθήματος: Να εξοικειωθούν οι σπουδαστές με τη λειτουργία του P.C.
Περιγραφή του μαθήματος: Εξέλιξη της Πληροφορικής. Περιγραφή της αρχιτεκτονικής ενός συστήματος υπολογιστή. Κύρια μνήμη, περιφερειακή μνήμη, μονάδα κεντρικής επεξεργασίας, μονάδες εισόδου – εξόδου. Αποθηκευτικά μέσα και μονάδες μέτρησης χωρητικότητας. Περιγραφή των περιφερειακών ενός υπολογιστή. Λογισμικό υπολογιστών. Λειτουργικά συστήματα και λογισμικό συστήματος. Εφαρμογές πληροφορικής. Διαδικασία κατασκευής προγράμματος. Επικοινωνίες και Δίκτυα Υπολογιστών. Αυτοματισμοί με χρήση Υπολογιστή στη γεωργία.
Χρήση του πληκτρολογίου και γνωριμία με τον υπολογιστή. Οργάνωση, δομή και ονοματολογία αρχείων. Βασικές εργασίες του Λειτουργικού Συστήματος. Στοιχειώδεις διαδικασίες και χρήση των Windows 95. Επεξεργασία κειμένου (MS-WORD). Επεξεργασία Παρουσιάσεων με Υπολογιστή (Power Point).
Βιβλιογραφία:
Κ. Βασιλάκης, «Σημειώσεις Η/Υ».
Ι.Κ. Κάβουρας «Συστήματα Υπολογιστών».
Norton P. “Εισαγωγή στον Υπολογιστή»
Τσούροπλης Α. «Εισαγωγή στην Πληροφορική».
Τύπος μαθήματος: Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 2 ώρες εργαστήριο
Διδακτικές μονάδες: 6
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 3o
Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό Υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος
Προαπαιτούμενα: Όχι
Σκοπός και στόχοι μαθήματος: Το μάθημα αποσκοπεί να δώσει στους σπουδαστές τις απαραίτητες γνώσεις ώστε:
Να έχουν μια σφαιρική αντίληψη για το σύνολο των ζωικών εχθρών των ελληνικών
(και κατά δεύτερο λόγο ευρωπαϊκών καλλιεργειών)
Να διακρίνουν τα χαρακτηριστικά των κύριων επιζήμιων ομάδων και να ταξινομούν
τους εχθρούς στις ομάδες αυτές
Να αναγνωρίζουν τους πλέον χαρακτηριστικούς εχθρούς των κύριων καλλιεργειών
Να έχουν μια καλή κατανόηση των σχέσεων των εχθρών με τα φυτά και της επιζημιότητας
/ωφελιμότητας των ζωικών οργανισμών στις καλλιέργειες.
Περιγραφή του μαθήματος: Κύρια αντικείμενα αποτελούν οι ζωικοί οργανισμοί που προκαλούν ζημιές στα καλλεργούμενα φυτά και τα προϊόντα τους: Αρθρόποδα (έντομα και ακάρεα), νηματώδεις, τρωκτικά, λείμακες, πτηνά. Επίσης εξετάζονται οι ζωικοί οργανισμοί που αποτελούν παράσιτα ή/ και είναι ενοχλητικοί για τον άνθρωπο και τα κτηνοτροφικά ζώα (έντομα, ακάρεα κ.ά.).
Περιγράφονται τα: Μορφολογία, ανατομία, φυσιολογία, αναπαραγωγή, ανάπτυξη, βιολογικοί κύκλοι, ταξινόμηση-συστηματική. Ιδιαίτερη έμφαση δίδεται στις ταξινομικές ομάδες με γεωργική σημασία. Τα κύρια ζημιογόνα είδη αποτελούν τα παραδείγματα-μοντέλα κατά τη θεωρητική ανάπτυξη και τις ασκήσεις.
Αναπτύσσονται επιπλέον οι σχέσεις των ζωικών αυτών οργανισμών με τα φυτά και τον άνθρωπο και διακρίνονται σε επιβλαβή (άμεσα επιζήμια και φορείς παθογόνων) και ωφέλιμα (επικονιαστές, παραγωγοί χρήσιμων υλικών, φυσικοί εχθροί φυτοπαράσιτων). Αναπτύσσονται πληθυσμιακές και οικολογικές έννοιες.
Βιβλιογραφία:
Καπετανάκης Ε. (1997). Γεωργική Εντομολογία. Τ.Ε.Ι. Ηρακλείου 204 σελ.
Τζανακάκης Μ. (1995). Εντομολογία. University Studio Press. Θεσσαλονίκη, 501 σελ.
Πελεκάσης Κ. (1976). Μαθήματα Γεωργικής Εντομολογίας, Α΄ Τόμος. ΑΓΣΑ, Αθήνα, 357 σελ.
Πελεκάσης Κ. (1976). Μαθήματα Γεωργικής Ζωολογίας. ΑΓΣΑ, Αθήνα, 662 σελ.
Davies K.G. (1988). Outlines of Entomology, 7th Edition. Chapman and Hall, London, 408 pp.
Elzinga R.J. (1981). Fundamentals of Entomology. Prentice Hall, USA, 422 pp.
Romoser J.W. (1994). The Science of Entomology. Wm. C.Brown, Oxford, 532 pp.
Gwilym O.E. (1992). Principles of Acarology. CAB International, Wallingford 563 pp.
Τύπος μαθήματος: Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 2 ώρες εργαστήριο
Διδακτικές μονάδες: 6
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 4o
Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό Υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος
Προαπαιτούμενα: Όχι
Σκοπός και στόχος μαθήματος: Το μάθημα αποσκοπεί να καταστήσει τους σπουδαστές ικανούς να κατανοήσουν την ενέργεια και αλληλεπίδραση των βιολογικών, οικολογικών και καλλιεργητικών παραγόντων στη κανονική ανάπτυξη και παραγωγή της αμπέλου.
Περιγραφή του μαθήματος: Συστηματική του γένους Vitis. Ιστορική αναδρομή και διάδοση της αμπέλου. Μορφολογία και ανατομία των οργάνων της αμπέλου. Ειδικά στοιχεία φυσιολογίας της αμπέλου. Βλαστικός κύκλος (δακρυόρροια, εκβλάστηση, αύξηση, ωρίμανση ξύλου, χειμέρια ανάπαυση).Κύκλος αναπαραγωγής (στάδια ανάπτυξης ανθέων, άνθηση, επικονίαση, γονιμοποίηση, καρπόδεση και ανάπτυξη ραγών). Οικολογία της αμπέλου. Κλίμα, έδαφος και επιδράσεις τους στη βλάστηση και παραγωγή. Φύτευση αμπελώνα. Επιτόπιοι εμβολιασμοί. Φυσιολογικές αρχές του κλαδέματος. Συστήματα διαμόρφωσης και κλάδεμα καρποφορίας. Καλλιεργητικές φροντίδες. Κυριότερα υποκείμενα και ποικιλίες της αμπέλου.
Βιβλιογραφία:
Mullins, M,G., Bouquet, A. and L. A. Williams. 1992. Biology of the grapevine. Cambridge Univ. Press. New York.
Coombe, B.C. and P.R.Dry. 1988. Viticulture Vol 1 Resources. Winetitles Australia.
Huglin, P. 1988. Biologie et ecologie de la vigne. Payot, Lausanne.
Winkler, A.J.,Cook, J.A.,Kliewer, W.M. and L.A. Lider .1984.General Viticulture. Univ. Cal. Press, Berkley.
Φυσαράκης, Ι. 1997. Σημειώσεις Γενικής Αμπελουργίας. ΣΤΕΓ, ΤΕΙ Ηρακλείου.
Κολιοραδάκης, Γ. και Ι. Φυσαράκης 1996. Σημειώσεις Εργαστηρίου Γενικής Αμπελουργίας. ΣΤΕΓ, ΤΕΙ Ηρακλείου
Τύπος μαθήματος: Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 2 ώρες εργαστήριο
Διδακτικές μονάδες: 5
Τυπικό εξάμηνο: 2o
Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό Υποχρεωτικό μάθημα του τμήματος
Προαπαιτούμενο του μαθήματος: 'Oχι
Σκοπός και στόχος του μαθήματος: Το μάθημα αποσκοπεί να δώσει στους σπουδαστές γνώσεις σχετικά με τη Γεωργική Μηχανολογία και ιδιαίτερα την χρησιμότητα των γεωργικών μηχανημάτων στη γεωργική ανάπτυξη. Να κατανοήσουν πώς λειτουργούν οι μηχανές και ιδιαίτερα τι είναι και τι προσφέρουν σε μια γεωργική επιχείρηση ο γεωργικός ελκυστήρας και τα διάφορα παρελκόμενα του.
Περιγραφή μαθήματος:Γεωργικά μηχανήματα και γεωργία. Περί κινητήρων. Περιγραφή κινητήρων εσωτερικής καύσης (δίχρονοι, τετράχρονοι, βενζινοκινητήρες, πετρελαιοκινητήρες).
Συστήματα λίπανσης, ψύξης,ηλεκτρικά.
Γεωργικός Ελκυστήρας. α)περιγραφή μερών και συστημάτων μετάδοσης της κίνησης
(κιβώτιο ταχυτήτων συμπλέκτης, διαφορικό, ακραία κίνηση, τροχαλίες, δυναμοδότες).β)
υδραυλικό σύστημα.γ)σύστημα έλξης.
Τύποι Γεωργικών Ελκυστήρων
Συντήρηση Γ. Ελκυστήρων.
Ασφάλεια κατά την λειτουργία και χρήση των Γ. Ελκυστήρων.
Μηχανήματα Κατεργασίας του εδάφους. Αρόσεις, άροτρα, φρέζες, σβάρνες, υπεδαφοκαλλιεργητές,
καλλιεργητές, κύλινδροι.
Μηχανήματα σποράς και φύτευσης.
Βιβλιογραφία:
Ι. Σπανάκη. Σημειώσεις Γεωργικής Μηχανολογίας (Γεωργικός
Ελκυστήρας ).
Χ. Α. Σούτερ. Γεωργική Μηχανολογία .Ελκυστήρες - Κινητήρες.
Σ. Γαβριηλίδη. Μηχανές και Ελκυστήρες στη Γεωργία.
Γ.Α. Χατζηλάκου. Ο Γεωργικός Ελκυστήρας και ο Χειρισμός του.
Κ. Τζιβανόπουλου. Γεωργικοί Ελκυστήρες.
Γ. Α. Χατζηλάκου. Γεωργικά μηχανήματα . Μηχανήματα για την προπαρασκευή
του εδάφους.
Κ. Τζιβανόπουλου. Μηχανήματα αγρών.
Claire Llwellyn,Tractor and other Farm Machines, Hardcover, 1995
Brian bell, Farm Machinery, Hardcover
J.M. Shippen, Basic Farm Machinery, Paperback.
Peter Brady, Tractors, School & Library Binding.
Τύπος μαθήματος: Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 3 ώρες εργαστήριο.
Διδακτικές μονάδες: 6
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 3o
Προαπαιτούμενα: Εδαφολογία
Σκοπός και στόχος του μαθήματος: Το μάθημα αποσκοπεί να δώσει στους σπουδαστές τις απαραίτητες γνώσεις προκειμένου να:
Μπορούν να διεξάγουν εργαστηριακές αναλύσεις σχετικές με τη θρεπτική κατάσταση
των φυτών.
Είναι σε θέση να εκτιμήσουν τη θρεπτική κατάσταση των φυτών με βάση τις εργαστηριακές
αναλύσεις συνεκτιμώντας και άλλους παράγοντες που παίζουν βασικό ρόλο στη θρέψη
των φυτών.
Χρησιμοποιούν στατιστικές μεθόδους προκειμένου να συλλέξουν και να επεξεργαστούν
δεδομένα σε μια περιοχή και να συσχετίσουν τους διάφορους παράγοντες θρέψης.
Υποστηρίζουν επιστημονικά την οργάνωση και λειτουργία σχετικών, με τη θρέψη
των φυτών εργαστηρίων.
Ερμηνεύουν τα αποτελέσματα των εργαστηριακών αναλύσεων και να προβαίνουν σε
συστάσεις για την αντιμετώπιση προβλημάτων θρέψης των φυτών.
Περιγραφή του μαθήματος. Αρχές των σχέσεων του συστήματος έδαφος–φυτό. Απαραίτητα και μη στοιχεία και επίδρασή τους στα φυτά. Πηγές στοιχείων. Μηχανισμός εφοδιασμού του εδάφους με στοιχεία και πρόσληψής τους από τα φυτά. Φυσιολογική δράση των διαφόρων θρεπτικών στοιχείων. Παράγοντες που επιδρούν στη θρέψη του φυτού. Εκτίμηση της θρεπτικής κατάστασης των φυτών. Εκτίμηση της γονιμότητας του εδάφους. Αναλύσεις εδάφους και φυτού. Αντιμετώπιση προβλημάτων θρέψης με Φυλλοδιαγνωστική. Χρησιμοποίηση των υπολογιστών στην ανάλυση δεδομένων. Ερμηνεία των αναλυτικών αποτελεσμάτων και συστάσεις. Λιπάσματα και εδαφοβελτιωτικά. Ονοματολογία και ορισμοί λιπασμάτων. Μέθοδοι εφαρμογής λιπασμάτων. Επίδραση των λιπασμάτων στη μόλυνση του περιβάλλοντος. Χρήση των ειδικών και βραδείας αποδόμησης λιπασμάτων. Οργανικά λιπάσματα, compost, απόβλητα και άλλα οργανικά υπολείμματα. Οικονομία λιπασμάτων. Πειράματα με λιπάσματα. Προγράμματα λίπανσης.
Βιβλιογραφία:
BEAUFILS E R 1961. Les Desequilibres dans la composition chimique de l’ Hevea. La methode du diagnostic physiologique. Thιse d’ ingenieur-Docteur Fac. Sci. Univ.Paris, 31 May 1961.
BEAUFILS E. R. 1973. Systeme integre de diagnostic et de recommandation (DRIS), Soil Sci.Bull.No 1:40-42,
JONES,Jr, J.BENTON, BENIAMIN WOLF, HARY A. MILLS. 1991. Plant analysis handbook. Micro-Macro Publishing, Inc.
KENWORTHY A. L. 1961. Interpreting the balance of nutrient- elements in leaves of fruit trees. Amer. Inst. Biol. Sci., 8:28-43
LUNDEGARDH H., 1951. Leaf Analysis.Hilger and Watts Ltd. London,176 pp.
STEENBJERG, F., 1951. Yield curves and chemical plant analyses. Plant and soil 3: 97-109.
Ulrich, A., and F. J. Hills. 1967. Principles and practices of plant analysis. p.11-24. In Soil testing and plant analysis. Part II. SSSA Special Publ. Series No.2. Soil Sci. Soc. of Amer., Madison, Wis. 79
Τύπος μαθήματος: Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 2 ώρες εργαστήριο
Διδακτικές μονάδες: 6
Tυπικό εξάμηνο: 3o
Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό Υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος
Προαπαιτούμενα: Γενική Γεωργία.
Σκοπός και στόχος του μαθήματος: Εισαγωγή στην καλλιέργεια και βελτίωση των χειμερινών (σιτάρι, κριθάρι, σίκαλη και τριτικάλε) και ανοιξιάτικων σιτηρών (αραβόσιτος, ρύζι, σόργο, κεχρί κ.ά.) και της πατάτας.
Περιγραφή μαθήματος: 1. Βιολογία και οικολογία των χειμερινών και ανοιξιάτικων σιτηρών και της πατάτας (βοτανική ταξινόμηση, μορφολογία, βιολογία, καταγωγή-διάδοση, οικονομική σημασία, εδαφικές και κλιματικές απαιτήσεις, ανάπτυξη, προσαρμοστικότητα).
2. Επίδραση βιοτικών και αβιοτικών παραγόντων (εναλλαγή καλλιεργειών, κατεργασία εδάφους, σπορά, λίπανση, άρδευση, καλλιεργητικές φροντίδες, έλεγχος των ζιζανίων, καταπολέμηση εχθρών και ασθενειών κ.ά.) στην ανάπτυξη και τις αποδόσεις των χειμερινών ανοιξιάτικων σιτηρών και της πατάτας.
3.Γενετική βελτίωση και δημιουργία ποικιλιών με πλεονεκτικά χαρακτηριστικά.
4. Συγκομιδή, αποθήκευση, χρήσεις και ποιότητα των χειμερινών σιτηρών.
Βιβλιογραφία:
Baldoni R. and Giardini L., 1982. Coltivazioni Erbacee. Patron Editore, Bologna 1024 p.
Bonciarelli F., 1992. Coltivazioni Erbacee da pieno campo. Edizioni Edagricole, Bologna, 347 p.
Bonciarelli F. and Bonciarelli U., 1994. Coltivazioni Εrbacee. Edizioni Edagricole, Bologna, 303 p.
Γραμματικάκη-Αυγελή Γ., 1997. Σημειώσεις Ειδικής Γεωργίας Ι (xειμερινά σιτηρά). TEI Ηρακλείου, 117 σελ.
Γραμματικάκη-Αυγελή Γ., 1998. Σημειώσεις Ειδικής Γεωργίας ΙΙ (ανοιξιάτικα σιτηρά). TEI Ηρακλείου, 92 σελ.
Fabiani L. and Valvassori M., 1982. La patata. Edizioni Edagricole, Bologna, 386 p.
Freeling F. and Walbot V., 1994. The maize. Handbook. Springer, 759 p.
Harris P.M., 1992. The potato crop. Chapman & Hall, 907p.
Καραμάνος Α. Ι., 1990. Τα σιτηρά των ευκράτων κλιμάτων. Ελληνική Λιθογραφία Αθήνα, 319 σελ.
Καραμάνος, A. Ι., 1990. Αραβόσιτος. Αθήνα, 179 σελ.
Martin J.H. and Leonard W. H., 1967. Principles of Field Crop Production. Macmillan Company, New York, 1044 p.
Tinarelli A., 1986. Il Riso. Edizioni Edagricole, Bologna, 744 p.
Φολίνας Ν., 1995. Φυτά Μεγάλης Καλλιέργειας Ι. Εκδόσεις διδακτικών βιβλίων. 239 σελ.
Τύπος μαθήματος: Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 2 ώρες εργαστήριο + 1 συμβουλευτική διδασκαλία
Διδακτικές μονάδες: 6
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 4o
Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό Υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος
Προαπαιτούμενα: Γενετική
Σκοπός και στόχοι του μαθήματος: Το μάθημα αποσκοπεί στο να καταστήσει τους σπουδαστές ικανούς να:
εφαρμόζουν τις βασικές αρχές αναπαραγωγής στη δημιουργία νέων τύπων φυτών
χρησιμοποιούν τις τεχνικές επικονίασης και γονιμοποίησης για την αυτογονιμοποίηση
ή την διασταύρωση των φυτών
εφαρμόζουν εργαστηριακές τεχνικές για την επιλογή φυτών (ιστοκαλλιέργεια, τεχνητές
μολύνσεις, μεθόδους βιοτεχνολογίας, κτλ.)
αξιολογούν και επιλέγουν τα επιθυμητά χαρακτηριστικά για τη δημιουργία νέων
ποικιλιών και υβριδίων.
Περιγραφή του Μαθήματος:
Βασικοί κύκλοι ζωής. Σποροφυτική και γαμετοφυτική γενεά. Επικονίαση και γονιμοποίηση.
Ανασυνδυασμός των γονιδίων και παραλλακτικότητα. Περιβαλλοντική και Γενετική
παραλλακτικότητα. Η προέλευση της φυσικής παραλλακτικότητας και η καταγωγή των
ειδών.
Ομοζυγωτικός εκφυλισμός και ετέρωση. Συστήματα αναπαραγωγής των καλλιεργούμενων
φυτών.
Πολυπλοειδία. Η γενετική βελτίωση των πολυπλοειδών. Η σημασία της Απλοειδίας
στη βελτίωση των φυτών.
Γενετική βελτίωση με μεταλλαγές. Μεταλλαξιγόνοι παράγοντες.
Τα ποσοτικά χαρακτηριστικά και η κληρονομικότητά τους. Ο συντελεστής κληρονομικότητας.
Μέθοδοι επιλογής για αυτογονιμοποιούμενα είδη. Αναδιασταύρωση, Γενεαλογική επιλογή,
Καταγωγή από μεμονωμένους σπόρους.
Μέθοδοι επιλογής για σταυρογονιμοποιούμενα φυτά. Μαζική επιλογή, Επανερχόμενη
επιλογή, Παραγωγή υβριδίων, Συνθετικές ποικιλίες.
Συστήματα παραγωγής υβριδίων. Η έκφραση του φύλου, το ασυμβίβαστο, η αρρενοστειρότητα.
Βελτίωση για ανθεκτικότητα στις ασθένειες. Πηγές ανθεκτικότητας, μέθοδοι αξιολόγησης
της ανθεκτικότητας. Η μοριακή βάση της ανθεκτικότητας των φυτών στις ασθένειες.
Μηχανισμοί ανθεκτικότητας. Ανθεκτικότητα των φυτών στις ιώσεις.
Βελτίωση φυτών με μεθόδους Βιοτεχνολογίας. Επιλογή κυττάρων, καλλιέργεια ανθήρων,
εμβρυοκαλλιέργεια. Γενετικός Μετασχηματισμός και Τεχνολογία του ανασυνδυασμένου
DNA.
Επιλογή φυτών με μοριακούς δείκτες. RFLP, RAPDS, PCR, SSR,ισοένζυμα.
Βελτίωση για τα αγενώς αναπαραγόμενα είδη.
Συλλογή και διατήρηση του γενετικού υλικού.
Βιβλιογραφία:
Φανουράκη Ν. (1999) Γενετική Βελτίωση Φυτών. Αρχές και Μέθοδοι.
Καλτσίκη Π. Αρχές Βελτίωσης Φυτών
Simmonds W.N. (1979). Principles of Crop Improvement. Longman, London.
Welsh, R.J. (1981). Fundamentals of Plant Genetics and Breeding. John Wiley & Sons.
Τύπος μαθήματος: Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 2 ώρες εργαστήριο
Διδακτικές μονάδες: 6
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 4o
Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό Υποχρεωτικό του Τμήματος
Προαπαιτούμενα: Γενική Λαχανοκομία
Σκοπός και στόχος μαθήματος: Το μάθημα αποσκοπεί να καταστήσει τους σπουδαστές ικανούς να:
Σχεδιάζουν και λειτουργούν λαχανοκομικές επιχειρήσεις
Αναγνωρίζουν τυχόν προβλήματα καλλιέργειας και προτείνουν λύσεις
Εφαρμόζουν όλες τις γνωστές τεχνικές και σε όλες τις μορφές καλλιέργειας για
τα σημαντικότερα για την οικονομία της Ελλάδας, λαχανοκομικά είδη.
Περιγραφή μαθήματος: Μελέτη των παρακάτω λαχανικών:
Πολυετή λαχανικά (αγκινάρα, σπαράγγι). Ριζοκόνδυλοι – ριζώματα (γλυκοπατάτα, κολοκάσι, καρότα, παντζάρι, ρεπάνια, σέλινο). Βολβοί (κρεμμύδια, πράσα, σκόρδο). Σολανώδη (τομάτα, πιπεριά, μελιτζάνα, πατάτα). Ψυχανθή (φασόλια, αρακάς, κουκιά, ρεβίθια). Κολοκυνθώδη (αγγούρια, κολοκύθια, πεπόνια, καρπούζια). Φυλλώδη λαχανικά (λάχανο, κουνουπίδια, μπρόκολα, λάχανα Βρυξελλών, μαρούλια, αντίδια, ραδίκια, σέσκουλο, σπανάκι, μαϊντανός, φινόκιο, άνιθος, σταυρανθή φυτά σαλάτας, νεροκάρδαμο, σινάπι). Άλλα λαχανικά (μπάμια, μανιτάρια, γλυκοκαλάμποκο, γογγύλι κ.λ.π.).
Για κάθε λαχανοκομικό είδος εξετάζονται η καταγωγή και η εξάπλωση, η σημασία και η μορφή της καλλιέργειας, οι βοτανικοί χαρακτήρες, ο πολλαπλασιασμός, οι απαιτήσεις σε κλίμα και έδαφος, οι τεχνικές της καλλιέργειας, η καρπόδεση και η συγκομιδή, οι ποικιλίες και τα υβρίδια. Αναπτύσσονται οι τεχνικές όλων των δυνατών μορφών καλλιέργειας (υπαίθρια καλλιέργεια, καλλιέργεια σε χαμηλή κάλυψη, καλλιέργεια σε θερμοκήπια) και των μέχρι σήμερα γνωστών τρόπων άσκησης της γεωργίας (χημική – εντατική γεωργία, ολοκληρωμένη παραγωγή, βιολογική γεωργία, φυσική καλλιέργεια).
Βιβλιογραφία:
Γουμενάκη, Ε. 1999. Σημειώσεις για το θεωρητικό μέρος του μαθήματος της Ειδικής Λαχανοκομίας., Ηράκλειο. 108 σελ.
Γουμενάκη, Ε. 1999. Σημειώσεις για το εργαστηριακό μέρος του μαθήματος της Eιδικής Λαχανοκομίας. ΤΕΙ Ηρακλείου, Ηράκλειο. 54 σελ.
Ολύμπιος, Χ. 1994. Τα βολβώδη λαχανικά. Εκδ. Σταμούλη. Αθήνα. 235 σελ.
Στεφανάκης, Κ. 1995. Τα μανιτάρια και η καλλιέργεια τους. 188 σελ.
Atherton; Rudich. 1986. Tomato crop. Chapman and Hall UK. 680p
Brewster, J. L. 1994. Onions and other vegetable Alliums. CAB International. UK. 288p
Harris, P. M. 1991. The potato crop. Chapman and Hall. UK. 909p
Jones, J. 1999. Tomato plant culture. C.R.C. Press. UK
Robinson, R. W., Decker - Walters, D. 1997. Cucurbits. CAB International. UK. 224p
Roord Van Eysinga, J. P. 1981. Nutrisional disorders in glasshouse tomatoes, cucumbers and lettuce. CAB International. UK. 130p
Rubatzky, V.E.; Quirros, C. F. 1997. Carrots and related vegetable Umbelliferae. CAB International. UK. 250p
Τύπος μαθήματος: Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 3 ώρες εργαστήριο.
Διδακτικές μονάδες: 6
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 4o
Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό Υποχρεωτικό μάθημα του τμήματος.
Προαπαιτούμενα: 'Οχι
Σκοπός και στόχος μαθήματος: Η απόκτηση βασικών γνώσεων όσον αφορά στις γενικές αρχές της φυτοπαθολογίας.
Περίγραμμα μαθήματος: Αιτιολογία των ασθενειών στα φυτά (μύκητες, βακτήρια, μυκοπλάσματα, ιοί, ιοειδή, φανερόγαμα παράσιτα, μη παρασιτικά αίτια). Μηχανισμοί παθογένησης, διατήρηση και διάδοση των παθογόνων. Επιδημιολογία, επίδραση του περιβάλλοντος στην ανάπτυξη των ασθενειών. Επίδραση των ασθενειών στη φυσιολογία φυτού και γενετική των ασθενειών.
Αντιμετώπιση των ασθενειών (γενικές αρχές).
Βιβλιογραφία:
AGRIOS,G. 1988. Plant Pathology. Academic Press.
ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ, Σ.Γ. Βασικές Γνώσεις Φυτοπαθολογίας. ΑΘΗΝΑ 1984.
ΚΛΩΝΑΡΗ, Τ.Κ. Γενική Φυτοπαθολογία . Πανεπιστημιακές παραδόσεις . ΘΕΣ. 1996
ΜΑΛΑΘΡΑΚΗΣ, Ν.Ε. Σημειώσεις Φυτοπροστασίας Ι . ΗΡΑΚΛΕΙΟ 1998.
Τύπος μαθήματος: Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 3 ώρες εργαστήριο
Διδακτικές μονάδες: 6
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 4o
Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό Υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος
Προαπαιτούμενα: 'Οχι
Σκοπός και στόχος μαθήματος: Το μάθημα αποσκοπεί στην απόκτηση βασικών γνώσεων του αντικειμένου εκ μέρους των σπουδαστών, καθώς και προσαρμογή στις νέες τεχνικές καλλιέργειας σύμφωνα με τις απαιτήσεις των καιρών.
Περιγραφή του μαθήματος: Ζώνη καλλιέργειας, παγκόσμια και ελληνική παραγωγή, ιστορικό, βοτανικά χαρακτηριστικά, καλλιεργούμενα είδη και ποικιλίες, πολλαπλασιασμός – υποκείμενα, εγκατάσταση οπωρώνα, καλλιεργητικές φροντίδες ( Καλλιέργεια εδάφους, κλάδεμα, άρδευση, λίπανση, ζιζανιοκτονία, αντιπαγετική προστασία), εχθροί και ασθένειες, προϋποθέσεις για βιολογική καλλιέργεια, συγκομιδή, εμπορία, οικονομική σημασία.
Βιβλιογραφία:
Mπαλατσούρας Γ. 1984. Το ελαιόδενδρο. Αθήνα.
Braconi L. 1984. Olivicoltura intensiva. Italia.
Brighigna A. 1984. Le olive da tavola. Italia.
Ποντίκης Κ. 1992. Ελαιοκομία. Αθήνα.
Ανδρίτσος Γ. 1979. Η Σύγχρονη Kαλλιέργεια των Eσπεριδοειδών. Αθήνα.
Spina P. - Di Martino E. 1991. Gli Agrumi. Italia.
Cutuli G. - E. di Martino - V. lo Giudicce - G.Terranova. 1985. Trattato di Agrumicoltura. Italia.
Ποντίκης Κ. 1993. Εσπεριδοειδή. Αθήνα.
Πετούσης Γ. 1995. Σημειώσεις εργαστηρίων Δενδροκομίας ΙΙΙ, Τ.Ε.Ι. Ηρακλείου
Τύπος μαθήματος: Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 2 ώρες εργαστήριο
Διδακτικές μονάδες: 6
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 3o
Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό Υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος
Προαπαιτούμενα: Όχι
Σκοπός και στόχοι μαθήματος: Το μάθημα αποσκοπεί να καταστήσει τους σπουδαστές ικανούς να κατανοήσουν τις βασικές αρχές και πρακτικές που οδηγούν στον ορθό σχεδιασμό και εφαρμογή των εγγείων βελτιώσεων.
Περιγραφή του μαθήματος: Βασικές σχέσεις εδάφους – νερού. Υγρασία του εδάφους (μέθοδοι προσδιορισμού εδαφικής υγρασίας, νόμος Darcy, διήθηση του νερού στο έδαφος. Σχέση νερού – φυτού.
Ανάγκες των καλλιεργειών σε νερό (εξατμισοδιαπνοή). Ποσότητα και συχνότητα αρδεύσεων. Κατάταξη μεθόδων άρδευσης. Άρδευση με καταιονισμό. Άρδευση με σταγόνες (διανεμητές, σωληνώσεις, κέντρο ελέγχου). Μέτρηση αρδευτικού νερού. Δίκτυα εγγείων βελτιώσεων. Υποστράγγιση εδαφών.
Βιβλιογραφία:
Καλύβα Μ.: Σημειώσεις Αρδεύσεων – Στραγγίσεων. Τ.Ε.Ι. Ηρακλείου
Μιχελάκης Ν.: Τοπικές αρδεύσεις, στάγδην άρδευση. Χανιά
Παπαζαφειρίου Ζ.: Αρχές και πρακτική των αρδεύσεων. Θεσσαλονίκη.
Τύπος μαθήματος: Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρητικές διαλέξεις + 2 ώρες εργαστηριακές ασκήσεις + 1 ώρα Συμβουλευτική διδασκαλία
Διδακτικές μονάδες: 5,5
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 5o
Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό Υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος
Προαπαιτούμενα: Γενική Εντομολογία- Ζωϊκοί εχθροί
Σκοπός και στόχοι μαθήματος: Εκπαίδευση στις αρχές της φυτοπροστασίας γεωργικών καλλιεργειών και στα χρησιμοποιούμενα μέσα και μεθόδους στην ολοκληρωμένη αντιμετώπιση των φυτοπαράσιτων, ώστε να διασφαλίζεται φυτοϋγεία των καλλιεργειών, με την ελάχιστη δυνατή διαταραχή στο οικοσύστημα.
Περιγραφή του μαθήματος: Κριτήρια επιζημιότητας φυτοπαράσιτων στις καλλιέργειες. Σύγχρονα μέσα και μέθοδοι φυτοπροστασίας (φυτοπροστατευτικά προϊόντα, βιολογική καταπολέμηση, φυτά ανθεκτικά στις προσβολές φυτοπαράσιτων).
Τα φυτοπροστατευτικά προϊόντα: Ιδιότητες, παράμετροι αποτελεσματικότητας. Τα φυτοπροστατευτικά προϊόντα κατά κατηγορία: Εντομοκτόνα, ακαρεοκτόνα, νηματωδοκτόνα, τρωκτικοκτόνα, κοχλιολειμακοκτόνα, μυκητοκτόνα, βακτηριοκτόνα.
Δραστικές ουσίες και σκευάσματα. Ορθολογική χρήση φυτοπροστατευτικών μέσων. Μέθοδοι εφαρμογής φυτοπροστατευτικών μέσων: κριτήρια επιλογής, αποτελεσματικότητα, ασφάλεια. Παρενέργειες φυτοπροστατευτικών εφαρμογών στον καλλιεργητή, το αγροοικοσύστημα, τον καταναλωτή γεωργικών προϊόντων και το περιβάλλον.
Ανθεκτικότητα φυτοπαράσιτων στα φυτοπροστατευτικά μέσα.
Ελαχιστοποίηση των χημικών εισροών στο αγροοικοσύστημα. Αειφορία και φυτοπροστασία. Σύντομη περιγραφή υλικών και μέσων φυτοπροστασίας για τη Βιολογική Γεωργία.
Βιβλιογραφία:
Καπετανάκης,Ε. (1998). «Μέθοδοι και μέσα αντιμετώπισης φυτοπαράσιτων». ΤΕΙ Ηρακλείου, 251σελ.
Ζιώγα Β.Ν. (1984) «Μέθοδοι και Μέσα Εφαρμογής των Φυτοφαρμάκων». Υπουργείο Γεωργίας - Διεύθυνση Προστασίας Φυτών, Αθήνα, 78 σελ.
Μπαλαγιάννης Π.Γ. (1994). Εγχειρίδιο Γεωργικών Φαρμάκων. Σταμούλης Α., Πειραιάς, 475 σελ.
Παλούκης Στ., Παπαδόπουλος Χρ. (1993). «Γεωργικά Φάρμακα που κυκλοφορούν στην ελληνική αγορά» Θεσσαλονίκη, 364 σελ.
Dent D. (1991). Insect Pest Management. CAB International, Wallingford, 604 pp.
Dent D.(1995). Integrated Pest Management. Chapman & Hall, London, 356 pp.
Flint M.L. and Van den Bosch R. (1981). Introduction to Integrated Pest Management. Plenum Press, New York, 240 pp.
Horn D.J. (1988). Ecological Approach to Pest Management. Elsevier Applied Science Publishers, London, 285 pp.
Martin H. and Woodcock D.(1983). The Scientific Principles of Crop Protection. Edward Arnold Ltd, London, 486 pp.
Van Emden H.F. (1989) Pest Control. Edward Arnold Ltd, London, 117 pp.
Ware G.W. (1989). “The Pesticide Book”. Thomson Publications, Fresno, 340 pp.
Webster H.S. Jr (1982) Plant Protection – An Integrated Interdisciplinary Approach.Iowa State University Press, Ames, 297 pp.
Τύπος μαθήματος: Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 2 ώρες εργαστήριο
Διδακτικές μονάδες: 5
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 5o
Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό Υποχρεωτικό του Τμήματος
Προαπαιτούμενα: 'Οχι
Σκοπός και στόχος μαθήματος: Η ευρύτερη γνώση του αντικειμένου τόσο από τους σπουδαστές όσο και από τους παραγωγούς ούτως ώστε να ξεκινήσει η καλλιέργεια τώρα και φυσικά να επεκταθεί στο μέλλον αντικαθιστώντας όπου αυτό είναι δυνατόν και προβληματικές καλλιέργειες.
Περιγραφή του μαθήματος: Φυτά που θα διδαχθούν: Αβοκάντο, Μάνγκο, Λίτσι, Φεϊζόα, Τσεριμόγια και μικρά οπωροφόρα: σμέουρα, βατόμουρα, φραγκοστάφυλα, γκροσουλάρια, μυρτίδια, κράμπερυ, ροδιά.
Αντικείμενο διδασκαλίας: Καταγωγή και διάδοση, οικολογ;iα, βοτανικά χαρακτηριστικά, καρπός, ποικιλίες, πολλαπλασιασμός, εγκατάσταση φυτείας, καλλιέργεια εδάφους, λίπανση, άρδευση, κλάδεμα, συγκομιδή, τυποποίηση, συσκευασία, εχθροί και ασθένειες, προοπτικές επέκτασης.
Βιβλιογραφία:
Lionakis, S.M. 1986. Tropical and subtropical fruit trees in Greece. Chania.
Λιονάκης, Σ.Μ. 1995. Υποτροπικά φυτά (Σημειώσεις), Σ.ΤΕ.Γ-Τ.Ε.Ι Ηρακλείου.
Βασιλακάκης, Μ. 1997. Μικρά οπωροφόρα. Θεσσαλονίκη
Δεκάζος, Η. 1991. Φράουλα-Ακτινιδιά. Αθήνα.
Δημουλάς, Ι. 1988. Η Ακτινιδιά. Αγροτική Τράπεζα της Ελλάδος.
Forte, V. 1986. L' Avocado.
Σταθακόπουλος, Ν. 1977. Η καλλιέργεια της περσέας.
Τύπος μαθήματος: Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 2 ώρες εργαστήριο
Διδακτικές μονάδες: 5
Tυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 5o
Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό Υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος
Προαπαιτούμενα: Γενική Αμπελουργία
Σκοπός και στόχος μαθήματος: Το μάθημα αποσκοπεί να καταστήσει τους σπουδαστές ικανούς να:
εφαρμόζουν τεχνικές παραγωγής φυτών και να οργανώνουν αμπελουργικά φυτώρια.
σχεδιάζουν και να εγκαθιστούν αμπελώνες.
κατευθύνουν του παραγωγούς σε θέματα αμπελουργικής τεχνικής τόσο της συμβατικής
όσο και της ολοκληρωμένης παραγωγής.
συμμετέχουν ενεργά στον υπολογισμό των λιπαντικών και αρδευτικών αναγκών των
αμπελώνων και στον προγραμματισμό εφαρμογής των.
αναγνωρίζουν και βοηθούν τους αμπελουργούς στην αντιμετώπιση προβλημάτων θρέψης
και ασθενειών της αμπέλου.
καθορίζουν εργαστηριακά τον κατάλληλο χρόνο και να οργανώνουν το τρυγητό, για
παραγωγή υψηλής ποιότητας αμπελοοινικά προϊόντα.
Περιγραφή του μαθήματος: Οργάνωση και λειτουργία φυτωρίου αμπέλου. Μαζική και κλωνική επιλογή. Μικροπολλαπλασιασμός της αμπέλου και διαδικασία παραγωγής πιστοποιημένου πολλαπλασιαστικού υλικού. Μητρικές φυτείες υποκειμένων και εμβοληψίας. Τεχνικές παραγωγής απλών ερρίζων και ερρίζων εμβολιασμένων φυτών. Σχεδιασμός και εγκατάσταση αμπελώνα. Εκλογή ποικιλίας και υποκειμένου. Διαδικασία διαμόρφωσης κυπελλοειδών, γραμμοειδών συστημάτων και κρεβατίνας. Συστήματα υποστήλωσης. Διαχείριση κόμης. Χλωρά κλαδέματα. Τεχνικές καλλιέργειας εδάφους και αντιμετώπιση ζιζανίων. Ανόργανη θρέψη και λίπανση. Προβλήματα έλλειψης και περίσσειας θρεπτικών στοιχείων. Άρδευση και ανάπτυξη της αμπέλου. Προσδιορισμός αρδευτικών αναγκών και προβλήματα ποιότητας νερού. Χρήση ρυθμιστικών αυξητικών ουσιών. Εκμηχάνιση καλλιεργητικών εργασιών. Καθορισμός χρόνου τρυγητού. Χειρισμοί κατά τον τρυγητό. Αμπελοπάθειες. Ολοκληρωμενη παραγωγη.
Βιβλιογραφία:
Coombe, B.C. and P.R.Dry. 1992. Viticulture Vol 2 Practices. Winetitles Australia.
Reynier, A. 1991. Mannuel de Viticulture. 6e edition. Tec.&Doc. Lavoisier, Paris.
Smart, R.E. and M.D.Robinson 1991. Sunlight into Wine: A Handbook for Winegrape. Canopy Management.
Winetitles Australia.
Κούσουλας, Κ. 1995. Αμπελουργία. Εκδοτική Αγροτεχνική.
Φυσαράκης, Ι. 1998. Σημειώσεις Αμπελουργίας ΙΙ. ΣΤΕΓ, ΤΕΙ Ηρακλείου
Φυσαράκης, Ι. 1996. Σημειώσεις Εργαστηρίου Αμπελουργίας ΙΙ. ΣΤΕΓ, ΤΕΙ Ηρακλείου
Τύπος μαθήματος: Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 1 ώρα Συμβουλευτικής Διδασκαλίας
Διδακτικές μονάδες: 4,5
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 5o
Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό Υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος
Προαπαιτούμενα: Όχι
Σκοπός και στόχοι του μαθήματος: Το μάθημα αποσκοπεί να καταστήσει τους σπουδαστές ικανούς να:
Κατανοήσουν εισαγωγικές έννοιες της οικονομίας
Κατανοήσουν τις έννοιες Επιχείρηση και Γεωργική Επιχείρηση
Κατανοήσουν εισαγωγικές έννοιες της Θεωρίας της παραγωγής
Χρησιμοποιούν τις αρχές και έννοιες της Οικονομίας για να υπολογίζουν τις δαπάνες
για κάθε μορφής συντελεστή παραγωγής της Γεωργικής Επιχείρησης, ώστε να γίνει
κατανοητή η συνολική Οικονομική εικόνα της Γεωργικής Επιχείρησης στο μάθημα
Οργάνωση και Διοίκηση Γεωργικών Επιχειρήσεων.
Περιγραφή του μαθήματος: Γεωργική Επιχείρηση. Οικογενειακή Γεωργική Επιχείρηση. Ομαδική Γεωργική Επιχείρηση. Θεωρία της Παραγωγής. Οικονομική Ανάλυση. Συντελεστές παραγωγής. Μόνιμο κεφάλαιο. Κυκλοφοριακό κεφάλαιο. Δαπάνες Γεωργικής Παραγωγής: Σταθερές δαπάνες: Αποσβέσεις. Μέθοδοι απόσβεσης. Τόκοι. Σταθερός τόκος. Μεταβλητός τόκος. Συντήρηση. Ασφάλιση. Φόρος. Μεταβλητές δαπάνες: Εκτίμηση των κεφαλαίων της Γεωργικής Επιχείρησης:
Γης. Φυτειών. Εγγείων Βελτιώσεων. Κτιρίων. Γεωργικών Μηχανημάτων.
Κόστος Παραγωγής Γεωργικών Προϊόντων. Θεωρία, Υπολογισμός.
Βιβλιογραφία:
Ξεκαλάκης Μ. Τεχνoοικονομική Ανάλυση στη Γεωργία
Κιτσομπανίδης Γ. & Χ. Καμενίδης: Αγροτική Οικονομική
Τύπος μαθήματος: Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 3 ώρες εργαστήριο.
Διδακτικές μονάδες: 5,5
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 6o
Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό Υποχρεωτικό μάθημα του τμήματος.
Προαπαιτούμενα: Γενική Φυτοπαθολογία
Σκοπός και στόχος μαθήματος: Το μάθημα αποσκοπεί να καταστήσει τους σπουδαστές ικανούς να :
Γνωρίσουν ένα μεγάλο αριθμό ασθενών φυτών .
Εφαρμόζουν εργαστηριακές τεχνικές διάγνωσης των ασθενειών και να οργανώνουν
εργαστήρια φυτοπαθολογίας.
Κάνουν σωστή διάγνωση των ασθενειών .
Αντιμετωπίζουν με τον καλύτερο τρόπο κάθε φυτοπαθολογικό πρόβλημα στις διάφορες
καλλιέργειες.
Περίγραμμα μαθήματος: Μυκητολογικές, Βακτηριολογικές, Ιολογικές και μη παρασιτικές
ασθένειες Αμπέλου, Ελιάς, Εσπεριδοειδών, Υποτροπικών, Χειμερινών και Ανοιξιάτικων
Σιτηρών, Λαχανοκομικών και Ανθοκομικών φυτών.
Συμπτώματα, αίτια, συνθήκες ανάπτυξης, τρόποι καταπολέμησης.
Βιβλιογραφία:
ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ, Σ.Γ. & ΖΙΩΓΑΣ Β.Ν. “ Αρχές και μέθοδοι καταπολέμησης των ασθενειών των φυτών “ . ΑΘΗΝΑ 1992.
ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ, Χ. 1995. Ασθένειες κηπευτικών καλλιεργειών.
ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ, Χ. 1997. Ασθένειες καρποφόρων δένδρων και αμπέλου.
ΘΑΝΑΣΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ, Κ. 1995. Μυκητολογικές ασθένειες φυτών μεγάλης καλλιέργειας.
ΚΑΤΗΣ, Ν. και ΑΥΓΕΛΗΣ, Α. Ιολογικές ασθένειες φυτών μεγάλης καλλιέργειας.
ΤΟΛΗΣ,Ι.Δ. Καλλιέργεια – Φυτοπροστασία βαμβακιού στην Ελλάδα.
Τύπος Μαθήματος: Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας : 2 ώρες θεωρία + 2 ώρες εργαστήριο + 1 ώρα συμβουλευτική διδασκαλία
Διδακτικές μονάδες: 5
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 6o
Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό Υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος
Προαπαιτούμενα: Όχι
Σκοπός και στόχος του μαθήματος: Το μάθημα αποσκοπεί να διδάξει τους σπουδαστές τις σύγχρονες, αποτελεσματικές και κατά το δυνατόν φιλικές στο περιβάλλον τεχνικές καλλιέργειας των κυριότερων ανθοκομικών φυτών με στόχο να τους καταστήσει ικανούς να εγκαθιστούν ή να διαδίδουν μια επιχειρηματικής μορφής ανθοκομική καλλιέργεια για παραγωγή καλής ποιότητας, χαμηλού κόστους και ευρείας ζήτησης ανθοκομικών προιόντων.
Περιγραφή του μαθήματος: Γενικό μέρος Ιστορική εξέλιξη και παραγωγικές κατευθύνσεις της Ανθοκομίας. . Προβλήματα και προοπτικές της Ελληνικής Ανθοκομίας. Παράγοντες που επηρεάζουν την ανάπτυξη και παραγωγή των ανθοκομικών φυτών. Ανθοκομικά θερμοκήπια. Πολλαπλασιασμός των ανθοκομικών φυτών. Συστήματα και υποστρώματα καλλιέργειας. Καλλιεργητικές φροντίδες. Μετασυλλεκτικοί και μεταπαραγωγικοί χειρισμοί . Εμπορία.
Ειδικό μέρος. Καλλιέργεια των κυριοτέρων δρεπτών ανθέων και γλαστρικών στο θερμοκήπιο. Καταγωγή, εξάπλωση και σημασία της καλλιέργειας. Βοτανικά χαρακτηριστικά. Ποικιλίες. Εδαφοκλιματικές απαιτήσεις. Πολλαπλασιασμός. Εδαφική και υδροπονική μορφή καλλιέργειας. Άρδευση – λίπανση. Κορυφολόγημα – κλάδεμα. Φυτοπροστασία. Τρόποι και μέθοδοι προγραμματισμού της παραγωγής. Συγκομιδή και τυποποίηση της παραγωγής.
Βιβλιογραφία:
Οικονόμου, Α., 1990. Μαθήματα Εμπορικής Ανθοκομίας. Υπηρεσία Δημοσιευμάτων, Α.Π.Θ. Θεσσαλονίκη..
Παπαδημητρίου Μ.., 1996. Σημειώσεις Ανθοκηπουρικής. Από τις παραδόσεις στο Φ.Π.της, ΣΤΕΓ του ΤΕΙ Ηρακλείου.
Boodley, J., 1986. The Commercial Greenhouse. Grower talks, USA.
Larson, R., 1992. Introduction to Floriculture. Academic Press, London.
Τύπος μαθήματος: Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 1 ώρα συμβουλευτική διδασκαλία
Διδακτικές μονάδες: 4,5
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 6o
Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό Υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος
Προαπαιτούμενα: Όχι
Σκοπός και στόχοι μαθήματος: Το μάθημα αποσκοπεί στο να καταστήσει τους σπουδαστές ικανούς να:
Κάνουν οικονομική ανάλυση μιας Γεωργικής Επιχείρησης και να υπολογίζουν όλους
τους Γεωργοοικονομικούς δείκτες.
Κάνουν μια επιμέρους μελέτη σκοπιμότητας
Συντάσσουν Σχέδια Βελτίωσης σύμφωνα με το Υπουργείο Γεωργίας
Συμπληρώνουν Βιβλία Γεωργικών Λογαριασμών του Υπουργείου Γεωργίας
Επιλύουν προβλήματα της Γεωργικής Επιχείρησης με το Γραμμικό Προγραμματισμό
Περιγραφή του μαθήματος: Θεωρητική άποψη της Διαχείρισης. Λήψη αποφάσεων. Αποφάσεις
και αβεβαιότητα.
Σημασία του χρόνου στην αξία του χρήματος. Οικονομική ανάλυση Γεωργικής Επιχείρησης. Γεωργοοικονομικοί δείκτες: Ακαθάριστο κέρδος. Επιχειρηματικό κέρδος. Κόστος. Οικογενειακό Γεωργικό Εισόδημα. Αμοιβή κεφαλαίων. Αποδόσεις κεφαλαίων. Αμοιβή εργασίας. Αμοιβή ανά μονάδα ανθρώπινης εργασίας. Βαθμός απασχόλησης της Οικογένειας.
Τεχνικά και Οικονομικά ρήγματα της Γεωργικής Επιχείρησης. Το Σχέδιο Βελτίωσης του Υπουργείου Γεωργίας. Το Δίκτυο Γεωργικής Λογιστικής Πληροφόρησης του Υπουργείου Γεωργίας. Γεωργικές Επενδύσεις. Κόστος και Ωφέλεια Γεωργικών Επενδύσεων.
Αξιολόγηση Γεωργικών Επενδύσεων. Ο Γραμμικός Προγραμματισμός στη Γεωργία.
Βιβλιογραφία:
Ξεκαλάκης Μ.: Τεχνικοικονομική Ανάλυση στη Γεωργία
Κιτσομπανίδης Γ.: Οικονομική Γεωργικών Εκμεταλλεύσεων
Μπαριτάκης Δ.: Ασκήσεις για το μάθημα Οργάνωση και Διοίκηση Γεωργικών Επιχειρήσεων
Τύπος μαθήματος: Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 3 ώρες εργαστήριο
Διδακτικές μονάδες: 5,5
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 7o
Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό Υποχρεωτικό μάθημα τμήματος
Προαπαιτούμενα: Οχι
Σκοπός και Στόχος του μαθήματος: Το μάθημα έχει σκοπό την κατάρτιση των σπουδαστών σε θέματα:
φυσιολογίας ανάπτυξης και ωρίμανσης των οπωροκηπευτικών
αξιολόγησης και εφαρμογής μεθόδων και τεχνικών ελέγχου της συλλεκτικής ωριμότητας
και της ποιότητας φρούτων και λαχανικών,
ορθής μετασυλλεκτικής μεταχείρισης κατά την ταξινόμηση, συσκευασία, συντήρηση
και μεταφορά γεωργικών προϊόντων
τεχνολογίας με στόχο την διατήρηση των ποιοτικών χαρακτηριστικών και
μετασυλλεκτικών χειρισμών για την ελαχιστοποίηση των μετασυλλεκτικών απωλειών
των γεωργικών προϊόντων από την συγκομιδή μέχρι την κατανάλωση των νωπών οπωροκηπευτικών
προϊόντων.
Περιγραφή του μαθήματος: Εισαγωγή στην μετασυλλεκτική φυσιολογία και τεχνολογία
οπωροκηπευτικών και ανθέων. Μετασυλλεκτικές απώλειες. Ο ρόλος της αναπνοής,
της διαπνοής και της βιοσύνθεσης του αιθυλενίου στην μετασυλλεκτική μεταχείριση
των προϊόντων και την ένταση των απωλειών. Η έννοια της ποιότητας και τα κριτήρια
αξιολόγησης των ποιοτικών χαρακτηριστικών. Κριτήρια συλλεκτικής ωριμότητας οπωροκηπευτικών
και ανθέων. Συγκομιδή. Οργάνωση και λειτουργία συσκευαστηρίων. Διαδικασία και
υλικά συσκευασίας. Τυποποίηση αγροτικών προϊόντων. Ποιοτικός έλεγχος. Τεχνικές
και συνθήκες πρόψυξης. Βασικές αρχές λειτουργίας και ελέγχου των ψυκτικών θαλάμων.
Τεχνικές και συνθήκες συντήρησης ανά προϊόν. Συνθήκες και προβλήματα κατά την
μεταφορά των οπωροκηπευτικών και ανθέων προς τις αγορές του εσωτερικού και του
εξωτερικού. Ασυμβίβαστο στην συντήρηση και την μεταφορά Μέσα μεταφοράς. Μετασυλλεκτικές,
φυσιολογικές ανωμαλίες και ασθένειες οπωροκηπευτικών και ανθέων.
Το εργαστηριακό μέρος του μαθήματος περιλαμβάνει αντικείμενα τα οποία είναι άμεσα συνδεδεμένα με την θεωρία και σκοπεύουν στην πρακτική εφαρμογή της.
Βιβλιογραφία:
Δ. Λυδάκης – Γ Σταυρουλάκης. Τυποποίηση αγροτικών προϊόντων
Ε. Σφακιωτάκης. Μετασυλλεκτική Φυσιολογία και Τεχνολογία
A. Kader. Postharvest Technololy of Horticultural Crops
Τύπος μαθήματος: Θεωρητικό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 3 ώρες θεωρία + 1 ώρα συμβουλευτική διδασκαλία
Διδακτικές μονάδες: 5
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 7o
Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό Υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος
Προαπαιτούμενα: Όχι
Σκοπός και στόχος μαθήματος: Η κατανόηση του τρόπου παρουσίασης ενός θέματος ενώπιον ακροατηρίου. Η ανάπτυξη της ικανότητας συλλογής στοιχείων, σύνθεσης πληροφοριών, συγγραφής μιας εργασίας και επιτυχούς παρουσίασής της σε συνέδρια, σεμινάρια κ.λ.π.
Περιγραφή του Μαθήματος: Παρουσίαση από σπουδαστές επιλεγμένων θεμάτων, πάνω στις πρόσφατες προόδους της γεωπονικής επιστήμης και τεχνολογίας. Μεγάλος αριθμός των ανατιθέμενων θεμάτων αφορά ειδικά τις θερμοκηπιακές καλλιέργειες.
Τύπος μαθήματος: Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 3 ώρες εργαστήριο
Διδακτικές μονάδες: 5,5
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 7o
Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό Yποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος
Προαπαιτούμενο: Γεωργική Εντομολογία - Ζωϊκοί εχθροί
Σκοπός και στόχος μαθήματος: Το μάθημα αποσκοπεί να καταστήσει του σπουδαστές ικανούς να:
Αναγνωρίζουν τις προσβολές που προκαλούν οι εχθροί στις γεωργικές καλλιέργειες.
Αναγνωρίζουν του εχθρούς που τις προξενούν.
Εφαρμόζουν εργαστηριακές μεθόδους διάγνωσης των αιτίων των προσβολών.
Οργανώνουν πρόγραμμα αποτελεσματικής καταπολέμησης.
Χρησιμοποιούν τα κατάλληλα φυτοπροστατευτικά προϊόντα ανά περίπτωση.
Διασφαλίζουν την καθαρότητα των γεωργικών προϊόντων όσον αφορά υπολείμματα τοξικών
ουσιών.
Αποφεύγουν την ρύπανση του περιβάλλοντος.
Εξασφαλίζουν τη διατήρηση της ισορροπίας του αγροοικοσυστήματος.
Περιγραφή του μαθήματος: Ζωϊκοί εχθροί (έντομα, ακάρεα, νηματώδεις, λείμακες,
πτηνά) Αμπέλου, Ελιάς, Εσπεριδοειδών, Υποτροπικών, Μηλοειδών, Πυρηνοκάρπων,
Λαχανοκομικών, Ανθοκομικών φυτών, Σιτηρών, Ζαχαροτεύτλων, Καπνού, Πατάτας και
Βαμβακιού.
Για τους ζωικούς εχθρούς των παραπάνω καλλιεργειών: Μορφολογία, Βιολογία, – Οικολογία, Συμπτώματα, Ζημιές, Τρόποι Αντιμετώπισης. Προγράμματα Ολοκληρωμένης Αντιμετώπισης. Αρχές Βιολογικής Γεωργίας.
Βιβλιογραφία:
Εντομολογία (1995) Μίνως Ε. Τζανακάκης.
Έντομα Καρποφόρων Δέντρων και Αμπέλου. Μ.Ε. Τζανακάκης, Β. Ι. Κατσόγιανος.
Εχθροί Καλλωπιστικών Φυτών, Μ. Σαββοπούλου – Σουλτάνη.
Σημειώσεις Ακαρολογίας (1996), Δ.Σ. Κωβαίος.
Εφαρμοσμένη Ζωολογία (1996), Δ. Προφήτου – Αθανασιάδου.
Έντομα Αποθηκών, Μεγάλων, Καλλιεργειών και Λαχανικών, Δημ. Κ. Σταμόπουλος.
Εχθροί των καλλωπιστικών Δένδρων και Θάμνων, Καϊλίδης Δημ.
Ασθένειες, Εχθροί και Ανωμαλίες Ξινών, Κεραμίδας Κ., Πασσίσης Μ.
Ασθένειες και Εχθροί Αμπέλου, Ρούμπος Ιωάν.
Βιολογία Εχθρών Θερμοκηπίου και φυσικών εχθρών τους, Malais M., Ravensberg J. W.
Βιολογική Καταπολέμηση Εντόμων και Ακαρέων, Μ. Σαββίδου.
Βιολογική Ολοκληρωμένη καταπολέμηση στο Θερμοκήπιο, Τσαπικούνης Φ.
Τύπος μαθήματος: Θεωρητικό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία
Διδακτικές μονάδες: 4
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 7o
Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό Υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος
Προαπαιτούμενα: Όχι
Σκοπός και στόχοι μαθήματος: Ενημέρωση των φοιτητών για την προβληματική της Αγροτικής Πολιτικής, τόσο σε γενικό πλαίσιο, όσο και σε πλαίσιο εφαρμοσμένης πολιτικής (Κ.Α.Π. της Ε.Ε.) και αφομοίωση των μηχανισμών διαχείρισης των αγορών γεωργικών προϊόντων και προσαρμογής των γεωργών στο διεθνές ανταγωνιστικό περιβάλλον.
Περιγραφή του μαθήματος: Η λειτουργία των γεωργικών αγορών και η αναγκαιότητα μιας παρεμβατικής πολιτικής. Στόχοι, αρχές και όργανα της ΚΑΠ. Η κοινή οργάνωση των αγορών γεωργικών προϊόντων. Η αναθεώρηση της ΚΑΠ και η Διαρθρωτική Πολιτική. Το σχέδιο Μάνσχολτ, η Πράσινη Βίβλος για την αναδιάρθρωση της ευρωπαϊκής γεωργίας. Η μεταρρύθμιση του 1988. Η μεταρρύθμιση του 1992. Ο γύρος της Ουρουγουάης στα πλαίσια των διαπραγματεύσεων της GATT. Η Συμφωνία του Blair House και η τελική συμφωνία για τη Γεωργία στο γύρο της Ουρουγουάης. Η διεύρυνση με τις χώρες της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης και η νέα μεταρρύθμιση της ΚΑΠ (Agenda 2000).
Βιβλιογραφία:
Μαραβέγιας Ν. 1992. Η διαδικασία της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης και η Ελληνική Γεωργία. ΕΚΕΜ. Εκδόσεις Παπαζήση. Αθήνα
Παπαγεωργίου Κ. 1995. Η Αγροτική Πολιτική. Από το: Η Ολοκλήρωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μαραβέγιας – Τσινισιζέλης. Εκδόσεις Θεμέλιο. Σελ. 455 – 492.
Πεδιαδιτάκης Μ. 1998. Η Κοινή Αγροτική Πολιτική της ΕΟΚ. Τ.Ε.Ι. Ηρακλείου.
Πτυχιακή Εργασία
Πρακτική Aσκηση
Εφαρμογές Πληροφορικής στη Γεωργία
Αμπελογραφία - Ειδικά Θέματα Αμπελουργίας
Παραγωγή Πολλαπλασιαστικού Υλικού
Γεωργικές Κατασκευές - Θερμοκήπια
Διαχείριση Εδαφών
Ειδική Δενδροκομία (Γιγαρτόκαρπα-Πυρηνόκαρπα κ.α.)
Ειδική Γεωργία ΙΙ
Διαχείριση Γεωργικών Μηχανημάτων-Γ. Μηχ. ΙΙ
Βιοτεχνολογία Φυτών
Αειφορική Ανάπτυξη της Γωργίας
Κηποτεχνία
Γεωργικές Βιομηχανίες
Αρωματικά, Φαρμακευτικά & Ελαιούχα Φυτά
Οικολογία
Μετεωρολογία - Κλιματολογία
Μάρκετινγκ Αγροτικών Προϊόντων
Εφαρμοσμένη Φυσιολογία
Βιολογική Γεωργία
Αγροτική Πολιτική
Οικονομική - Νομισματική Ένωση
Εισαγωγή στην Ευρωπαϊκή Ένωση
Μελισσοκομία
Νηματωδολογία
Μικροβιολογία Εδάφους
Παραγωγή Άνοσου Πολλαπλασιαστικού Υλικού
Συσκευασία - Παρουσίαση Προϊόντων
Ιστοκαλλιέργεια -
Ξένη Γλώσσα Ι 1
Ξένη Γλώσσα ΙI 1
Ξένη Γλώσσα ΙII 1
Ξένη Γλώσσα ΙV 1
Γεωργικός Πειραματισμός 1
Υποστρώματα - Βελτιωτικά Εδάφους -
Ήπιες Μορφές Ενέργειας -
Principles of Ecology 2
Cell Biology 2
Applications of Biotechnology 2