Tο τμήμα Θε.K.A. ιδρύθηκε το 1985 και εκπαιδεύει τους σπουδαστές στις σύγχρονες τεχνικές παραγωγής ανθοκομικών και λαχανομικών προϊόντων σε θερμοκήπια και σε υπαίθριες καλλιέργειες.
Η εκπαίδευση περιλαμβάνει διαλέξεις και ασκήσεις στα εργαστήρια και θερμοκήπια, έτσι ώστε οι σπουδαστές να έχουν πρακτική εμπειρία των αντικειμένων και τεχνικών παραγωγής που διδάσκονται. Ιδιαίτερη σημασία δίδεται στην : εφαρμοσμένη φυσιολογία φυτοπροστασία (ιδιαίτερα με βιολογικά μέσα) καλλιέργεια σε τεχνητά υποστρώματα, κηποτεχνία-αρχιτεκτονική τοπίου κατασκευή & λειτουργία θερμοκηπίων
Οι πτυχιούχοι μπορούν να καλύψουν θέσεις εργασίας σε τομείς ανάλογους με τις σπουδές και την εξειδίκευση τους. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι μπορούν να απασχοληθούν: στο Υπουργείο Γεωργίας, στην Αγροτική Τράπεζα, στον Ε.Ο.Τ., σε ιδιωτικές επιχειρήσεις εγκατάστασης θερμοκηπίων και σε βιομηχανίες παραγωγής γεωργικών και ανθοκομικών προϊόντων, ως ελεύθεροι επαγγελματίες, στην Εκπαίδευση και την Κατάρτιση.
Για το σχεδιασμό του νέου Προγράμματος Σπουδών που έχει τεθεί ήδη σε ισχύ χρησιμοποιήθηκαν:
Δεδομένα από την αποτίμηση του προϋπάρχοντος προγράμματος σπουδών. Έγινε εκτίμηση των στοιχείων, που οφείλαμε να διατηρήσουμε και να αναπτύξουμε, καθώς και εκείνων που οφείλαμε να ανανεώσουμε.
Δεδομένα από την αγορά εργασίας. Προβλέψεις για τις νέες διαμορφούμενες τάσεις στη χώρα μας, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που αποτελεί το άμεσο θεσμικό και οικονομικό περιβάλλον μας, καθώς και στον γενικότερο διεθνή χώρο.
Στοιχεία από προγράμματα επιτυχημένων Τριτοβάθμιων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων του εξωτερικού. Εντοπισμός εκείνων των στοιχείων που είναι δυνατό και επιθυμητό να μεταφερθούν στη χώρα μας. Τρόποι προσαρμογής τους στην ελληνική πραγματικότητα.
Στόχος: Η εκπαίδευση στελεχών για τον Αγροτικό Τομέα, με επιστημονική τεκμηρίωση και σύγχρονη τεχνολογική κατάρτιση.
Περιεχόμενο: Καλύπτει τις σημερινές και προβλεπόμενες αυριανές ανάγκες της γεωργίας.
Εκπαιδευτική προσέγγιση: Βασίζεται ιδιαίτερα στην ενεργό συμμετοχή των σπουδαστών στην εκπαιδευτική διαδικασία, την αναζήτηση πηγών γνώσεων και πληροφοριών, τη συμβουλευτική διδασκαλία, τις μελέτες πραγματικών προβλημάτων της γεωργίας και την άσκηση σε χώρους δραστηριοτήτων αιχμής.
Διάρθρωση του Προγράμματος: Σπονδυλωτή, ώστε να υπάρχει η δυνατότητα μετάκλησης ειδικών επιστημόνων - ακαδημαϊκών, από άλλες περιοχές της Ελλάδας και το Εξωτερικό.
Ευελιξία του Προγράμματος ως προς τις κατευθύνσεις. Ο σπουδαστής επιλέγοντας επτά μαθήματα από μια ομάδα περισσοτέρων μαθημάτων έχει τη δυνατότητα να αναπτύξει μια κατεύθυνση σύμφωνη με τις δικές του επιστημονικές αναζητήσεις.
Διεθνής Χαρακτήρας των σπουδών. Διδασκαλία μαθημάτων σε ξένη γλώσσα. Παραδόσεις από ξένους ακαδημαϊκούς, μετακινήσεις σπουδαστών σε σχολές του εξωτερικού για μέρος των σπουδών τους.
Τύπος μαθήματος: Θεωρητικό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία
Διδακτικές μονάδες: 3
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 1ο
Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος
Προαπαιτούμενα: Όχι
Σκοπός και στόχοι μαθήματος: Να δοθούν στους σπουδαστές οι βασικές γνώσεις φυσικής, που είναι χρήσιμες στη Γεωπονική επιστήμη.
Περιγραφή του μαθήματος:
Δομή της Φυσικής επιστήμης. Διεθνές σύστημα μονάδων. Γενικές γνώσεις από τα μαθηματικά. Καταστάσεις της ύλης. Γενική κατάταξη των δυνάμεων. Δράση και αποτελέσματα δυνάμεων. Νόμοι δυνάμεων. Έργο δύναμης. Τα ρευστά σε ηρεμία. Τα ρευστά σε κίνηση. Η έννοια της θερμοκρασίας. Θερμική ισορροπία και η έννοια της θερμότητας. Θερμοκρασιακές ιδιότητες. Θερμοκρασιακές κλίμακες. Θέρμανση σώματος χωρίς και με αλλαγή φάσης. Νόμοι διαστολής. Διάδοση της θερμότητας. Η ακτινοβολία του ήλιου. Απορρόφηση της ηλιακής ακτινοβολίας κατά τη δίοδό της από τη γήινη ατμόσφαιρα. Το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Τα ηλεκτρικά μεγέθη. Οι κανόνες του Kirchoff. Νόμος του Joule. Συνεχές και εναλλασσόμενο ρεύμα. Ηλεκτρικό κύκλωμα - Ασφάλεια. Όργανα μέτρησης ηλεκτρικών μεγεθών. Φωτομετρικά μεγέθη. Διατάξεις μέτρησης του φωτός. Τεχνητές φωτεινές πηγές.
Βιβλιογραφία
Halliday - Resnick, «Φυσική», εκδ. Γ.Α. Πνευματικός
Joung H. D. «Πανεπιστημιακή Φυσική» Εκδ. Παπαζήση
Sears- Zemansky - Young «College Physics» Εκδ. Addison - Wesley
Φραγκιαδάκης Ι. Σημειώσεις: «Ειδικά θέματα Φυσικής»
Τύπος μαθήματος: Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 2 ώρες εργαστήριο
Διδακτικές μονάδες: 5
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 1o
Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό Υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος
Προαπαιτούμενα: Όχι
Σκοπός και στόχοι μαθήματος: Eισαγωγή στην κατανόηση και εμβάθυνση θεμάτων Γενικής Xημείας (Aνόργανης και Oργανικής), που σχετίζονται άμεσα με την Γεωπονική επιστήμη. Tα θέματα αυτά προσπαθούν να προετοιμάσουν τον σπουδαστή αλλά και να αναπτύξουν την κρίση του πάνω σε προβλήματα ποσοτικών και ποιοτικών προσδιορισμών που θα κλιθεί να αντιμετωπίσει τόσο σε επόμενα βασικά μαθήματα Γεωπονίας (Eδαφολογία, Φυσιολογία Φυτών, Bιοτεχνολογία Φυτών κλπ.), όσο και απευθείας στην άσκηση του επαγγέλματός του.
Περιγραφή του μαθήματος.
Περίγραμμα Θεωρητικού Μαθήματος:
Στοιχειώδεις χημικές έννοιες. Oνοματολογία βασικότερων Aνόργανων και Oργανικών
ενώσεων που σχετίζονται με την Γεωπονική Eπιστήμη. Xημεία υδατικών διαλυμάτων.
Kολλοειδή συστήματα διασποράς. Xημικές αντιδράσεις. Kατατάξη και κινητική ανόργανων
και οργανικών αντιδράσεων. Xημική Iσορροπία. Γενικές αρχές και νόμοι. Hλεκτρολυτικά
διαλύματα. Aσθενείς και ισχυροί ηλεκτρολύτες. Oξέα και Bάσεις. Iονισμός του
ύδατος και η έκφραση οξύτητας των διαλυμάτων. Pυθμιστικά διαλύματα. Yδρόλυση
αλάτων. Σύμπλοκες χημικές ενώσεις-Bασικές αρχές. Xημική ισορροπία συμπλόκων.
Eφαρμογές στην Γεωπονία. Xημική ισορροπία δυσδιάλυτων οργανικών ενώσεων. Bασικά
χαρακτηριστικά των κυριοτέρων συστατικών ενός φυτικού οργανισμού.
Περίγραμμα εργαστηριακών ασκήσεων:
Πειραματική ασφάλεια. Περιγραφή και χρήση εργαστηριακών οργάνων και σκευών.
Yδατικά διαλύματα. Παρασκευή διαλυμάτων. Yπολογισμός και έκφραση συγκέντρωσης
τους.
Aραίωση διαλυμάτων. Eφαρμογή των Nόμων αραίωσης. Eπίλυση προβλημάτων.
Aναφορά σε εφαρμογές διαλυμάτων που σχετίζονται με την Γεωπονική επιστήμη.
Προσδιορισμός της οξύτητας των υδατικών διαλυμάτων. Bασικές αρχές και μέθοδοι.
Προσδιορισμός pH μετά από ανάμιξη και αραίωση διαλυμάτων. Eπίλυση προβλημάτων.
Παρασκευή ρυθμιστικών διαλυμάτων. Bασικές εφαρμογές στην Γεωπονία.
Mετρήσεις ρυθμιστικής χωρητικότητας των ρυθμιστικών διαλυμάτων. Eπίλυση προβλημάτων.
Oγκομετρική ανάλυση. Ποσοτικός προσδιορισμός οξέος.
Προσδιορισμός καθαρότητας ενός εμπορικού σκευάσματος. Eφαρμογές ογκομετρίας
στη Γεωπονία.
Συμπλοκομετρικός προσδιορισμός σκληρότητας ύδατος.
Ποιοτική ανίχνευση μεταλλικών ιόντων.
Βιβλιογραφία:
Βερβερίδης Φ. (2000). Γεωργική Χημεία. Τ.Ε.Ι. Κρήτης
Δηλαβεράκη Ε. (1994) Σημειώσεις Χημείας. Τ.Ε.Ι. Ηρακλείου
Mανουσάκη Γ. (1994). Γενική και ανόργανη χημεία. Eκδόσεις Aδελφών Kυριακίδη.
Xατζηλιάδη Δ. N. (1992). Aρχές χημείας. Mακεδονικές Eκδόσεις.
Chapman C. (1996). Basic chemistry for biology. 2nd Edition. McGraw-Hill Publications.
Segel I.H. (1976). Biochemical calculations. 2nd Edition. J. Wiley & Sons Publications
Chang R. (1981). Physical chemistry with applications to biological systems. 2nd Edition. Collier-Macmillan Publications.
Τύπος μαθήματος: Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 3 ώρες θεωρία και 2 ώρες εργαστήριο
Διδακτικές μονάδες: 7
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 1ο
Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό Υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος
Προαπαιτούμενα: Όχι
Σκοπός και στόχοι μαθήματος:
Σκοπός του μαθήματος είναι να κατανοήσουν οι σπουδαστές έννοιες της Στατιστικής, και να μπορούν στη συνέχεια να αναλύσουν τα δεδομένα τους από την πειραματική τους απασχόληση.
Περιγραφή του μαθήματος
Συναρτήσεις: Γραφικές παραστάσεις, Εκθετικές και Λογαριθμικές συναρτήσεις, Παράγωγοι και ακρότατα. Αόριστο και ορισμένο ολοκλήρωμα.
Στοιχεία Πιθανοτήτων: Πειράματα τύχης - Δειγματικός χώρος - Πεπερασμένοι ισοπίθανοι χώροι - Δεσμευμένη πιθανότητα - Στοχαστικώς ανεξάρτητα ενδεχόμενα Περιγραφική στατιστική. Παρουσίαση ποιοτικών και ποσοτικών χαρακτηριστικών με πίνακες και γραφικές παραστάσεις. Μέτρα θέσης και μεταβλητότητας. Kανονική κατανομή. Εκτίμηση μέσης τιμής με διαστήματα εμπιστοσύνης. Σύγκριση μέσων τιμών πληθυσμών (t-test). Απλή γραμμική παλινδρόμηση και συσχέτιση.
Βιβλιογραφία
Α. Ζαχαροπούλου: Στατιστική
Α. Ζαχαροπούλου: Ασκήσεις Στατιστικής
Γ. Μαρκάκη: Στατιστική Ι. Σημειώσεις
Παπαϊωάννου, Φερεντίνου: Βιομαθηματικά
Α.Υφούλη, Σ. Γελέκη: Βιομετρία. ΟΕΔΒ, 1998.
Τύπος μαθήματος: Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία και 3 ώρες εργαστήριο
Διδακτικές μονάδες: 5
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 1ο
Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό Υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος
Προαπαιτούμενα μαθήματα: Όχι
Σκοπός και στόχοι μαθήματος: Να δοθούν στο σπουδαστή οι βασικές γνώσεις της κυτταρολογίας, με εστίαση στο φυτικό κύτταρο, καθώς και γνώσεις μορφολογίας και ανατομίας των φυτών. Με το τέλος του μαθήματος ο σπουδαστής να γνωρίζει τις κυριότερες υποκυτταρικές δομές, τους τύπους των φυτικών κυττάρων και την ανατομία των φυτικών οργάνων.
Περιγραφή του μαθήματος
Το κύτταρο ως στοιχειώδης μονάδα ζωής. Φυτικό και Ζωικό, Προκαρυωτικό και Ευκαρυωτικό κύτταρο - Κυτταρικά οργανίδια - Υποκυτταρικές δομές: (Πυρήνας, μιτοχόνδρια, πλαστίδια, ενδοπλασματικό δίκτυο, χυμοτόπιο, ριβοσώματα κλπ.) -Χημεία του κυττάρου - DNA - Μεταγραφή - Μετάφραση - Πρωτεΐνες - Ένζυμα - Χρωματίνη- Χρωμόσωμα - Μίτωση- Μείωση.
Φυτικοί Ιστοί και Κυτταρικοί τύποι: Επιδερμικά - Μεριστωματικά- Παρεγχυματικά αποθηκευτικά και φωτοσυνθετικά - Στηρικτικά, Ηθμώδη, Συνοδά κλπ. κύτταρα. Κύτταρα που σχηματίζουν τα αγγεία του ξύλου και τις τραχεΐδες.
Φυτικά όργανα: Ρίζα- Βλαστός- Φύλλο. Εσωτερική ανατομία. Εξωτερική μορφολογία και μετασχηματισμοί τους. Άνθος - Μικρο- και μακροσποριογένεση - Επικονίαση - Γονιμοποίηση - Καρπός -Σπέρμα.
Βιβλιογραφία
Βλάχος Ι.: Κυτταρολογία. Τ.Ε.Ι. Ηρακλείου
Βλάχος Ι.: Ανατομία και Μορφολογία Φυτών. Τ.Ε.Ι. Ηρακλείου
Μποζαμπαλίδης: Ανατομία και Μορφολογία Φυτών. Θεσσαλονίκη
Τσέκος - Κουκόλη: Ανατομία και Μορφολογία Φυτών. Θεσσαλονίκη
Τύπος μαθήματος: Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 2 ώρες εργαστήριο
Διδακτικές μονάδες: 5
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 1ο
Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος
Προαπαιτούμενα: Όχι
Σκοπός και στόχοι μαθήματος:
Να εξοικειωθούν οι σπουδαστές με τη λειτουργία του P.C.
Περιγραφή του μαθήματος
Εξέλιξη της Πληροφορικής. Περιγραφή της αρχιτεκτονικής ενός συστήματος υπολογιστή. Κύρια μνήμη, περιφερειακή μνήμη, μονάδα κεντρικής επεξεργασίας, μονάδες εισόδου - εξόδου. Αποθηκευτικά μέσα και μονάδες μέτρησης χωρητικότητας. Περιγραφή των περιφερειακών ενός υπολογιστή. Λογισμικό υπολογιστών. Λειτουργικά συστήματα και λογισμικό συστήματος. Εφαρμογές πληροφορικής. Διαδικασία κατασκευής προγράμματος. Επικοινωνίες και Δίκτυα Υπολογιστών. Αυτοματισμοί με χρήση Υπολογιστή στη γεωργία.
Χρήση του πληκτρολογίου και γνωριμία με τον υπολογιστή. Οργάνωση, δομή και ονοματολογία αρχείων. Βασικές εργασίες του Λειτουργικού Συστήματος. Στοιχειώδεις διαδικασίες και χρήση των Windows 95. Επεξεργασία κειμένου (MS-WORD). Επεξεργασία Παρουσιάσεων με Υπολογιστή (Power Point).
Βιβλιογραφία
Κ. Βασιλάκης, «Σημειώσεις Η/Υ».
Ι.Κ. Κάβουρας «Συστήματα Υπολογιστών».
Norton P. "Εισαγωγή στον Υπολογιστή»
Τσούροπλης Α. «Εισαγωγή στην Πληροφορική».
Τύπος μαθήματος: Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 2 ώρες εργαστήριο
Διδακτικές μονάδες: 5
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 1ο
Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος
Προαπαιτούμενα: Όχι
Σκοπός και στόχοι μαθήματος:
Το μάθημα αποσκοπεί να καταστήσει τους σπουδαστές ικανούς να κατανοούν και να αξιολογούν τη σπουδαιότητα των εκάστοτε καιρικών συστημάτων και να θέτουν τις πληροφορίες αυτές στην υπηρεσία της γεωργίας.
Περιγραφή του μαθήματος
Ατμόσφαιρα της γης. Ηλιακή ακτινοβολία. Υγρασία του αέρα. Θερμοκρασία εδάφους, υδάτων. Ατμοσφαιρική πίεση. Άνεμος. Γενική κυκλοφορία της ατμόσφαιρας. Υδροσυμπυκνώσεις, νέφη, νέφωση. Ατμοσφαιρικές διαταράξεις. Μετεωρολογικοί δορυφόροι, εφαρμογές. Πρόγνωση του καιρού (αναγκαιότητα και προβλήματα). Μετεωρολογία και γεωργική δραστηριότητα. Γεωργικές προειδοποιήσεις. Κατατάξεις και περιγραφή των κλιμάτων της γης. Κλιματικό πλαίσιο της ελληνικής περιοχής.
Βιβλιογραφία
Καλύβα Μ. Σημειώσεις Μετεωρολογίας. Τ.Ε.Ι. Ηρακλείου
Μαχαίρας Π. & Χ. Μπαλαφούτης. Γενική Κλιματολογία με στοιχεία Μετεωρολογίας. Θεσσαλονίκη
Φλόκος Α. Μαθήματα Μετεωρολογίας και Κλιματολογίας. Θεσσαλονίκη
Τύπος μαθήματος : Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας : 3 ώρες θεωρία + 3 ώρες εργαστήριο
Διδακτικές μονάδες : 7
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας : 2 ο
Επίπεδο μαθήματος : Κανονικό υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος
Προαπαιτούμενα : Κυτταρολογία - Μορφολογία Φυτών
Σκοπός και στόχοι του μαθήματος:
Να δώσει τις γενικές γνώσεις που κάνουν κατανοητές τις πιο σημαντικές λειτουργίες των φυτών. Αυτό θα έκανε τους σπουδαστές ικανούς να κατανοήσουν τα ειδικά και πιο εφαρμοσμένα αντικείμενα της Εφαρμοσμένης Φυσιολογίας που διδάσκεται σε επόμενο εξάμηνο.
Περιγραφή μαθήματος
Φωτοσύνθεση, Σύνθεση υδατανθράκων, λιπιδίων και αρωματικών ουσιών, Αναπνοή - διάσπαση ουσιών, Μεταβολισμός Αζώτου και Θείου, Διαπνοή, Απορρόφηση και μετακίνηση νερού και ουσιών.
Βιβλιογραφία
1. : Πεδιαδιτάκης, Γ. 1997. Σημειώσεις Βοτανικής ΙΙ. ΤΕΙ Ηρακλείου, Ηράκλειο. 72 σελ.
2. Καράταγλης Σ. 1995. Φυσιολογία Φυτών. Art of Text. Θεσσαλονίκη. 304 σελ.
3. Salisbury,F.B. and Ross C.W. 1978. Plant Physiology. Wadsworth Pub. Co., Inc. Belmont. 422 p.
Τύπος μαθήματος. Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 3 ώρες εργαστήριο
Διδακτικές μονάδες. 5
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας. 2ο
Επίπεδo μαθήματος. Κανονικό υποχρεωτικό μάθημα του τμήματος
Προαπαιτούμενα. Γεωργική Χημεία
Σκοπός και στόχοι του μαθήματος:
Εισαγωγή στα βασικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα και τις ιδιότητες των εδαφών. Οι σπουδαστές να αποκτήσουν τις βασικές γνώσεις και την ικανότητα να μπορούν να εντοπίζουν και στη συνέχεια να καθορίζουν την διαδικασία επίλυσης προβλημάτων στη σχέση εδάφους - φυτού. Για την απόκτηση αυτής της ικανότητας οι σπουδαστές, εκπαιδεύονται επιπλέον σε μια σειρά εργαστηριακών ασκήσεων και προσδιορισμών, από τα αποτελέσματα των οποίων αποκτούν πληροφορίες για τα χαρακτηριστικά του εδάφους και τη γονιμότητά του
Περιγραφή του μαθήματος
Γενικά για το έδαφος. Ορυκτά - Πετρώματα - Αποσάθρωση. Ορυκτά της αργίλλου. Τα οργανικά συστατικά του εδάφους. Το νερό και ο αέρας του εδάφους. Οι φυσικοχημικές ιδιότητες του εδάφους όπως, μηχανική σύσταση, δομή, συνεκτικότητα, φαινομενικό και πραγματικό ειδικό βάρος, πορώδες, χρώμα, ιονική ανταλλαγή, pH, βαθμός κορεσμού από βάσεις, ρυθμιστική ικανότητα, κ.τ.λ. Η γένεση και η εξέλιξη των εδαφών. Η ταξινόμηση των εδαφών
Βιβλιογραφία
Bohn, L.H., B.L. Mc Neal, and G.A. O' Connor. 1985. Soil chemistry. J.Wiley and Sons, N. Y.
Brady, C.N. R.R. Weil 1990. The nature and properties of soils. 10th ed. Mc Millan, N.Y.
Evangelou, V.P. 1998. Environmental soil and water chemistry. Principles and applications. John Wiley and Sons, N.Y.
Fitzpatrick, A. E. 1983. Soils. Their formation, classification and distribution. Longman, London and N. Y.
Foth, H.D. 1990. Fundamentals of Soil science. 8Th ed. John Wiley and Sons N.Y.
Hausembuiller, L.R. 1985. Soil Science, principles and practices. 3th ed. Wm. C. Brown Publishers, Dubuque, Iowa.
Page, A. L. 1982.ed. Methods of soils analysis. Part 2. Chemical and Microbiological Properties. SSSA, Madison, WI.
Sposito, G. 1989. The chemistry of soils. Oxford University press. N. Y.
Σινάνης, Κ. Ν. 1995. Σημειώσεις Εδαφολογίας. Τ.Ε.Ι. Ηρακλείου.
Σινάνης, Κ. Ν. 1996. Εργαστηριακές Ασκήσεις Εδαφολογίας. Τ.Ε.Ι. Ηρακλείου.
Sevenson, F. J. 1982. Humus chemistry: Genesis, Composition and Reactions. John Wiley and Sons, N.Y.
U.S. Department of Agriculture. 1993. Soil Survey Manual. Soil Survey Division Staff. Handbook No 18. Washington, D.C.
Τύπος μαθήματος: Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 1 ώρα εργαστήριο
Διδακτικές μονάδες: 4
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 2ο
Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος
Προαπαιτούμενα: Όχι
Σκοπός και στόχοι του μαθήματος:
Το μάθημα αποσκοπεί να καταστήσει τους σπουδαστές ικανούς να:
Κατανοήσουν εισαγωγικές έννοιες της οικονομίας
Κατανοήσουν τις έννοιες Επιχείρηση και Γεωργική Επιχείρηση
Κατανοήσουν εισαγωγικές έννοιες της Θεωρίας της παραγωγής
Χρησιμοποιούν τις αρχές και έννοιες της Οικονομίας για να υπολογίζουν τις δαπάνες
για κάθε μορφής συντελεστή παραγωγής της Γεωργικής Επιχείρησης, ώστε να γίνει
κατανοητή η συνολική Οικονομική εικόνα της Γεωργικής Επιχείρησης στο μάθημα
Οργάνωση και Διοίκηση Γεωργικών Επιχειρήσεων.
Περιγραφή του μαθήματος
Γεωργική Επιχείρηση. Οικογενειακή Γεωργική Επιχείρηση. Ομαδική Γεωργική Επιχείρηση.
Θεωρία της Παραγωγής. Οικονομική Ανάλυση. Συντελεστές παραγωγής. Μόνιμο κεφάλαιο. Κυκλοφοριακό κεφάλαιο. Δαπάνες Γεωργικής Παραγωγής: Σταθερές δαπάνες: Αποσβέσεις. Μέθοδοι απόσβεσης. Τόκοι. Σταθερός τόκος. Μεταβλητός τόκος. Συντήρηση. Ασφάλιση. Φόρος. Μεταβλητές δαπάνες: Εκτίμηση των κεφαλαίων της Γεωργικής Επιχείρησης:
Γης. Φυτειών. Εγγείων Βελτιώσεων. Κτιρίων. Γεωργικών Μηχανημάτων.
Κόστος Παραγωγής Γεωργικών Προϊόντων. Θεωρία, Υπολογισμός.
Βιβλιογραφία
Ξεκαλάκης Μ. Τεχνικοοικονομική Ανάλυση στη Γεωργία
Κιτσομπανίδης Γ. & Χ. Καμενίδης: Αγροτική Οικονομική
Τύπος μαθήματος: Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 2 ώρες εργαστήριο
Διδακτικές μονάδες: 5
Τυπικό εξάμηνο: διδασκαλίας: 2ο
Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό Υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος
Προαπαιτούμενα: Όχι
Σκοπός και στόχοι του μαθήματος:
Το μάθημα αποσκοπεί στο να καταστήσει τους σπουδαστές ικανούς να:
Κατανοήσουν τους βασικούς νόμους της κληρονομικότητας, τον τρόπο εκδήλωσης των
κληρονομικών χαρακτηριστικών και την αλληλεπίδραση της κληρονομικότητας και
του περιβάλλοντος, καθώς και τη χημική φύση της κληρονομικής ουσίας.
Αντιμετωπίζουν προβλήματα κληρονομικότητας και να ερμηνεύουν την υπάρχουσα γενετική
ποικιλομορφία.
Διακρίνουν τις ιδιαιτερότητες της κληρονομικότητας των φυτών και να εξηγούν
τις γενετικές ιδιομορφίες τους
Αντιλαμβάνονται τις νέες μεθόδους γενετικής μηχανικής και βιοτεχνολογίας, τις
δυνατότητες και τις δυσκολίες ή τα προβλήματα που προκύπτουν από τις νέες τεχνολογίες.
Περιγραφή του μαθήματος
Η έννοια της κληρονομικότητας. Ιστορική εξέλιξη. Βασικές έννοιες.
Χρωμοσώματα και κυτταρικές διαιρέσεις. Η διαδικασία και η σημασία της μείωσης
και της μίτωσης στη μεταβίβαση των κληρονομικών χαρακτηριστικών.
Νόμοι της κληρονομικότητας. Η διάσχιση των απλών χαρακτηριστικών και οι γενετικές
αναλογίες. Μονοϋβριδισμός, διϋβριδισμός.
Γονότυπος και περιβάλλον. Ο φαινότυπος ως αποτέλεσμα αλληλεπίδρασης. Πολλαπλοί
αλληλόμορφοι, μεταλλαγές, επίσταση.
Χρωμοσώματα του φύλου και φυλοσύνδετη κληρονομικότητα. Συνδεδεμένα γονίδια,
ομάδες συνδεδεμένων γονιδίων, γενετικός χάρτης.
Η χημική φύση της κληρονομικής ουσίας. DNA, RNA. Μεταγραφή, Γενετικός κώδικας,
Μετάφραση.
Μεταβολές του αριθμού χρωμοσωμάτων (πολυπλοειδία). Χρωμοσωμικές ανωμαλίες.
Γενετική Μηχανική και ανασυνδυασμένο DNA. Τεχνικές και βιολογικά εργαλεία στη
γενετική κλωνοποίηση και τροποποίηση των οργανισμών.
Βιβλιογραφία
α) Φανουράκης Ν. (1998) Σημειώσεις Γενετικής. (Σημειώσεις μαθήματος).
β) Stansfield W.D. Γενετική. (Ελληνική Έκδοση). ΕΣΠΙ, Ε. Περσίδης & Σία.
γ) Γκελτή Ε. και Μ. Τύπα. Βασική Γενετική. Εκδόσεις ΕΡΑΤΩ.
δ) Griffiths, J. Miller, D. Suzuki, R. Lewontin & W. Gelbart. An Introduction to Genetic Analysis.
ε) Τσικνόπουλος Σαρρής. Άτλας Βιολογίας. Εκδόσεις ΟΡΟΣΗΜΟ.
Τύπος μαθήματος: Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2ώρες θεωρία + 2 ώρες εργαστήριο
Διδακτικές μονάδες: 4
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 2ο
Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος
Προαπαιτούμενα: Χρήση Η/Υ
Σκοπός και στόχοι μαθήματος:
Να εξοικειωθούν οι σπουδαστές με τις πιο χρήσιμες για τους γεωπόνους εφαρμογές των υπολογιστών.
Περιγραφή του μαθήματος
Εισαγωγή στη χρήση του ΜS-EXCEL. Στατιστική αναπαράσταση και επεξεργασία δεδομένων. Επίλυση προβλημάτων με χρήση του ΕXCEL. Εισαγωγή στη χρήση υπηρεσιών του Internet. Αναζήτηση πληροφοριών και πρόσβαση σε βάσεις δεδομένων και βιβλιοθήκες.
Βιβλιογραφία
Κ. Βασιλάκης, «Σημειώσεις Η/Υ».
Ι.Κ. Κάβουρας «Συστήματα Υπολογιστών».
Norton P. "Εισαγωγή στον Υπολογιστή»
Τσούροπλης Α. «Εισαγωγή στην Πληροφορική».
Τύπος μαθήματος: Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 3 ώρες εργαστήριο
Διδακτικές μονάδες: 5
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 2ο
Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος
Προαπαιτούμενα: Κυτταρολογία- Μορφολογία φυτών
Σκοπός και στόχοι μαθήματος: Βασικές γνώσεις για την ταξινόμηση και αναγνώριση των φυτικών taxa.
Το μάθημα αποσκοπεί να καταστήσει τους σπουδαστές ικανούς να:
Να αποκτήσουν τις βασικές γνώσεις για την ταξινόμηση των φυτικών ειδών.
Να υποστηριχθούν τα μαθήματα: Οικολογία, Ανθοκομία, Λαχανοκομία, Αρωματικά, φαρμακευτικά φυτά και Φυτοπροστασία. Επίσης οι σπουδαστές εκπαιδεύονται στις βασικές έννοιες ανταγωνιστών των καλλιεργούμενων φυτών, την αναγνώριση των σημαντικότερων ειδών και τους πλέον ενδεδειγμένους τρόπους αντιμετώπισής τους κατά περίπτωση, στα πλαίσια πάντοτε μιας Ολοκληρωμένης Διαχείρισης των Φυτοπαράσιτων και της καλλιέργειας.
Περιγραφή του μαθήματος
Ιστορική εξέλιξη της Συστηματικής Βοτανικής, Συστήματα ταξινόμησης των οργανισμών. Ταξινομικές μονάδες. Ονοματολογία. Χαρακτήρες που χρησιμοποιούνται στην ταξινόμηση.
Έννοια του είδους και του πληθυσμού στα φυτά.
Κρυπτόγαμα: (Σχιζόφυτα, Φυκόφυτα, Μυκόφυτα, Λειχηνόφυτα, Βρυόφυτα, Πτεριδόφυτα).
Στοιχεία μορφολογίας, πολλαπλασιασμού και ταξινόμησης. Οικονομική σημασία.
Φανερόγαμα: (Σπερματόφυτα): Διαφορές από Πτεριδόφυτα. Φυλογένεση, Ταξινόμηση
ανάλογα με τη βιομορφή.
Γυμνόσπερμα: Γενικοί χαρακτήρες, Φυλογένεση. Συστηματική: Κλάσεις και οι κυριότερες
οικογένειες. Οικονομική σημασία.
Αγγειόσπερμα: Γενικοί χαρακτήρες. Φυλογένεση. Διαφορές από γυμνόσπερμα. Λεξιλόγιο
όρων Συστηματικής Βοτανικής.
Συστηματική αγγειοσπέρμων: Κλάσεις (Δικοτυλήδονα - Μονοκοτυλήδονα), Υποκλάσεις, τάξεις και οι κυριότερες οικογένειες. Οικονομική σημασία.
Βιολογία των ζιζανίων: Συστηματική κατάταξη, αναπαραγωγή, διασπορά, λήθαργος,
Ζημιές που προκαλούν τα ζιζάνια. Ευεργετικές επιδράσεις σύμφυτων στις γεωργικές καλλιέργειες. Μέθοδοι αντιμετώπισης ζιζανίων: Χημική, βιολογική, ηλιοαπολύμανση, καλλιεργητικά μέτρα, Ολοκληρωμένη Αντιμετώπιση Ζιζανίων.
Ζιζανιοκτόνα: Ιδιότητες, ομάδες, δραστικές ουσίες και σκευάσματα, σχέσεις με τα φυτά και το έδαφος. Φυτορρυθμιστικές ουσίες: Εφαρμογές κατά καλλιέργεια με έμφαση στη λαχανοκομία και ανθοκομία. Ζιζανιοκτονία και Βιολογική Γεωργία.
Ζιζάνια και καταπολέμηση κατά καλλιέργεια. Ιδιαίτερη έμφαση στις λαχανοκομικές και ανθοκομικές καλλιέργειες και στην κηποτεχνία. Συγκριτικές επιδράσεις μεθόδων ζιζανιοκτονίας (χημικών, καλλιεργητικών κ.ά. στο αγροοικοσύστημα και το ευρύτερο περιβάλλον.
Βιβλιογραφία
Α. Συστηματικής Βοτανικής
1. Συστηματική Βοτανική. Δ. Φοίτος Εκδόσεις Λύχνος. Πάτρα.
2. Συστηματική Βοτανική Α. Μπαμπαλώνας - Σ. Κοκκίνη Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης ΄Εκδοση: Υπηρεσία δημοσιευμάτων.
3. 100 Families of flowering plants M.Hickey & C. King Cambridge Univ. press
Β. Ζιζανιολογίας
Ελευθεροχωρινός Η.Γ. (1996) Ζιζανιολογία. Αγροτύπος Α.Ε.
Υπουργείο Γεωργίας-Διεύθυνση Προστασίας Φυτών και Μπενάκειο Φυτοπαθολογικό Ινστιτούτο (1980). «Εγχειρίδιο καταπολεμήσεως ζιζανίων» Επτάλοφος Α.Β.Ε.Ε., Αθήνα, 82 σελ.
Γιαννοπολίτης Κ.Ν., Πασπάτης Ε.Α., Βυζαντινόπουλος Σ. (1985) «Οδηγός Αντιμετώπισης Ζιζανίων-Συστάσεις για τη χρήση ζιζανιοκτόνων». Ελληνική Ζιζανιολογική Εταιρεία, Αθήνα, 112 σελ.
Ανώνυμος. (1992) «Ζιζανιοκτόνα και Περιβάλλον - Πρακτικά Ημερίδας, Ηράκλειο 28/3/92» Σύνδεσμος Γεωπόνων Ανατολικής Κρήτης
Τύπος μαθήματος: Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 3 ώρες θεωρία και 3 ώρες εργαστήριο
Διδακτικές μονάδες: 8
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 3ο
Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος
Προαπαιτούμενα: Όχι
Σκοπός και στόχοι μαθήματος:
Το μάθημα αποσκοπεί να δώσει στους σπουδαστές τις απαραίτητες γνώσεις για την κατασκευή των κυριοτέρων τύπων θερμοκηπίων, να τους εκπαιδεύσει στη ρύθμιση συνθηκών περιβάλλοντος των θερμοκηπίων και να τους καταστήσει ικανούς στην τεχνοοικονομική διερεύνηση και στην εφαρμογή μεθόδων και τεχνικών για τη ρύθμιση των σε ένα θερμοκήπιο.
Περιγραφή του μαθήματος
Θερμοκηπιακές εγκαταστάσεις. Υλικά κατασκευής, θεμελίωση και μέσα προστασίας των θερμοκηπίων. Τύποι θερμοκηπίων και κριτήρια επιλογής των.
Περιβάλλον του θερμοκηπίου. Θερμότητα, θερμοκρασία, μεταφορά θερμότητας.
Ισοζύγιο θερμότητας σε ένα θερμοκήπιο. Θέρμανση θερμοκηπίων (τοπικά συστήματα, αερόθερμα, καλοριφέρ). Ανιχνευτές θερμοκρασίας, υγρασίας κ.λ.π. Μείωση θερμοκρασίας στο θερμοκήπιο. Σκίαση, αερισμός, εξαερισμός (δυναμικός-παθητικός). Συστήματα Δροσισμού. Φωτισμός των θερμοκηπίων. Διοξείδιο του άνθρακα στο θερμοκήπιο.
Κεντρική μονάδα αυτοματισμού για τη ρύθμιση του περιβάλλοντος στο θερμοκήπιο.
Εξοικονόμηση ενέργειας.
Βιβλιογραφία
Σπανάκης Ι. Σημειώσεις: Εξοπλισμός Θερμοκηπίων
Μαυρογιαννόπουλος Γ.Ν. Θερμοκήπια
Θ.Σ. Ευσταθιάδης. Θερμοκήπια
Bakkez Challa, Van der Brook. Greenhouse climate control
James W. Boodley. The commercial greenhause
Vic. Ball. Ball Redbook.
Paul V. Nelson. Greenhouse operation and management.
Τύπος μαθήματος: Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 3 ώρες εργαστήριο
Διδακτικές μονάδες: 6
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 3ο
Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος
Προαπαιτούμενα: Όχι
Σκοπός και στόχοι μαθήματος:
Το μάθημα αποσκοπεί να δώσει στους σπουδαστές γενικές γνώσεις Γεωργικής Μηχανολογίας, καθώς επίσης και τις απαραίτητες γνώσεις για την συγκρότηση, λειτουργία, ασφάλεια και χρήση των Γεωργικών Μηχανημάτων και να τους καταστήσει ικανούς να εκλέγουν το ορθό μέγεθος και την κατάλληλη ισχύ των Γ. Ελκυστήρων και των παρελκόμενων Γ. Μηχανημάτων.
Περιγραφή του μαθήματος
Εισαγωγικές έννοιες, βασικοί ορισμοί, κινητήρες εσωτερικής καύσης (βενζινοκινητήρες, πετρελαιοκινητήρες). Συγκρότηση των μηχανών, λειτουργικός συσχετισμός και ρυθμίσεις.
Συγκρότηση του Γ. Ελκυστήρα, χειρισμός, χρήση, συντήρηση, ασφάλεια.
Μηχανήματα κατεργασίας εδάφους (άροτρα, φρέζες, σβάρνες)
Μηχανήματα σποράς, φύτευσης.
Μηχανήματα φυτοπροστασίας.
Μηχανήματα εγκατάστασης φυτειών, περιποίησης φυτών και συγκομιδής
Χορτοκοπτικά και χλοοκοπτικά μηχανήματα.
Αντλίες (φυγοκεντρική - εμβολοφόρες - ειδικές).
Απόδοση μηχανημάτων, εκλογή ορθού μεγέθους, ισχύος, σχέση Γ. Ελκυστήρα και παρελκόμενου Γεωργικού μηχανήματος
Βιβλιογραφία
Σημειώσεις:Ι. Σπανάκης. Γεωργικής Μηχανολογίας (Γεωργικός ελκυστήρας) Τ.Ε.Ι. Ηρακλείου
Ι. Σπανάκης. Γεωργικής Μηχανολογίας (Κινητήρες - Γεωργ. Ελκυστήρας) Τ.Ε.Ι. Ηρακλείου
Ι. Σπανάκης, Π. Τσοράγλος. Γεωργικά Μηχανήματα. Τ.Ε.Ι. Ηρακλείου
Donnell Hunt. Farm House And Machinery Management
Bell B. & S. Luosin. Machinery for Horticulture
Jacobs C. Agricultural Power and Machinery
Χατζηλάκος Γ.Α. Γεωργικός ελκυστήρ και ο χειρισμός του
Τύπος μαθήματος: Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 3 ώρες εργαστήριο
Διδακτικές μονάδες: 6
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 3ο
Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος
Προαπαιτούμενα: Όχι
Σκοπός και στόχοι μαθήματος:
Η απόκτηση βασικών γνώσεων όσον αφορά στις γενικές αρχές της φυτοπαθολογίας
Περιγραφή του μαθήματος
Γενικά: Τι είναι ασθένεια, Η επιστήμη της φυτοπαθολογίας. Οι μύκητες: Εισαγωγή, Μορφολογία, Φυσιολογία, Βοτανική κατάταξη, Αναπαραγωγή. Προκαρυωτικοί οργανισμοί: Εισαγωγή, Βακτήρια, Μυκοπλάσματα. Ιοί - Ιοειδή: Εισαγωγή, Μορφολογία, Ονοματολογία - Ταξινόμηση, Μετάδοση, Μακρο και μικροσκοπικά συμπτώματα. Φανερόγαμα παράσιτα: Εισαγωγή, Οροβάγχη, Κουσκούτα, Ιξός, Παράσιτα του γένους Striga. Μη παρασιτικά αίτια: Τροφοπενίες, Τοξικότητες, Μόλυνση της ατμόσφαιρας, Ανώμαλες συνθήκες του περιβάλλοντος. Μόλυσμα: Εισαγωγή, Παραγωγή και διατήρηση μολύσματος, Ελευθέρωση, Μεταφορά και Εναπόθεση του μολύσματος. Περιβάλλον: Εισαγωγή, Θερμοκρασία, Υγρασία, Φωτισμός, Έδαφος, pH. Σχέσεις φυτών μικροοργανισμών: Εισαγωγή, Παρασιτικές σχέσεις, Μη παρασιτικές σχέσεις. Γενικά περί επιδημιών: Η επιστήμη της επιδημιολογίας, Χαρακτηριστικά γνωρίσματα της επιδημίας. Μέτρηση των επιδημιών: Θεωρητική προσέγγιση των επιδημιών, Ποσοτική εκτίμηση των στοιχείων της επιδημίας, Μαθηματικά υποδείγματα, Πρόγνωση των επιδημιών. Γενετική της παθογένεσης: Παραλλακτικότητα των παθογόνων μικροοργανισμών. Γενετική της ανθεκτικότητας του ξενιστή: Εισαγωγή, Πηγές αντοχής, Τύποι αντοχής, Επίδραση του περιβάλλοντος στην έκφραση της αντοχής των φυτών. Γενετική της αλληλεπίδρασης παθογόνου - ξενιστή. Οι βασικότερες ομάδες ασθενειών των φυτών: Εισαγωγή, Τήξεις σπορείων - Σήψεις ριζών και λαιμού, Περονόσποροι, Ωίδια, Αδρομυκώσεις - Αδροβακτηριώσεις, Σκωριάσεις, Άνθρακες, Δαυλίτες, Εφυμενιδώσεις, Μετασυλλεκτικές ασθένειες.
Βιβλιογραφία
Agrios (1997). Plant pathology. Academic Press
Bradbury, (1999) A guide to plant pathogenic bacteria.
Lucas, (1998) Plant pathology and plant pathogeny. Blackwell
Manners, (1998) Plant pathology and plant pathogeny. Blackwell
Matthews, (1992) Fundamentals of plant virology. Academic Press
Γεωργόπουλος, (1984) Βασικές γνώσεις φυτοπαθολογίας. Αθήνα.
Τύπος μαθήματος: Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 2 ώρες εργαστήριο
Διδακτικές μονάδες: 5
Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό Υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος
Προαπαιτούμενα μαθήματα: Εδαφολογία
Σκοπός και στόχοι του μαθήματος:
Το μάθημα αποσκοπεί να καταστήσει τους σπουδαστές ικανούς :
να αναγνωρίσουν και να αξιοποιήσουν τους παράγοντες που επηρεάζουν την γονιμότητα
του εδάφους με σκοπό την μέγιστη παραγωγικότητά του
να γνωρίσουν τις δυνατότητες που προσφέρονται από τις χημικές βιομηχανίες για
τη θρέψη των φυτών.
να συστήσουν προγράμματα λίπανσης, εφαρμόζοντας τις αρχές της ορθολογικής λίπανσης
Περιγραφή του μαθήματος
Απαραίτητα θρεπτικά στοιχεία για τα φυτά (προέλευση, μορφές και μετατροπές τους στο έδαφος, προσθήκες, απώλειες από το έδαφος). Μηχανισμοί μετακίνησης των θρεπτικών στοιχείων στο έδαφος. Παράγοντες που επηρεάζουν την αφομοιωτικότητα των θρεπτικών στοιχείων. Μη ουσιώδη θρεπτικά στοιχεία και επίδρασή τους στα φυτά. Συμπεριφορά θρεπτικών στοιχείων σε κεκορεσμένα εδάφη. Ονοματολογία- χαρακτηριστικά - τύποι λιπασμάτων. Παρασκευή αζωτούχων, φωσφορικών και καλιούχων λιπασμάτων. Χημικές ενώσεις για διόρθωση τροφοπενιών. Μέθοδοι εφαρμογής λιπασμάτων- Διαφυλλική λίπανση. Υδρολίπανση.
Αρχές ορθολογικής λίπανσης. Υπερλίπανση καλλιεργειών- Συνέπειες. Η επίδραση των λιπασμάτων στην ποιότητα και θρεπτική αξία των προϊόντων.
Βιβλιογραφία
Κ.Τσιτσίας : Λιπασματολογία
Ι. Θεριός. 1996. Ανόργανη θρέψη φυτών- Λιπάσματα.
Τύπος μαθήματος: Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 2 ώρες εργαστήριο
Διδακτικές μονάδες: 5
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 3ο
Προαπαιτούμενο: Φυσιολογία Φυτών
Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος
Σκοπός και στόχοι μαθήματος:
Εκμάθηση των κυριοτέρων κατηγοριών των ρυθμιστικών ουσιών αύξησης και των επιδράσεών τους στην αύξηση και ανάπτυξη των φυτών. Η εφαρμογή των ρυθμιστών αύξησης στη γεωργική πράξη και η εκμάθηση των τεχνικών ιστοκαλλιέργειας in vitro των κυριότερων ανθοκομικών φυτών
Περιγραφή του μαθήματος
Αύξηση και ανάπτυξη: Ορισμός των εννοιών: αύξηση, ανάπτυξη, διαφοροποίηση. Εξωτερικοί παράγοντες: φως, θερμοκρασία, νερό, θρεπτικά στοιχεία, αέρας, O2, CO2. Εσωτερικοί παράγοντες: γενετικοί παράγοντες, αύξηση-ανάπτυξη κυττάρων. Μέτρηση αύξησης. Ανάλυση της αύξησης (RGR)
Ρύθμιση αύξησης και ανάπτυξης: Γενικές ιδιότητες φυτορμονών. Αυξίνες-Φυσιολογικές δράσεις και μηχανισμοί. Πρακτική εφαρμογή. Γιββερελίνες. Κυτοκινίνες. Ανασταλτικές ουσίες.
Φυσιολογία βλάστησης σπερμάτων. Φυσιολογία της αύξησης. Φωτοπεριοδισμός-Φωτομορφογένεση. Φυσιολογία της αναπαραγωγής. Γήρανση. Σχηματισμός κονδύλων και βολβών.
Βιβλιογραφία
Wareing P.F. & I.D.J. Phillips. The Control of Growth and Differentiation in plants.
Prakash J. & R.L.M. Pierik (editors). Horticulture - New Technologies and Applications.
Atherton J.G. Manipulation of flowering.
Pierik R.L.M. In vitro Culture of higher Plants.
Weier T.E., M. Barbour, C.R. Stocking, T.L. Rost. Botany - Introduction to Plant Biology.
Τύπος μαθήματος: Θεωρητικό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία
Διδακτικές μονάδες: 4
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 4ο
Προαπαιτούμενα: Όχι
Σκοπός και στόχος μαθήματος: Να εισαχθεί ο σπουδαστής στη Λαχανοκομία και να αποκτήσει τις πρώτες γνώσεις για την καλλιέργεια των λαχανοκομικών φυτών.
Περιγραφή του μαθήματος
Η θέση και ο ρόλος του μαθήματος σε σχέση με τα υπόλοιπα μαθήματα Λαχανοκομίας
του Τμήματος.
Η Κατανάλωση λαχανοκομικών προϊόντων στην Ελλάδα και ο ρόλος τους στη διατροφή
του ανθρώπου.
Η οικονομική σημασία των λαχανοκομικών καλλιεργειών στην Ελλάδα, ιδιαίτερα μετά
τη διεθνοποίηση της αγοράς.
Ταξινόμηση λαχανοκομικών φυτών ως προς ορισμένες καλλιεργητικές και περιβαλλοντικές
απαιτήσεις τους.
Μορφές επιχειρηματικών λαχανοκομικών καλλιεργειών (προστατευομένων και υπαιθρίων).
Πλεονεκτήματα και μειονεκτήματά τους σε σχέση με άλλες επιχειρηματικές καλλιέργειες.
Το εδαφοκλιματικό περιβάλλον για την καλλιέργεια των λαχανικών και οι δυνατότητες
βελτίωσής του.
Γενικά στοιχεία τεχνικών καλλιέργειας λαχανοκομικών φυτών σε θερμοκήπια
Βιβλιογραφία
Γρακιαδέλλης Μ. 1987. Σύγχρονα θερμοκήπια, Έκδοση Γαρταγάνη, Θεσσαλονίκη.
Peirce L.C. 1987. Vegetables: Characteristics, Production and Marketing. J. Wiley and Sons.
Rubatzky V.E. and Mas Yamaguchi. 1997. World Vegetables: Principles, Production and Nutritive Values. 2nd Edition. Chapman & Hall - International Thomson Publishing, USA.
Wien H.C. (editor). 1997. The physiology of Vegetables Crops. CAB International.
Τύπος μαθήματος: Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 3 ώρες εργαστήριο
Διδακτικές μονάδες: 6
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 4ο
Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος
Προαπαιτούμενα: Όχι
Σκοπός και στόχοι μαθήματος:
Το μάθημα αποσκοπεί να καταστήσει τους σπουδαστές ικανούς να κατανοήσουν τις βασικές αρχές και πρακτικές που οδηγούν στον ορθό σχεδιασμό και εφαρμογή των εγγείων βελτιώσεων.
Περιγραφή του μαθήματος
Βασικές σχέσεις εδάφους - νερού. Υγρασία του εδάφους (μέθοδοι προσδιορισμού εδαφικής υγρασίας, νόμος Darcy, διήθηση του νερού στο έδαφος. Σχέση νερού - φυτού.
Ανάγκες των καλλιεργειών σε νερό (εξατμισοδιαπνοή). Ποσότητα και συχνότητα αρδεύσεων. Κατάταξη μεθόδων άρδευσης. Άρδευση με καταιονισμό. Άρδευση με σταγόνες (διανεμητές, σωληνώσεις, κέντρο ελέγχου). Μέτρηση αρδευτικού νερού. Δίκτυα εγγείων βελτιώσεων. Υποστράγγιση εδαφών.
Βιβλιογραφία
Καλύβα Μ.: Σημειώσεις Αρδεύσεων - Στραγγίσεων. Τ.Ε.Ι. Ηρακλείου
Μιχελάκης Ν.: Τοπικές αρδεύσεις, στάγδην άρδευση. Χανιά
Παπαζαφειρίου Ζ.: Αρχές και πρακτική των αρδεύσεων. Θεσσαλονίκη.
Τύπος μαθήματος: Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες διαλέξεις + 2 ώρες ασκήσεις + 1 ώρα συμβουλευτική διδασκαλία
Διδακτικές μονάδες: 6
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 4ο
Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος
Προαπαιτούμενα: Όχι
Σκοπός και στόχοι μαθήματος: Το μάθημα αποσκοπεί να δώσει στους σπουδαστές τις απαραίτητες γνώσεις ώστε:
Να έχουν μια σφαιρική αντίληψη για το σύνολο των ζωικών εχθρών των ελληνικών
(και κατά δεύτερο λόγο ευρωπαϊκών καλλιεργειών)
Να διακρίνουν τα χαρακτηριστικά των κύριων επιζήμιων ομάδων και να ταξινομούν
τους εχθρούς στις ομάδες αυτές
Να αναγνωρίζουν τους πλέον χαρακτηριστικούς εχθρούς των κύριων καλλιεργειών
Να έχουν μια καλή κατανόηση των σχέσεων των εχθρών με τα φυτά και της επιζημιότητας
/ωφελιμότητας των ζωικών οργανισμών στις καλλιέργειες.
Περιγραφή του μαθήματος
Κύρια αντικείμενα αποτελούν οι ζωϊκοί οργανισμοί που προκαλούν ζημιές στα καλλεργούμενα φυτά και τα προϊόντα τους: Αρθρόποδα (έντομα και ακάρεα), νηματώδεις, τρωκτικά, λείμακες, πτηνά. Επίσης εξετάζονται οι ζωικοί οργανισμοί που αποτελούν παράσιτα ή/ και είναι ενοχλητικοί για τον άνθρωπο και τα κτηνοτροφικά ζώα (έντομα, ακάρεα κ.ά.).
Περιγράφονται τα: Μορφολογία, ανατομία, φυσιολογία, αναπαραγωγή, ανάπτυξη, βιολογικοί κύκλοι, ταξινόμηση-συστηματική. Ιδιαίτερη έμφαση δίδεται στις ταξινομικές ομάδες με γεωργική σημασία. Τα κύρια ζημιογόνα είδη αποτελούν τα παραδείγματα-μοντέλα κατά τη θεωρητική ανάπτυξη και τις ασκήσεις.
Αναπτύσσονται επιπλέον οι σχέσεις των ζωικών αυτών οργανισμών με τα φυτά και τον άνθρωπο και διακρίνονται σε επιβλαβή (άμεσα επιζήμια και φορείς παθογόνων) και ωφέλιμα (επικονιαστές, παραγωγοί χρήσιμων υλικών, φυσικοί εχθροί φυτοπαράσιτων). Αναπτύσσονται πληθυσμιακές και οικολογικές έννοιες.
Βιβλιογραφία
Καπετανάκης Ε. (1997). Γεωργική Εντομολογία. Τ.Ε.Ι. Ηρακλείου 204 σελ.
Τζανακάκης Μ. (1995). Εντομολογία. University Studio Press. Θεσσαλονίκη, 501 σελ.
Πελεκάσης Κ. (1976). Μαθήματα Γεωργικής Εντομολογίας, Α΄ Τόμος. ΑΓΣΑ, Αθήνα, 357 σελ.
Πελεκάσης Κ. (1976). Μαθήματα Γεωργικής Ζωολογίας. ΑΓΣΑ, Αθήνα, 662 σελ.
Davies K.G. (1988). Outlines of Entomology, 7th Edition. Chapman and Hall, London, 408 pp.
Elzinga R.J. (1981). Fundamentals of Entomology. Prentice Hall, USA, 422 pp.
Romoser J.W. (1994). The Science of Entomology. Wm. C.Brown, Oxford, 532 pp.
Gwilym O.E. (1992). Principles of Acarology. CAB International, Wallingford 563 pp.
Τύπος μαθήματος: Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 2 ώρες εργαστήριο
Διδακτικές μονάδες: 5
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 4ο
Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος
Προαπαιτούμενα: Όχι
Σκοπός και στόχοι μαθήματος:
Βασικές γνώσεις και αναγνώριση των σπουδαιότερων καλλωπιστικών ειδών με σκοπό τη σωστή συντήρησή τους και την ορθολογιστική χρησιμοποίηση αυτών στην Αρχιτεκτονική των Κήπων.
Περιεχόμενο μαθήματος
Γενικά στοιχεία: Κλιματολογικές ζώνες. Περιβαλλοντικοί παράγοντες. Εκμάθηση των σπουδαιότερων καλλωπιστικών φυτών που χρησιμοποιούνται στη χώρα μας.
Για κάθε φυτό αναφέρονται: Ονοματολογία - καταγωγή. Περιγραφή. Ρυθμός Ανάπτυξης - Εποχή και διάρκεια ανθοφορίας. Πολλαπλασιασμός. Απαιτήσεις. Προβλήματα - Ιδιαιτερότητες. Κηποτεχνική αξία. Χρήσεις.
Βιβλιογραφία
1.Κηποτεχνία Ν. Ταμβάκης - Ν. Κουτέπας, ΟΕΔΒ Αθήνα
2.Καλλωπιστικά φυτά εξωτερικών χώρων. Χ. Γεωργακόπουλου - Βογιατζή, Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
3.TROPICA Alfred Graf Roehrs comp. USA.
4. Χίλιες ιδέες. MILLEPIANTE. (Φυτολογικός φωτογραφικός οδηγός). Εκδόσεις: Τ. Α.Ν.Ι
Τύπος μαθήματος: Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 3ώρες εργαστήριο
Διδακτικές μονάδες: 6
Tυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 4ο
Προαπαιτούμενα Όχι
Σκοπός και στόχοι του μαθήματος:
Το μάθημα αποσκοπεί να καταστήσει τους σπουδαστές ικανούς να αφομοιώσουν την τεχνογνωσία παραγωγής των εμπορικότερων δρεπτών ανθέων σε θερμοκηπιακή ή υπαίθρια καλλιέργεια με την εφαρμογή των καταλληλότερων προσυλλεκτικών και μετασυλλεκτικών χειρισμών, με την ορθολογική χρήση των συντελεστών παραγωγής και τη χρήση μεθόδων κατά το δυνατόν φιλικών στο περιβάλλον με σκοπό την παραγωγή καλής ποιότητας και ανταγωνιστικού κόστους ανθέων. Ειδικότερα γίνεται αναφορά στην εκλογή των ποικιλιών, την παραγωγή πολλαπλασιαστικού υλικού, τα εναλλακτικά συστήματα καλλιέργειας, την άρδευση- λίπανση, το κλάδεμα,-κορυφολόγημα, τη φυτοπροστασία, την τυποποίηση και εμπορία των δρεπτών ανθέων.
Περιγραφή του μαθήματος
Ορισμός, ιστορική εξέλιξη και διάδοση της Ανθοκομίας. Παραγωγικές κατευθύνσεις. Προβλήματα και προοπτικές της παραγωγής δρεπτών ανθέων στην Ελλάδα. Καλλιέργεια των κυριοτέρων δρεπτών ανθέων στο θερμοκήπιο (γαρυφαλλιά, τριανταφυλλιά, ζέρμπερα, χρυσάνθεμο, γυψοφίλη, γλαδίολος, λίλιο, τουλίπα, ορχιδέα κ.λ.π.). καταγωγή, εξάπλωση και σημασία των παραπάνω καλλιεργειών. Βοτανικά χαρακτηριστικά. Ποικιλίες. Εδαφοκλιματικές απαιτήσεις. Πολλαπλασιασμός. Προετοιμασία εδάφους και εγκατάσταση. Υδροπονική μορφή καλλιέργειας. Άρδευση - λίπανση. Κορυφολόγημα - κλάδεμα. Εχθροί, ασθένειες, τροφοπενίες, φυσιολογικές ανωμαλίες. Συγκομιδή. Μετασυλλεκτικοί χειρισμοί. Εμπορία.
Βιβλιογραφία
1. The Commercial Greenhouse, by James Boodley, Grower Talks USA, 1996.
2. Introduction to Floriculture, by Roy Larson, Academic Press, Lοndon,1992.
3. Cut flower Prolonging freshness, by John Sacalis, Grower Talks, USA, 1993.
4. Μαθήματα Εμπορικής Ανθοκομίας. Αθανάσιος Οικονόμου, Υπηρεσία Δημοσιευμάτων Α.Π.Θ. Θεσσαλονίκη, 1990.
5. Σημειώσεις Ανθοκομίας, Μιχάλης Παπαδημητρίου,ΤΕΙ Ηρακλείου 1996.
Τύπος μαθήματος: Θεωρητικό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία
Διδακτικές μονάδες: 3
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 4ο
Επίπεδο μαθήματος: Επιλογής υποχρεωτικό
Προαπαιτούμενα: Όχι
Σκοπός και στόχοι μαθήματος:
Ενημέρωση των φοιτητών για την προβληματική της Αγροτικής Πολιτικής, τόσο σε γενικό πλαίσιο, όσο και σε πλαίσιο εφαρμοσμένης πολιτικής (Κ.Α.Π. της Ε.Ο.Κ.) και αφομοίωση των μηχανισμών διαχείρισης των αγορών γεωργικών προϊόντων και προσαρμογής των γεωργών στο διεθνές ανταγωνιστικό περιβάλλον.
Περιγραφή του μαθήματος
Έννοια, περιεχόμενο, σκοποί της Αγροτικής Πολιτικής. Συστήματα Αγροτικής Πολιτικής, προβλήματα του αγροτικού τομέα και εργαλεία Αγροτικής Πολιτικής.
Η λειτουργία των γεωργικών αγορών και η αναγκαιότητα μιας παρεμβατικής πολιτικής. Στόχοι, αρχές και όργανα της ΚΑΠ. Η κοινή οργάνωση των αγορών γεωργικών προϊόντων. Η αναθεώρηση της ΚΑΠ και η Διαρθρωτική Πολιτική. Το σχέδιο Μάνσχολτ, η Πράσινη Βίβλος για την αναδιάρθρωση της ευρωπαϊκής γεωργίας. Η μεταρρύθμιση του 1988. Η μεταρρύθμιση του 1992. Ο γύρος της Ουρουγουάης στα πλαίσια των διαπραγματεύσεων της GATT. Η Συμφωνία του Blair House και η τελική συμφωνία για τη Γεωργία στο γύρο της Ουρουγουάης. Η διεύρυνση με τις χώρες της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης και η νέα μεταρρύθμιση της ΚΑΠ (Agenda 2000).
Βιβλιογραφία
Μαραβέγιας Ν. 1992. Η διαδικασία της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης και η Ελληνική
Γεωργία. ΕΚΕΜ. Εκδόσεις Παπαζήση. Αθήνα
Παπαγεωργίου Κ. 1995. Η Αγροτική Πολιτική. Από το: Η Ολοκλήρωση της Ευρωπαϊκής
Ένωσης. Μαραβέγιας - Τσινισιζέλης. Εκδόσεις Θεμέλιο. Σελ. 455 - 492.
Πεδιαδιτάκης Μ. 1998. Η Κοινή Αγροτική Πολιτική της ΕΟΚ. Τ.Ε.Ι. Ηρακλείου
Τύπος μαθήματος: Θεωρητικό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες Θεωρία
Διδακτικές μονάδες: 3
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 4ο
Επίπεδο μαθήματος: Επιλογής Υποχρεωτικό
Προαπαιτούμενα: Όχι
Σκοπός και στόχοι μαθήματος:
Η εισαγωγή στο Μάρκετινγκ γενικά και η γνώση σχετικά με τα κανάλια διακίνησης
και εμπορίας γεωργικών προϊόντων, καθώς και των αγορών που δημιουργούνται ενδιάμεσα
Στοιχειώδης γνώση για ανάλυση και μελέτη ενός συγκεκριμένου θέματος
Περιγραφή του μαθήματος
Έννοια και περιεχόμενο του Marketing. Παραγωγή. Κατανάλωση. Τα στάδια ή λειτουργία του Marketing. Συγκέντρωση, Επεξεργασία, Διανομή, Πώληση, Μεταφορά, Τυποποίηση, Συσκευασία, Μεταποίηση, Αποθήκευση, Χρηματοδότηση, Πληροφόρηση και έρευνα αγοράς. Προβολή και προώθηση.
Η Αγορά: Διαμόρφωση των τιμών. Προσφορά και Ζήτηση. Ελαστικότητες. Ανάλυση προβλημάτων εμπορίας. Γεωργικοί Συνεταιρισμοί και Marketing Αγροτικών Προϊόντων.
Βιβλιογραφία
Χαλάτσης Ν: Έρευνα αγοράς και ανάπτυξης πώλησης γεωργικών προϊόντων
Χαλάτσης Ν: Ασκήσεις Μάρκετινγκ Αγροτικών Προϊόντων
Τύπος μαθήματος: Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 3 ώρες εργαστήριο
Διδακτικές μονάδες: 5
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 5ο
Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος
Προαπαιτούμενα: Όχι
Σκοπός και στόχοι μαθήματος: Να εισαγάγει τους σπουδαστές στη φιλοσοφία της Αρχιτεκτονικής των κήπων και πάρκων και να αναλύσει τις τρεις διαστάσεις της: της επιστήμης, της τέχνης και τεχνικής, καθώς και τη μεθοδολογία σχεδιασμού, εγκατάστασης και συντήρησης κήπων και πάρκων.
Να καταστήσει τους σπουδαστές ικανούς:
Στο σχεδιασμό υπαίθριων χώρων (κήπων, πάρκων, αίθριων, πεζόδρομων, πλατειών,
δενδροστοιχειών κ.α.)
Στην επιλογή και χρήση του φυτικού υλικού στον κήπο
Στην επιλογή και χρήση των φυσικών και τεχνητών υλικών στον κήπο
Στην εκπόνηση κηποτεχνικών μελετών και
Στην εγκατάσταση και διαχείριση των κήπων και πάρκων
Περιγραφή του μαθήματος
Βασικές εισαγωγικές έννοιες και ορισμοί. Ιστορική ανασκόπηση - εξέλιξη της Κηποτεχνίας - Αρχιτεκτονικής Τοπίου στην Ελλάδα και το Διεθνή χώρο. Σύγχρονες τάσεις σχεδιασμού υπαίθριων χώρων. Οργάνωση και σχεδιασμός υπαίθριων χώρων. Μεθοδολογία σχεδιασμού. Επιλογή, χρήση και χειρισμός του φυτικού υλικού. Θεματικοί κήποι. Χρήση φυσικών και τεχνητών υλικών - κηποτεχνικές κατασκευές. Εγκατάσταση των φυτών στον κήπο. (Χωματουργικά, χάραξη του σχεδίου στο έδαφος, φύτευση - στήριξη φυτών κ.α.). Διαχείριση κήπων και πάρκων. Σύνταξη κηποτεχνικής μελέτης.
Βιβλιογραφία
Αντωνιδάκη Α.: Σημειώσεις Κηποτεχνίας - Αρχιτεκτονικής Τοπίου. Τ.Ε.Ι. Ηρακλείου.
Τύπος μαθήματος: Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες διαλέξεις + 2 ώρες ασκήσεις + 1 ώρα συμβουλευτική διδασκαλία
Διδακτικές μονάδες: 5
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 5ο
Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος
Προαπαιτούμενα: Φυτοπαθολογία, Ζωικοί εχθροί καλλιεργειών
Σκοπός και στόχοι μαθήματος: Εκπαίδευση στις αρχές της φυτοπροστασίας γεωργικών καλλιεργειών και στα χρησιμοποιούμενα μέσα και μεθόδους στην ολοκληρωμένη αντιμετώπιση των φυτοπαράσιτων ώστε να διασφαλίζεται φυτοϋγεία των καλλιεργειών, με την ελάχιστη δυνατή διαταραχή στο οικοσύστημα.
Περιγραφή του μαθήματος
Κριτήρια επιζημιότητας φυτοπαράσιτων στις καλλιέργειες. Σύγχρονα μέσα και μέθοδοι φυτοπροστασίας (φυτοπροστατευτικά προϊόντα, βιολογική καταπολέμηση, φυτά ανθεκτικά στις προσβολές φυτοπαράσιτων).
Τα φυτοπροστατευτικά προϊόντα: Ιδιότητες, παράμετροι αποτελεσματικότητας.
Τα φυτοπροστατευτικά προϊόντα κατά κατηγορία: Εντομοκτόνα, ακαρεοκτόνα, νηματωδοκτόνα, τρωκτικοκτόνα, κοχλιο-λειμακοκτόνα, μυκητοκτόνα, βακτηριοκτόνα.
Δραστικές ουσίες και σκευάσματα. Ορθολογική χρήση φυτοπροστατευτικών μέσων. Μέθοδοι εφαρμογής φυτοπροστατευτικών μέσων: κριτήρια επιλογής, αποτελεσματικότητα, ασφάλεια. Παρενέργειες φυτοπροστατευτικών εφαρμογών στον καλλιεργητή, το αγροοικοσύστημα, τον καταναλωτή γεωργικών προϊόντων και το περιβάλλον.
Ανθεκτικότητα φυτοπαράσιτων στα φυτοπροστατευτικά μέσα.
Ελαχιστοποίηση των χημικών εισροών στο αγροοικοσύστημα. Αειφορία και φυτοπροστασία. Σύντομη περιγραφή υλικών και μέσων φυτοπροστασίας για τη Βιολογική Γεωργία.
Βιβλιογραφία
Καπετανάκης,Ε. (1998). «Μέθοδοι και μέσα αντιμετώπισης φυτοπαράσιτων». ΤΕΙ Ηρακλείου, 251σελ.
Ζιώγα Β.Ν. (1984) «Μέθοδοι και Μέσα Εφαρμογής των Φυτοφαρμάκων». Υπουργείο Γεωργίας - Διεύθυνση Προστασίας Φυτών, Αθήνα, 78 σελ.
Μπαλαγιάννης Π.Γ. (1994). Εγχειρίδιο Γεωργικών Φαρμάκων. Σταμούλης Α., Πειραιάς, 475 σελ.
Παλούκης Στ., Παπαδόπουλος Χρ. (1993). «Γεωργικά Φάρμακα που κυκλοφορούν στην ελληνική αγορά» Θεσσαλονίκη, 364 σελ.
Dent D. (1991). Insect Pest Management. CAB International, Wallingford, 604 pp.
Dent D.(1995). Integrated Pest Management. Chapman & Hall, London, 356 pp.
Flint M.L. and Van den Bosch R. (1981). Introduction to Integrated Pest Management. Plenum Press, New York, 240 pp.
Horn D.J. (1988). Ecological Approach to Pest Management. Elsevier Applied Science Publishers, London, 285 pp.
Martin H. and Woodcock D.(1983). The Scientific Principles of Crop Protection. Edward Arnold Ltd, London, 486 pp.
Van Emden H.F. (1989) Pest Control. Edward Arnold Ltd, London, 117 pp.
Ware G.W. (1989). "The Pesticide Book". Thomson Publications, Fresno, 340 pp.
Webster H.S. Jr (1982) Plant Protection - An Integrated Interdisciplinary Approach.Iowa State University Press, Ames, 297 pp.
Τύπος μαθήματος: Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 2 ώρες εργαστήριο
Διδακτικές μονάδες: 5
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 5ο
Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος
Προαπαιτούμενα: Όχι
Σκοπός και στόχοι του μαθήματος:
Να δοθούν στο σπουδαστή οι αρχές της Οικολογίας
Να τεθούν τα ειδικά περιβαλλοντικά προβλήματα τα σχετιζόμενα με τη γεωργία,
καθώς και τα γενικότερα, που αφορούν τον πλανήτη
Να κατανοήσει ο σπουδαστής τη λειτουργία των αγροοικοσυστημάτων και την αλληλεπίδρασή
τους με την υπόλοιπη βιόσφαιρα
Περιγραφή του μαθήματος
Το Οικοσύστημα και τα μέρη του - Οι οργανισμοί - Χημεία των οργανισμών - Μεταβολισμός. Προσπίπτουσες ακτινοβολίες - Θερμοκρασία - Θερμική ισορροπία οργανισμών- Θερμική ρύπανση νερών. Άνεμοι - Υδατοπτώσεις - Υδάτινα ρεύματα. Πληθυσμοί και κοινότητες. Σχέσεις μεταξύ ειδών (Θήρευση, Παρασιτισμός, Ανταγωνισμός, Ουδετερότης). Εξέλιξη και Φυσική Επιλογή. Οικολογική Διαδοχή - Ποικιλότητα - Χερσαία και Υδάτινα Οικοσυστήματα. Διαπλάσεις (Biomes). (Τούνδρα, Τάιγκα, Τροπικά, Εύκρατα Αειθαλή και Φυλλοβόλα Δάση, Λιβάδια, Μεσογειακές Διαπλάσεις: Μακκία και Φρύγανα, Διαπλάσεις ποταμών, λιμνών, θαλασσών, ακτών και ωκεανών). Βιογεωχημικοί κύκλοι (άνθρακα, αζώτου, οξυγόνου, φωσφόρου, θείου, νερού) - Ρύπανση των νερών - Μαθηματικά και μοντέλα στην οικολογία - Ανθρώπινες επιδράσεις στο περιβάλλον
Περιοχές διατήρησης άγριας ζωής - Απειλούμενα, σπάνια κλπ. φυτικά και ζωικά είδη.
Βιβλιογραφία
Βλάχος Ι. & Δ. Κολλάρος. 1999. Σημειώσεις Οικολογίας. Τ.Ε.Ι. Ηρακλείου
Λυκάκης I. 1996. Οικολογία. Πανεπιστήμιο Πατρών.
Nebel B. & R. Wright. 1996. Environmental Science.
Τύπος μαθήματος : Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας : 3 ώρες θεωρία + 3 ώρες εργαστήριο
Διδακτικές μονάδες : 7
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας : 5 ο
Επίπεδο μαθήματος : Κανονικό υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος
Προαπαιτούμενα : Γενική Λαχανοκομία
Σκοπός και στόχοι μαθήματος:
να δώσει τις ειδικές θεωρητικές γνώσεις που αφορούν σε κάθε συγκεκριμένη λαχανοκομική καλλιέργεια, ώστε σε συνδυασμό με τις πρακτικές γνώσεις που παρέχονται στο εργαστήριο, να μπορεί ο σπουδαστής να οργανώσει και να κατευθύνει την εξέλιξη μιας δυναμικής λαχανοκομικής εκμετάλλευσης.
Περιγραφή μαθήματος
Α. Γενικές πληροφορίες (βοτανική ονομασία, καταγωγή, θερμοταξινόμηση, βρώσιμο τμήμα, μορφές προϊόντος στην αγορά, διαιτητικές ιδιότητες, οικονομική σημασία)
Β. Βοτανική περιγραφή
Γ. Εδαφοκλιματικές απαιτήσεις
Δ. Εγκατάσταση φυτείας (τι πρέπει να γίνει για να ξεκινήσει η καλλιέργεια του φυτού αυτού, π.χ. εργασίες προετοιμασίας του εδάφους οριστικής εγκατάστασης, παραγωγή σποροφύτων, ειδικές περιποιήσεις, μεταφύτευση, ή απ ευθείας σπορά και τέλος, εργασίες μέχρι την ολοκλήρωση της εγκατάστασης των φυτών).
Ε. Καλλιεργητικές φροντίδες (π.χ. άρδευση, λίπανση, κλάδευμα, στήριξη, καρπόδεση, ψεκασμοί, κ.τ.λ.)
Στ. Συγκομιδή - μετασυλλεκτικές φροντίδες
Ζ. Εχθροί (ζωικοί, ασθένειες) - φυσιολογικές ανωμαλίες
Η. Ποικιλίες - υβρίδια.
Φυτά : Τομάτα, Μελιτζάνα, Πιπεριά, Αγκινάρα, Σπαράγγι, Πατάτα, Μαρούλι, Αντίδια, Ραδίκια, Σέλινο, Σπανάκι, Λάχανα, Μπρόκολο, Κουνουπίδι, Λάχανα Βρυξελλών, Φράουλα, Μπάμια, Καλαμπόκι (γλυκό)
Βιβλιογραφία
1. : Πεδιαδιτάκης, Γ. 1997. Σημειώσεις Λαχανοκομίας ΙΙ. ΤΕΙ Ηρακλείου, Ηράκλειο. 24σελ.
2. Γουμενάκη, Ε. 1999. Σημειώσεις για το εργαστηριακό μέρος του μαθήματος της Ειδικής Λαχανοκομίας. ΤΕΙ Ηρακλείου, Ηράκλειο. 53 σελ.
3. Atherton; Rudich. 1986. Tomato crop. Chapman and Hall UK. 680p
4. Harris, P. M. 1991. The potato crop. Chapman and Hall. UK. 909p
5. Jones, J. 1999. Tomato plant culture. C.R.C. Press. UK
6. Peirce, L. C. 1987. Vegetables. John Wiley and Sons UK 480p
Τύπος μαθήματος: Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 1 ώρα εργαστήριο
Διδακτικές μονάδες: 5
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 5ο
Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό Υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος
Προαπαιτούμενα: Όχι
Σκοπός και στόχοι μαθήματος: Το μάθημα αποσκοπεί στο να καταστήσει τους σπουδαστές ικανούς να:
Κάνουν οικονομική ανάλυση μιας Γεωργικής Επιχείρησης και να υπολογίζουν όλους
τους Γεωργοοικονομικούς δείκτες.
Κάνουν μια επιμέρους μελέτη σκοπιμότητας
Συντάσσουν Σχέδια Βελτίωσης σύμφωνα με το Υπουργείο Γεωργίας
Συμπληρώνουν Βιβλία Γεωργικών Λογαριασμών του Υπουργείου Γεωργίας
Επιλύουν προβλήματα της Γεωργικής Επιχείρησης με το Γραμμικό Προγραμματισμό
Περιγραφή του μαθήματος
Θεωρητική άποψη της Διαχείρισης. Λήψη αποφάσεων. Αποφάσεις και αβεβαιότητα.
Σημασία του χρόνου στην αξία του χρήματος. Οικονομική ανάλυση Γεωργικής Επιχείρησης. Γεωργοοικονομικοί δείκτες: Ακαθάριστο κέρδος. Επιχειρηματικό κέρδος. Κόστος. Οικογενειακό Γεωργικό Εισόδημα. Αμοιβή κεφαλαίων. Αποδόσεις κεφαλαίων. Αμοιβή εργασίας. Αμοιβή ανά μονάδα ανθρώπινης εργασίας. Βαθμός απασχόλησης της Οικογένειας.
Τεχνικά και Οικονομικά ρήγματα της Γεωργικής Επιχείρησης. Το Σχέδιο Βελτίωσης του Υπουργείου Γεωργίας. Το Δίκτυο Γεωργικής Λογιστικής Πληροφόρησης του Υπουργείου Γεωργίας. Γεωργικές Επενδύσεις. Κόστος και Ωφέλεια Γεωργικών Επενδύσεων.
Αξιολόγηση Γεωργικών Επενδύσεων. Ο Γραμμικός Προγραμματισμός στη Γεωργία.
Βιβλιογραφία
Ξεκαλάκης Μ.: Τεχνικοικονομική Ανάλυση στη Γεωργία
Κιτσομπανίδης Γ.: Οικονομική Γεωργικών Εκμεταλλεύσεων
Μπαριτάκης Δ.: Ασκήσεις για το μάθημα Οργάνωση και Διοίκηση Γεωργικών Επιχειρήσεων
Τύπος μαθήματος: Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία και 2 ώρες εργαστήριο
Διδακτικές μονάδες: 3
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 5ο
Επίπεδο μαθήματος: Επιλογής υποχρεωτικό
Προαπαιτούμενα: Όχι
Σκοπός και στόχοι μαθήματος: Η εκπαίδευση των σπουδαστών στα ακόλουθα:
Τεχνικές αξιοποίησης στερεών οργανικών υπολειμμάτων και προστασία του περιβάλλοντος
απ' αυτά.
Οργάνωση μονάδας παραγωγής οργανοχουμικών υλικών από τα οργανικά υπολείμματα.
Δυνατότητα χρησιμοποίησης των οργανοχουμικών υλικών
Περιγραφή του μαθήματος
Οργανικά υπολείμματα γεωργίας, γεωργικών βιομηχανιών και αστικής δραστηριότητας:
Καταγραφή - Περιγραφή
Περιβαλλοντικά και Οικολογικά προβλήματα που προκαλούν
Δυνατότητες αξιοποίησης
Μέθοδοι αξιοποίησης οργανικών υπολειμμάτων:
Γενικά στοιχεία αναερόβιας ζύμωσης για παραγωγή βιοαερίου.
Γενικά στοιχεία αερόβιας χώνευσης (Composting)
Αερόβια χώνευση (Composting):
Βασικές αρχές μεθόδου
Τεχνική εφαρμογής
Αξιολόγηση οργανοχουμικών προϊόντων (Composts)
Εφαρμογές Composts:
Γεωργία
Βιομηχανία
Προστασία περιβάλλοντος
Οργάνωση μονάδας Composting:
Αναγκαία έκταση
Εξοπλισμός
Λειτουργία
Προβολή και Διάθεση προϊόντων
Βιβλιογραφία
Bunt A.C. 1988. Media and Mixes for container. Grown Plants. London Unwin Hyman.
Diaz L.F. Composting and Recycling Municipal Solid Wastes. Lewis Publishers London.
Tchobanoglous H., Theisen S., Vigil. 1993. Integrated Solid Wastes Management. McGraw - Hill, Inc. London.
Smith S.R. Agricultural Recycling of Sewage Sludge and the Environment. CAB International.
Τύπος μαθήματος: Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 2 ώρες εργαστήριο
Διδακτικές μονάδες: 3
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 5ο
Επίπεδο μαθήματος: Επιλογής Υποχρεωτικό
Προαπαιτούμενα: Όχι
Σκοπός και στόχοι μαθήματος
Βασικές γνώσεις και αναγνώριση 100 καλλωπιστικών ειδών με σκοπό τη σωστή συντήρησή τους και την ορθολογιστική χρησιμοποίηση αυτών στο μάθημα της Αρχιτεκτονικής των Κήπων.
Περιεχόμενο μαθήματος
Γενικά στοιχεία: Εκμάθηση 100 καλλωπιστικών φυτών που χρησιμοποιούνται στη χώρα μας.
Για κάθε φυτό αναφέρονται: Ονοματολογία - καταγωγή. Περιγραφή. Ρυθμός Ανάπτυξης - Εποχή και διάρκεια ανθοφορίας. Πολλαπλασιασμός. Απαιτήσεις. Προβλήματα - Ιδιαιτερότητες. Κηποτεχνική αξία. Χρήσεις.
Βιβλιογραφία
1. Κηποτεχνία Ν. Ταμβάκης - Ν. Κουτέπας. ΟΕΔΒ Αθήνα.
2. Καλλωπιστικά φυτά εξωτερικών χώρων. Χ. Γεωργακόπουλου - Βογιατζή. Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
3.TROPICA Alfred Graf Roehrs comp. USA.
4.Χίλιες ιδέες. MILLEPIANTE (Φυτολογικός φωτογραφικός οδηγός). Εκδόσεις Τ.Α.Ν.Ι
Τύπος μαθήματος: Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 3 ώρες εργαστήριο
Διδακτικές μονάδες: 6
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 6ο
Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος
Προαπαιτούμενα: Όχι
Σκοπός και στόχοι μαθήματος: Να καταστήσει τους σπουδαστές ικανούς να
αναγνωρίζουν, πολλαπλασιάζουν, παράγουν στο θερμοκήπιο ή στο ύπαιθρο φυλλώδη ή ανθοφόρα φυτά εσωτερικών χώρων και να τα χρησιμοποιούν στη διακόσμηση των εσωτερικών χώρων.
Περιγραφή του μαθήματος
Γενικά: Ορισμοί, θέση των φυτών εσωτερικών χώρων στην Ελλάδα, την Ευρώπη και το Διεθνή χώρο. Αδυναμίες και προβλήματα παραγωγής και εμπορίας. Προοπτικές ανάπτυξης. Πολλαπλασιασμός, οργάνωση παραγωγής. Εγκλιματισμός, συνθήκες μεταφοράς και διατήρησης στους εσωτερικούς χώρους.
Φυλλώδη φυτά: Επίδραση περιβάλλοντος, άρδευση και λίπανση, ταξινόμηση, περιγραφή, συνθήκες ανάπτυξης και τεχνική καλλιέργειας.
Παχύφυτα και κακτώδη: Ταξινόμηση, περιγραφή, συνθήκες ανάπτυξης και τεχνικές καλλιέργειας των φυτών: Αζαλέα, Βεγόνια, Γαρδένια, Καλαγχόη, Κυκλάμινο, Σαινπώλια, Χρυσάνθεμο κ.α.
Βιβλιογραφία
Αντωνιδάκη Α.: Φυτά εσωτερικών χώρων. Τ.Ε.Ι. Ηρακλείου.
Αντωνιδάκη Α.: Εργαστήριο ανθοκομίας ΙV. Τ.Ε.Ι. Ηρακλείου.
Τύπος μαθήματος : Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας : 3 ώρες θεωρία + 3 ώρες εργαστήριο
Διδακτικές μονάδες : 8
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας : 6 ο
Επίπεδο μαθήματος : Κανονικό υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος
Προαπαιτούμενα : Γενική Λαχανοκομία
Σκοπός και στόχοι μαθήματος : να δώσει τις ειδικές θεωρητικές γνώσεις που αφορούν σε κάθε συγκεκριμένη λαχανοκομική καλλιέργεια, ώστε σε συνδυασμό με τις πρακτικές γνώσεις που παρέχονται στο εργαστήριο, να μπορεί ο σπουδαστής να οργανώσει και να κατευθύνει την εξέλιξη μιας δυναμικής λαχανοκομικής εκμετάλλευσης.
Περιγραφή μαθήματος
Α. Γενικές πληροφορίες (βοτανική ονομασία, καταγωγή, θερμοταξινόμηση, βρώσιμο τμήμα, μορφές προϊόντος στην αγορά, διαιτητικές ιδιότητες, οικονομική σημασία)
Β. Βοτανική περιγραφή
Γ. Εδαφοκλιματικές απαιτήσεις
Δ. Εγκατάσταση φυτείας (τι πρέπει να γίνει για να ξεκινήσει η καλλιέργεια του φυτού αυτού, π.χ. εργασίες προετοιμασίας του εδάφους οριστικής εγκατάστασης, παραγωγή σποροφύτων, ειδικές περιποιήσεις, μεταφύτευση, ή απ' ευθείας σπορά και τέλος, εργασίες μέχρι την ολοκλήρωση της εγκατάστασης των φυτών).
Ε. Καλλιεργητικές φροντίδες (π.χ. άρδευση, λίπανση, κλάδευμα, στήριξη, καρπόδεση, ψεκασμοί, κ.τ.λ.)
Στ. Συγκομιδή - μετασυλλεκτικές φροντίδες
Ζ. Ζωϊκοί εχθροί και ασθένειες (περιληπτικά), φυσιολογικές ανωμαλίες.
Η. Ποικιλίες - υβρίδια.: Αγγουριά, Πεπονιά, Καρπουζιά, Κολοκυθιά, Φασολάκι, Αρακάς(Μπιζέλι), Κουκιά, Ρεβίθια, Φακή, Κρομμύδι, Σκόρδο, Πράσο, Τεύτλο, Καρώτο, Ραπανάκι Μπανάνα, Μανιτάρι, Μαϊντανός, Άνιθος, Μάραθο, κ.τ.λ.
Βιβλιογραφία
1. : Πεδιαδιτάκης, Γ. 1997. Σημειώσεις Λαχανοκομίας ΙΙΙ. ΤΕΙ Ηρακλείου, Ηράκλειο. 45 σελ.
2. Γουμενάκη, Ε. 1999. Σημειώσεις για το εργαστηριακό μέρος του μαθήματος της Ειδικής Λαχανοκομίας. ΤΕΙ Ηρακλείου, Ηράκλειο. 53 σελ.
3. Ολύμπιος, Χ. 1994. Τα βολβώδη λαχανικά. Εκδ. Σταμούλη. Αθήνα. 235 σελ.
5. Στεφανάκης, Κ. 1995. Τα μανιτάρια και η καλλιέργεά τους. 188 σελ.
6. Brewster, J. L. 1994. Onions and other vegetable Alliums. CAB International. UK. 288p
7. Robinson, R. W., Decker - Walters, D. 1997. Cucurbits. CAB International. UK. 224p
8. Rubatzky, V.E.; Quirros, C. F. 1997. Carrots and related vegetable Umbelliferae. CAB International. UK. 250p
Τύπος μαθήματος: Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 3 ώρες θεωρία + 3 ώρες εργαστήριο
Διδακτικές μονάδες: 8
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 6ο
Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος
Προαπαιτούμενα: Μέθοδοι Φυτοπροστασίας - Γεωργική Φαρμακολογία
Σκοπός και στόχοι μαθήματος: Η εκπαίδευση στη διάγνωση προβλημάτων φυτοπροστασίας κατά καλλιέργεια και την Ολοκληρωμένη Διαχείρισή τους.
Περιγραφή του μαθήματος
Μέρος Α. Ζωικοί Εχθροί των Καλλιεργειών (Έντομα, ακάρεα, νηματώδεις, λείμακες, τρωκτικά, πτηνά).
1. Εχθροί λαχανοκομικών και ανθοκομικών φυτών, υπό κάλυψη και σε ανοικτό αγρό, καθώς και φυτών κήπων και πάρκων.
2. Εχθροί δενδρωδών καλλιεργειών, αμπέλου και φυτών μεγάλης καλλιέργειας..
Για όλα τα παραπάνω: αναγνώριση εχθρών και προσβολών τους στις καλλιέργειες, μορφολογία, βιολογία, οικολογία, συμπτώματα και ζημιές, βιολογικοί εχθροί, (μορφολογία, βιολογία, οικολογία, αποτελεσματικότητα, εφαρμογές) ολοκληρωμένη διαχείριση.
3. Πρακτικές Βιολογικής Γεωργίας.
Το μεγαλύτερο μέρος του μαθήματος θα αποτελείται από την ενότητα 1.
Μέρος Β: Ασθένειες
Ασθένειες σολανωδών (Τομάτα, μελιτζάνα, πιπεριά): Αδρομυκώσεις-αδροβακτηριώσεις, φελλώδης σηψιρριζία, περονόσπορος της τομάτας/ πατάτας, αλτερναρίωση τομάτας/ πατάτας, διδυμέλλα, τεφρά σήψη, ωίδιο των σολανωδών, σκληρωτινίαση, βακτηριακές σήψεις, βακτηριακή στιγμάτωση, ασθένειες που προκαλούνται από τον Ιό του Μωσαϊκού του Καπνού (TMV), διάφορες μη παρασιτικές παθήσεις. Ασθένειες κολοκυνθοειδών: Σηψιρριζίες, αδρομυκώσεις αγγουριάς, πεπονιάς καρπουζιάς, περονόσπορος κολοκυνθοειδών, ωίδιο των κολοκυνθοειδών, κομμιώδης σήψη, Μωσαϊκό της αγγουριάς. Ασθένειες διάφορων άλλων λαχανοκομικών: Περονόσπορος του μαρουλιού και του κρεμμυδιού, ανθράκωση του μαρουλιού, σκληρωτινίαση του μαρουλιού, σκωρίαση του σκόρδου, τεφρά σήψη. Ασθένειες γαριφαλιάς: Φουζαρίωση, ριζοκτόνια, αλτερναρίωση, σκωρίαση, βακτηριώσεις, διάφορες ιώσεις, διάφορες μη παρασιτικές παθήσεις Ασθένειες άλλων ανθοκομικών φυτών: Φουζαρίωση του χρυσάνθεμου, του γλαδίολου, της τουλίπας, του λίλιουμ κ.α., σκωριάσεις του χρυσάνθεμου, βακτηριακή σήψη του χρυσάνθεμου, του κυκλάμινου, της ντιεφφεμπάχιας κ.α.
Βιβλιογραφία
Cavalloro R. (1995). Integrated Pest Management in Protected Vegetable Crops. AA Balkema Amsterdam, 394 pp.
Ferran M. (1995). Lotta Biologica. Ed. Agricole, 325 pp.
Hill D.S. (1987). Agricultural insect pests of temperate regions and their control. Cambridge University Press, Cambridge, 659 pp.
Scopes N. and Stables L. (1989). Pest and Disease Control Handbook. British Crop Protection Council, Surrey, 732 pp.
Ρούμπος Ι. (1987). Ασθένειες και Εχθροί της Αμπέλου. Εκδόσεις Σύγχρονα Θέματα, Θεσσαλονίκη, 239 σελ.
Σταμόπουλος Δ. (1995). Έντομα αποθηκών, μεγάλων καλλιεργειών και λαχανικών, Εκδόσεις Ζήση. Θεσσαλονίκη, 195 σελ.
Τζανακάκης Μ. (1980). Εφαρμοσμένη Εντομολογία. Ειδικό Μέρος. Έκδοση του Συγγραφέα, 612 σελ.
Ανώνυμος.(1996). «Ολοκληρωμένη καταπολέμηση στα κηπευτικά υπό κάλυψη». Υπουργείο Γεωργίας- Διεύθυνση Προστασίας Φυτικής Παραγωγής, Αθήνα 110 σελ.
Τσαπικούνης Φ. (1996) «Βιολογική και ολοκληρωμένη καταπολέμηση στο θερμοκήπιο». Σταμούλης Α, Αθήνα, 308 σελ.
Malais M. and Ravensberg W.J. (1995) "Γνωρίζοντας και αναγνωρίζοντας - Η βιολογία των εχθρών των θερμοκηπίων και των φυσικών εχθρών τους». Koppert B.V., Holland, 108 pp.
Τύπος μαθήματος: Θεωρητικό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία
Διδακτικές μονάδες: 4
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 6ο
Επίπεδο μαθήματος: Επιλογής υποχρεωτικό
Προαπαιτούμενα: Όχι
Σκοπός και στόχοι μαθήματος: Το μάθημα αποσκοπεί να καταστήσει τους σπουδαστές ικανούς να:
Κατανοήσουν τις μεθόδους κατάκτησης των αγορών
Σχεδιάσουν και οργανώσουν μια στρατηγική για την προώθηση ενός προϊόντος στην
αγορά
Οργανώσουν ένα εμπορικό κατάστημα
Περιγραφή του μαθήματος
Το περιβάλλον του Μάρκετινγκ. Εσωτερικοί και εξωτερικοί παράγοντες. Η διαδικασία της οργάνωσης του Μάρκετινγκ. Η δημιουργία και ανάπτυξη των στόχων και των στρατηγικών για την επίτευξη των στόχων του Μάρκετινγκ. Ο σχεδιασμός και η εφαρμογή της έρευνας του Μάρκετινγκ. Η κατανόηση της αγοραστικής συμπεριφοράς του καταναλωτή και η τμηματοποίηση της αγοράς. Ο κύκλος ζωής του προϊόντος. Η ανάπτυξη ενός χαρτοφυλακίου προϊόντων, η βελτίωση και τροποποίηση των προϊόντων και η κατάργηση των προϊόντων. Ο ρόλος της σηματοποίησης και της συσκευασίας. Στρατηγικές και τεχνικές καθορισμού της τιμής των προϊόντων. Η επιλογή των κατάλληλων δικτύων διάθεσης των προϊόντων. Η οργάνωση ενός δικτύου πωλήσεων. Η οργάνωση ενός εμπορικού καταστήματος πώλησης προϊόντων. Ο σχεδιασμός της πολιτικής προβολής και προώθησης. Η διαφήμιση, οι δημόσιες σχέσεις, οι προσωπικές πωλήσεις, οι τεχνικές προώθησης των πωλήσεων, το Merchandising, οι χορηγίες, το άμεσο Μάρκετινγκ. Η αξιολόγηση της οργάνωσης Μάρκετινγκ και των πωλήσεων.
Βιβλιογραφία
Εξαδάκτυλος Ν. «Ανάπτυξη Λιανικών Πωλήσεων».
Κατσούλας Γ. «Έρευνα, αγορά και ανάπτυξη πωλήσεων».
Τύπος μαθήματος: Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 2 ώρες εργαστήριο
Διδακτικές μονάδες: 4
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 6ο
Επίπεδο μαθήματος: Επιλογής υποχρεωτικό
Προαπαιτούμενα: Όχι
Σκοπός και στόχοι μαθήματος: Να δώσει στους σπουδαστές τις βασικές γνώσεις για είδη καλλιέργειας, τα οποία δεν αποτελούν βασικό αντικείμενο του Τμήματός μας.
Περιγραφή του μαθήματος
Α. Μορφολογικά χαρακτηριστικά των κυριοτέρων δένδρων. Καρποφόρα όργανα. Καλλιεργητικές φροντίδες. Πολλαπλασιασμός. Ποικιλίες. Ωρίμανση - Συγκομιδή για τα κατωτέρω φυτά.
Ελιά, Εσπεριδοειδή, Μηλοειδή (Μηλιά - Αχλαδιά - Κυδωνιά), Πυρηνόκαρπα (Βερυκοκκιά, Ροδακινιά, Δαμασκηνιά, Κερασιά, Αμυγδαλιά), Αμπέλι.
Β. Εισαγωγή, καταγωγή - διάδοση, οικονομική σημασία και χρήσεις των φυτών μεγάλης καλλιέργειας (Φ.Μ.Κ.). Μορφολογία, φυσιολογία, προσαρμοστικότητα. Καλλιεργητικές τεχνικές, συγκομιδή, αποθήκευση και εκμετάλλευση των κυριοτέρων από τα φυτά μεγάλης καλλιέργειας. Γενικές γνώσεις στη γενετική βελτίωση και δημιουργία ποικιλιών με πλεονεκτικά χαρακτηριστικά.
Έμφαση δίνεται στα παρακάτω φυτικά είδη: χειμερινά και ανοιξιάτικα σιτηρά, βιομηχανικά φυτά, ανοιξιάτικα και χειμερινά ψυχανθή.
Βιβλιογραφία
Σφακιωτάκης (1993) «Γενική Δενδροκομία» ΤypoMan, Θεσσαλονίκη, 412 σελ.
Καραμάνος Α., (1992) «Τα σιτηρά των Εύκρατων Κλιμάτων. Ελληνική Λιθογραφία, Αθήνα, 342 σελ.
Τύπος μαθήματος: Εργαστηριακό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες ασκήσεις + 1 ώρα συμβουλευτική διδασκαλία
Διδακτικές μονάδες: 4
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 6ο
Επίπεδο μαθήματος: Επιλογής υποχρεωτικό
Προαπαιτούμενα: Όχι
Σκοπός και στόχοι μαθήματος: Η επαγγελματική προσέγγιση στις μελέτες περιπτώσεων προβλημάτων στις γεωργικές καλλιέργειες από εχθρούς, ασθένειες, σύμφυτα και μη παρασιτικά αίτια, καθώς και από την εφαρμογή μέτρων φυτοπροστασίας, και στις συστάσεις μέτρων αντιμετώπισης με κριτήρια οικονομικότητας, ασφάλειας των μέτρων και αειφορίας. Η εκπαιδευτική προσέγγιση δεν θα είναι η κλασσική διδακτική μέθοδος. Θα επικεντρώνεται στη λύση σειράς πραγματικών προβλημάτων από τους σπουδαστές
Περιγραφή του μαθήματος
Τεχνικές διάγνωσης ζημιών στις γεωργικές καλλιέργειες από φυτοπαράσιτα, προσδιορισμός των αιτίων. Συστάσεις μεθόδων και μέσων φυτοπροστασίας - συνταγογράφησης φυτοπροστατευτικών προϊόντων με κριτήρια αποτελεσματικότητας και ασφάλειας για τους καλλιεργητές, τους καταναλωτές γεωργικών προϊόντων και το περιβάλλον. Νομοθεσία (ελληνική και ευρωπαϊκή) για τις εγκρίσεις κυκλοφορία, τη διακίνηση και την εμπορία φυτοπροστατευτικών προϊόντων.
Παρουσιάσεις από στελέχη εταιρειών παρασκευής και εμπορίας αγροχημικών. Μελέτες περιπτώσεων εμπορίας αγροχημικών και συνταγογράφησης σε πραγματικές καλλιέργειες.
Υπολείμματα αγροχημικών στα γεωργικά προϊόντα. Προβλήματα στην εφαρμογή των αγροχημικών, στις σχετικές χημικές αναλύσεις και την εμπορία των προϊόντων.
Έλεγχος αποτελεσματικότητας φυτοπροστατευτικών προϊόντων σε πειράματα εργαστηρίου, θερμοκηπίου και υπαίθρου.
Επισκέψεις σε καταστήματα διάθεσης αγροχημικών και αγρούς όπου ασκείται Ολοκληρωμένη Διαχείριση Φυτοπαράσιτων και Βιολογική Γεωργία.
Βιβλιογραφία
Altman J. (1993). Pesticide Interactions in Crop Production. CRC Press, London 578 pp.
Aziz A., Kadir S.A., and Barlow H.S. (1992). Pest management and the Environment in 2000. CAB International, Wallingford, 401 pp.
Copping L.G. and Hewitt G. (1998). Chemistry and mode of action of crop protection agents.The Royal Society of Chemistry, Cambridge, 145 pp.
Duke et al. (1993). Pest control with enhanced Environmental Safety. ACS, New York, 373 pp.
Norton G.A. and Mumford J.D.(1993). Decision tools for pest management. CAB International, Wallingford, 279 pp.
Pimentel D. (1997). Techniques for reducing pesticide use -Economic and environmental Benefits. John Wiley & Sons Ltd, Chichester 444 pp.
Plimmer J.R (1982). Pestiside residues and exposure. American Chemical Society, Washigton, 213 pp.
Θανασουλόπουλος Κ. (1991). Εκτίμηση Απωλειών από τις ασθένειες των φυτών. Εκδόσεις Ζήση. Θεσσαλονίκη, 178 σελ.
Ανώνυμος. (1990). «Αγροχημικά και Περιβάλλον - Πρακτικά Διημερίδας, Δεκέμβριος 89»
Γεωτεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας, Παράρτημα Κρήτης, Χανιά, 188 σελ.
Τύπος μαθήματος: Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 2 ώρες εργαστήριο
Διδακτικές μονάδες: 4
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 6ο
Επίπεδο μαθήματος: Επιλογής υποχρεωτικό
Προαπαιτούμενα: Όχι
Σκοπός και στόχοι μαθήματος: Η γνώση της θρέψης των φυτών από πρακτική άποψη. Η εκμάθηση μεθόδων διαπίστωσης της θρεπτικής κατάστασης των φυτών και η ερμηνεία των αποτελεσμάτων.
Περιγραφή του μαθήματος
Γενικές αρχές για τη θρέψη των φυτών. Δειγματοληψία. Αρχές και τρόποι δειγματοληψίας. Προπαρασκευή του δείγματος. Ανάλυση για τα θρεπτικά στοιχεία. Ερμηνεία των αποτελεσμάτων.
Βιβλιογραφία
BEAUFILS E R 1961. Les desequilibres dans la composition chimique de l' Hevea. La methode du diagnostic physiologique. These d' ingenieur-Docteur Fac. Sci. Univ.Paris, 31 May 1961.
BEAUFILS E. R. 1973. Systeme integre de diagnostic et de recommandation (DRIS), Soil Sci.Bull.No 1:40-42,
JONES,Jr, J.BENTON, BENIAMIN WOLF, HARY A. MILLS. 1991. Plant analysis handbook. Micro-Macro Publishing, Inc.
KENWORTHY A. L. 1961. Interpreting the balance of nutrient- elements in leaves of fruit trees. Amer. Inst. Biol. Sci., 8:28-43
LUNDEGARDH H., 1951. Leaf Analysis.Hilger and Watts Ltd. London,176 pp.
STEENBJERG, F., 1951. Yield curves and chemical plant analyses. Plant and soil 3: 97-109.
Ulrich, A., and F. J. Hills. 1967. Principles and practices of plant analysis. p.11-24. In Soil testing and plant analysis. Part II. SSSA Special Publ. Series No.2. Soil Sci. Soc. of Amer., Madison, Wis. 79
Τύπος μαθήματος : Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας : 2 ώρες θεωρία + 2 ώρες εργαστήριο
Διδακτικές μονάδες: 4
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας : 6ο
Επίπεδο μαθήματος : Επιλογής Υποχρεωτικό
Προαπαιτούμενα : Όχι
Σκοπός και στόχοι του μαθήματος: Το μάθημα έχει σκοπό την κατάρτιση των σπουδαστών σε θέματα
κοινοτικής νομοθεσίας για την βιολογική γεωργία
ορθής γεωργικής πρακτικής εφαρμογής της βιολογικής γεωργίας
προτυποποίηση λειτουργίας συστήματος ελέγχου και πιστοποίησης
Περιγραφή του μαθήματος
Βασικές αρχές της Βιολογικής Γεωργίας και η επίδρασή της στο οικοσύστημα. Δομή και δραστηριότητες διεθνών οργανώσεων και επιτροπών. Ανάλυση Κοινοτικής νομοθεσίας για την Βιολογική Γεωργία. Οργάνωση και λειτουργία φορέα ελέγχου και πιστοποίησης. Διαδικασία ελέγχου και πιστοποίησης προϊόντων βιολογικής γεωργίας. Ποιοτικά χαρακτηριστικά προϊόντων βιολογικής γεωργίας. Εφαρμογή της βιολογικής γεωργίας στην καλλιέργεια της ελιάς, των εσπεριδοειδών και των λαχανικών. Οργάνωση βιοκαλλιεργητών. Συσκευασία, προβολή και προώθηση προϊόντων βιολογικής γεωργίας.
Βιβλιογραφία
Ανώνυμος (1998). Πρακτικά Επιστημονικής Διημερίδας, ΤΕΙ Καλαμάτας «Βιολογική Γεωργία. Πραγματικότητα - Προοπτικές» Αγροτύπος Α.Ε.
Σταυρουλάκης Γ. Ανάλυση κοινοτικής νομοθεσίας για την Βιολογική Γεωργία.
Blake, L. (1994). Organic farming and growing.The Crowood Press, U.K., 221 pp.
Lampkin N. (1990) .Organic Farming.Farming Press, U.K., 701 pp.
Lampkin, N. and Padel, S. (1994). The economics of organic farming. CAB I, U.K.,468 pp.
National Research Council (1989). Alternative Agriculture. National Academy Press, Washigton, 448 pp.
Τύπος μαθήματος: Εργαστηριακό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες εργαστήριο
Διδακτικές μονάδες: 4
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 6ο
Επίπεδο μαθήματος: Επιλογής Υποχρεωτικό
Προαπαιτούμενα: Όχι
Σκοπός και στόχοι του μαθήματος: Να επεκτείνει τις γνώσεις των σπουδαστών σε επίπεδο σχεδιασμού και εφαρμογής στον τομέα της Αρχιτεκτονικής Κήπων και Πάρκων. Να καταστήσει τους σπουδαστές ικανούς στην ανάληψη και εκπόνηση αυτοτελών μελετών σχεδιασμού και εφαρμογής στην Αρχιτεκτονική Κήπων και Πάρκων.
Περιγραφή του μαθήματος
Καθοδήγηση των σπουδαστών στην εκπόνηση σχεδιαστικών μελετών.
Τύπος μαθήματος: Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 3 ώρες εργαστήριο
Διδακτικές μονάδες: 7
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 7ο
Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος
Προαπαιτούμενα: Φυσιολογία Φυτών
Σκοπός και στόχοι του μαθήματος:
Η επαφή και η εξοικείωση των σπουδαστών με τα γνωστικά αντικείμενα της βιοτεχνολογίας. Η εκμάθηση των νέων τεχνικών και τεχνολογιών και των εφαρμογών τους στη γεωργία, με έμφαση στη γενετική μηχανική. Η κατανόηση των δυνατοτήτων που παρέχει η βιοτεχνολογία για την αντιμετώπιση προβλημάτων της φυτικής παραγωγής. Η κατανόηση της αναγκαιότητας αξιολόγησης κινδύνων και θέσπισης νομοθετικών κανονισμών για την απελευθέρωση γενετικά τροποποιημένων φυτών στο περιβάλλον.
Περιγραφή του μαθήματος
Εισαγωγή στη Μοριακή Βιολογία Φυτών: Δομή και φυσικοχημικές ιδιότητες των βιολογικών μακρομορίων. Δομή φυτικών γονιδίων. Μηχανισμοί ρύθμισης της γονιδιακής δραστηριότητας. Βασικές τεχνικές Μοριακής Βιολογίας.
Βασικές Τεχνολογίες: Τεχνολογία του ανασυνδυασμένου DNA: Κλωνοποίηση του DNA. Γενετικός μετασχηματισμός. Απομόνωση του επιθυμητού γονιδίου. Γονιδιωματικές και cDNA βιβλιοθήκες. PCR. Ενζυμική Τεχνολογία. Ζύμωση. Βιομετατροπές. Κυτταροκαλλιέργειες. Τεχνολογία του υβριδώματος.
Φυτική Βιοτεχνολογία - Εφαρμογές στη Γεωργία: Μεταφορά γονιδίων στα φυτά: Μεταφορά μέσω του Αgrobacterium tumefaciens. Άμεση μεταφορά γονιδίων (μεταφορά με πιστόλι σωματιδίων, μικροέγχυση, ηλεκτροδιαβίβαση κ.α.). Τρέχουσες εφαρμογές γενετικά τροποποιημένων φυτών. Στόχοι και προοπτικές της Γενετικής Μηχανικής στα φυτά.
Κανονισμοί για την απελευθέρωση γενετικά τροποποιημένων φυτών. Οφέλη και κίνδυνοι από τη χρήση γενετικά τροποποιημένων οργανισμών. Επιλογή επιθυμητών γενοτύπων. Μοριακοί δείκτες (RFLP - RAPD - AFLP κ.α.). Ιn vitro καλλιέργεια φυτικών ιστών και κυττάρων. Τεχνολογία πρωτοπλαστών. Πολλαπλασιασμός των φυτικών γενοτύπων in vitro.
Άλλες Εφαρμογές και Μελλοντικές Δυνατότητες της Βιοτεχνολογίας: Τρόφιμα και ποτά.
Ενέργεια - Περιβάλλον. Τομέας Υγείας. Κτηνοτροφία - Ζωική Βιοτεχνολογία.
Βιβλιογραφία
Λουλακάκης ΚΑ, 1998. Σημειώσεις βιοτεχνολογίας. ΤΕΙ Ηρακλείου.
Αυτοεκπαίδευση στη βιοτεχνολογία, 1997. Εκπαιδευτικό κέντρο, ΑΤΕ.
Collins GB, Shepherd RJ, 1997. Engineering plants for commercial products applications.
NY Academic Science.
Geneve RL, JE Preece, SA Merkle, 1996. Biotechnology of ornamental plants. CAB
International.
Τύπος μαθήματος : Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας : 2 ώρες θεωρία + 2 ώρες εργαστήριο
Διδακτικές μονάδες: 6
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας : 7ο
Επίπεδο μαθήματος : Κανονικό υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος
Προαπαιτούμενα : Όχι
Σκοπός και στόχοι του μαθήματος:
Το μάθημα έχει σκοπό την κατάρτιση των σπουδαστών σε θέματα:
φυσιολογίας ανάπτυξης και ωρίμανσης των οπωροκηπευτικών
αξιολόγησης και εφαρμογής μεθόδων και τεχνικών ελέγχου της συλλεκτικής ωριμότητας
και της ποιότητας φρούτων και λαχανικών,
ορθής μετασυλλεκτικής μεταχείρισης κατά την ταξινόμηση, συσκευασία, συντήρηση
και μεταφορά γεωργικών προϊόντων
τεχνολογίας με στόχο την διατήρηση των ποιοτικών χαρακτηριστικών και
μετασυλλεκτικών χειρισμών για την ελαχιστοποίηση των μετασυλλεκτικών απωλειών
των γεωργικών προϊόντων από την συγκομιδή μέχρι την κατανάλωση των νωπών οπωροκηπευτικών
προϊόντων.
Περιγραφή του μαθήματος
Εισαγωγή στην μετασυλλεκτική φυσιολογία και τεχνολογία οπωροκηπευτικών και ανθέων. Μετασυλλεκτικές απώλειες. Ο ρόλος της αναπνοής, της διαπνοής και της βιοσύνθεσης του αιθυλενίου στην μετασυλλεκτική μεταχείριση των προϊόντων και την ένταση των απωλειών. Η έννοια της ποιότητας και τα κριτήρια αξιολόγησης των ποιοτικών χαρακτηριστικών. Κριτήρια συλλεκτικής ωριμότητας οπωροκηπευτικών και ανθέων. Συγκομιδή. Οργάνωση και λειτουργία συσκευαστηρίων. Διαδικασία και υλικά συσκευασίας. Τυποποίηση αγροτικών προϊόντων. Ποιοτικός έλεγχος. Τεχνικές και συνθήκες πρόψυξης. Βασικές αρχές λειτουργίας και ελέγχου των ψυκτικών θαλάμων. Τεχνικές και συνθήκες συντήρησης ανά προϊόν. Συνθήκες και προβλήματα κατά την μεταφορά των οπωροκηπευτικών και ανθέων προς τις αγορές του εσωτερικού και του εξωτερικού. Ασυμβίβαστο στην συντήρηση και την μεταφορά Μέσα μεταφοράς. Μετασυλλεκτικές φυσιολογικές ανωμαλίες και ασθένειες οπωροκηπευτικών και ανθέων.
Το εργαστηριακό μέρος του μαθήματος περιλαμβάνει αντικείμενα τα οποία είναι άμεσα συνδεδεμένα με την θεωρία και σκοπεύουν στην πρακτική εφαρμογή της.
Βιβλιογραφία
Δ. Λυδάκης - Γ Σταυρουλάκης. Τυποποίηση αγροτικών προϊόντων
Ε. Σφακιωτάκης. Μετασυλλεκτική Φυσιολογία και Τεχνολογία
A. Kader. Postharvest Technololy of Horticultural Crops
Τύπος μαθήματος: Μικτό
γ) Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 2 ώρες εργαστήριο
δ) Διδακτικές μονάδες: 6
ε) Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 7ο
στ)Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος
ζ) Προαπαιτούμενα: Γενετική
Σκοπός και στόχοι του μαθήματος:
Το μάθημα αποσκοπεί στο να καταστήσει τους σπουδαστές ικανούς να:
εφαρμόζουν τις βασικές αρχές αναπαραγωγής στη δημιουργία νέων τύπων φυτών
χρησιμοποιούν τις τεχνικές επικονίασης και γονιμοποίησης για την αυτογονιμοποίηση
ή την διασταύρωση των φυτών
εφαρμόζουν εργαστηριακές τεχνικές για την επιλογή φυτών (ιστοκαλλιέργεια, τεχνητές
μολύνσεις, μεθόδους βιοτεχνολογίας, κτλ.)
αξιολογούν και επιλέγουν τα επιθυμητά χαρακτηριστικά για τη δημιουργία νέων
ποικιλιών και υβριδίων.
Περιγραφή του μαθήματος
Βασικοί κύκλοι ζωής. Σποροφυτική και γαμετοφυτική γενεά. Επικονίαση και γονιμοποίηση.
Ανασυνδυασμός των γονιδίων και παραλλακτικότητα. Περιβαλλοντική και Γενετική
παραλλακτικότητα. Η προέλευση της φυσικής παραλλακτικότητας και η καταγωγή των
ειδών.
Ομοζυγωτικός εκφυλισμός και ετέρωση. Συστήματα αναπαραγωγής των καλλιεργούμενων
φυτών.
Πολυπλοειδία. Η γενετική βελτίωση των πολυπλοειδών. Η σημασία της Απλοειδίας
στη βελτίωση των φυτών.
Γενετική βελτίωση με μεταλλαγές. Μεταλλαξιγόνοι παράγοντες.
Τα ποσοτικά χαρακτηριστικά και η κληρονομικότητά τους. Ο συντελεστής κληρονομικότητας.
Μέθοδοι επιλογής για αυτογονιμοποιούμενα είδη. Αναδιασταύρωση, Γενεαλογική επιλογή,
Καταγωγή από μεμονωμένους σπόρους.
Μέθοδοι επιλογής για σταυρογονιμοποιούμενα φυτά. Μαζική επιλογή, Επανερχόμενη
επιλογή, Παραγωγή υβριδίων, Συνθετικές ποικιλίες.
Συστήματα παραγωγής υβριδίων. Η έκφραση του φύλου, το ασυμβίβαστο, η αρρενοστειρότητα.
Βελτίωση για ανθεκτικότητα στις ασθένειες. Πηγές ανθεκτικότητας, μέθοδοι αξιολόγησης
της ανθεκτικότητας. Η μοριακή βάση της ανθεκτικότητας των φυτών στις ασθένειες.
Μηχανισμοί ανθεκτικότητας. Ανθεκτικότητα των φυτών στις ιώσεις.
Βελτίωση φυτών με μεθόδους Βιοτεχνολογίας. Επιλογή κυττάρων, καλλιέργεια ανθήρων,
εμβρυοκαλλιέργεια. Γενετικός Μηχανισμός και Τεχνολογία του ανασυνδυασμένου DNA.
Επιλογή φυτών με μοριακούς δείκτες. RFLP, RAPDS, PCR, SSR, ισοένζυμα.
Βελτίωση για τα αγενώς αναπαραγόμενα είδη.
Συλλογή και διατήρηση του γενετικού υλικού.
Βιβλιογραφία
Φανουράκη Ν. (1999) Γενετική Βελτίωση Φυτών. Αρχές και Μέθοδοι. (Υπό έκδοση).
Καλτσίκη Π. Αρχές Βελτίωσης Φυτών
Simmonds W.N. (1979). Principles of Crop Improvement. Longman, London.
Welsh, R.J. (1981). Fundamentals of Plant Genetics and Breeding. John Wiley
& Sons.
Τύπος μαθήματος: Θεωρητικό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 3 ώρες διαλέξεων
Διδακτικές μονάδες: 5
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 7ο
Επίπεδο μαθήματος: Κανονικό υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος
Προαπαιτούμενα: Όχι
Σκοπός και στόχος μαθήματος: Η κατανόηση του τρόπου παρουσίασης ενός θέματος ενώπιον ακροατηρίου. Η ανάπτυξη της ικανότητας συλλογής στοιχείων, σύνθεσης πληροφοριών, συγγραφής μιας εργασίας και επιτυχούς παρουσίασής της σε συνέδρια, σεμινάρια κ.λ.π.
Περιγραφή του μαθήματος
Παρουσίαση από σπουδαστές επιλεγμένων θεμάτων, πάνω στις πρόσφατες προόδους της γεωπονικής επιστήμης και τεχνολογίας. Μεγάλος αριθμός των ανατιθέμενων θεμάτων αφορά ειδικά τις θερμοκηπιακές καλλιέργειες.
Τύπος μαθήματος. Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας. 2 ώρες θεωρία + 2 ώρες εργαστήριο
Διδακτικές μονάδες. 3
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας. 7o
Επίπεδο μαθήματος. Eπιλογής υποχρεωτικό
Προαπαιτούμενα:
Σκοπός και στόχοι του μαθήματος:
Η ανάλυση των σημαντικότερων παθογενών καταστάσεων των εδαφών και των τρόπων αντιμετώπισής τους. Η χαρτογράφηση και αξιοποίηση των εδαφών. Οι σπουδαστές μέσα από μια σειρά εργαστηριακών αναλύσεων να μπορούν να εντοπίζουν το είδος και το βαθμό παθογένειας των εδαφών και να καθορίζουν τη διαδικασία της εξυγίανσής τους. Ακόμα, με μια σειρά εργαστηριακών αναλύσεων να αποκτούν την εικόνα της ποιότητας του νερού άρδευσης και να σχεδιάζουν την ορθολογική διαχείρισή του. Τέλος, να αποκτούν την ικανότητα της χαρτογράφησης και της αξιολόγησης της γης.
Περιγραφή του μαθήματος
Η χαρτογράφηση των εδαφών. Αρχές, συστήματα χαρτογράφησης, διαδικασία χαρτογράφησης, ερμηνεία εδαφολογικών χαρτών. Η αξιολόγηση - χρήση της γης. Βασικές έννοιες, αρχές, συστήματα αξιολόγηση της γης. Η διάβρωση των εδαφών. Είδη και αντιδιαβρωτική προστασία. Τα αλατούχα εδάφη. Δημιουργία - βελτίωση. Τα νατριωμένα εδάφη. Δημιουργία - βελτίωση. Τα όξινα εδάφη. Δημιουργία - βελτίωση.
Βιβλιογραφία
Abrol, D.I., I.S.P. Yadav., and Massoud 1988. Salt affected soils and their management. Soil Bull, 39. FAO, Rome.
Ayers, R.S.., and W.D. Westcof 1985. Water quality for Agriculture. Irrigation and drainage. Paper No 29. FAO, Rome.
Γιάσογλου, Ι.Ν. 1995. Μαθήματα εφαρμοσμένης εδαφολογίας. Αθήνα.
FAO, 1965. Soil erosion by water. Rome, Italy
FAO, 1976. A framework for land evaluation. Soils Bull 32, Rome, Italy.
FAO, 1984. Prognosis of salinity and alkalinity. Soils Bull 31, Rome, Italy.
Μισοπολινός, Δ.Ν. 1991. Προβληματικά εδάφη. Μελέτη, πρόβλεψη, βελτίωση. Εκδ. Γιαχούδη - Γιαπούλη, Θεσ/νίκη.
Page, A. L. 1982.ed. Methods of soils analysis. Part 2. Chemical and Microbiological Properties. SSSA, Madison, WI.
Σινάνης, Κ. Ν. 1997. Εργαστηριακές ασκήσεις Αξιοποίησης εδαφών. Τ.Ε.Ι Ηρακλείου.
Σινάνης, Κ. Ν. 1998. Σημειώσεις Αξιοποίησης εδαφών. Τ.Ε.Ι, Ηρακλείου.
Sys, C. 1985. Land evaluation. Part I, II, III. International training center for post graduate soil scientists. State university of Ghent, Belgium.
Συλλαίος, Γ.Ν. 1990. Χαρτογράφηση και αξιολόγηση γεωργικών εδαφών και γαιών. Εκδ. Γιαχούδη - Γιαπούλη, Θεσ/νίκη.
U.S. Department of Agriculture. 1993. Soil Survey Manual. Soil Survey Division Staff. Handbook No 18. Washington, D.C.
Τύπος μαθήματος: Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες εργαστήριο + 1 ώρα συμβουλευτική διδασκαλία
Διδακτικές μονάδες: 3
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 7ο
Επίπεδο μαθήματος: Επιλογής υποχρεωτικό
Προαπαιτούμενα: Ειδική Λαχανοκομία I & II
Σκοπός και στόχοι μαθήματος:
Άσκηση στην οργάνωση λαχανοκομικών επιχειρήσεων και στη διάγνωση και αντιμετώπιση προβλημάτων στην καλλιέργεια με δεδομένα από την Ελληνική και παγκόσμια γεωργική πρακτική
Περιγραφή μαθήματος
Οι σπουδαστές αναλαμβάνουν την καλλιέργεια λαχανοκομικών ειδών, σε όλες τις μορφές άσκησης της Γεωργίας (χημική - εντατική καλλιέργεια, βιολογική καλλιέργεια, ολοκληρωμένη μέθοδος παραγωγής) και συγχρόνως παρακολουθούν εμπορικές καλλιέργειες της περιοχής.
Βιβλιογραφία
1. Fageria, N. K. 1992. Maximizing crop yields. Marcel Dekker: IBS Bookservice AG. UK. 288p
2. Kitto, Dick. 1996. Planning the organic vegetable garden. Thorsons: Harpercollins. UK. 128p
3. Pearson, C. J. 1992. Field crop ecosystems. Elsevier. UK. 576p
4. Roord Van Eysinga, J. P. 1981. Nutritional disorders in glasshouse tomatoes, cucumbers and lettuce. CAB International. UK. 130p
Τύπος μαθήματος: Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες διαλέξεις + 1 ώρα ασκήσεις
Διδακτικές μονάδες: 3
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 7ο
Επίπεδο μαθήματος: Επιλογής υποχρεωτικό
Προαπαιτούμενα: Όχι
Σκοπός και στόχοι μαθήματος: Επαγγελματική Εκπαίδευση στην άσκηση της Φυτοπροστασίας στα πλαίσια της ολοκληρωμένης διαχείρισης των βιοκαλλιεργειών και των προϊόντων τους. Η εκπαιδευτική προσέγγιση θα συνίσταται στο μεγαλύτερο μέρος της από μελέτες πραγματικών προβλημάτων και συστάσεις λύσεών τους σε περιβάλλον εφαρμογής.
Περιγραφή του μαθήματος
Αρχές Βιολογικής Γεωργίας σε σχέση με τη φυτοπροστασία, γεωργικών καλλιεργειών. Σχετική νομοθεσία, ελληνική και ευρωπαϊκή. Ειδικές πρακτικές προληπτικής ελαχιστοποίησης ζημιών στη Βιολογική Γεωργία. Βιολογικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες ελέγχου του επιπέδου προσβολής καλλιεργούμενων φυτών από φυτοπαράσιτα.
Υλικά (και μέθοδοι εφαρμογής τους) των οποίων η χρήση επιτρέπεται στη Βιολογική Γεωργία και έχουν σημαντική δραστικότητα εναντίον φυτοπαρασιτικών αρθρόποδων,μυκήτων, βακτηρίων και σύμφυτων στις βιοκαλλιέργειες.
Ιδιαίτερη έμφαση στις λαχανοκομικές και ανθοκομικές καλλιέργειες.
Επισκέψεις σε γεωργικές εκμεταλλεύσεις βιοκαλλιεργειών. Μελέτες περιπτώσεων, ιδιαίτερα για φυτοπροστατευτικά μέσα που εφαρμόζονται σε βιοκαλλιέργειες της Β. Ευρώπης αλλά δεν είναι γνωστή η αποτελεσματικότητά τους στην Ελλάδα.
Βιβλιογραφία
ACTA. "Les auxiliaires ennemis naturels des ravageurs des cultures ». Le carusel, Paris, 64 pp.
Ferrari M., Marcon E. and Menta A. (1995). Lotta Biologica. Edagricole Bologna, 325 pp.
Lampkin N. (1990) .Organic Farming.Farming Press, U.K., 701 pp.
Mahr D.L. and Ridgway N.M. (1993) «Biological control of insects and mites - An indoduction to beneficial natural enemies and their use in pest management» North Central Regional Publication, Wisconsin 91 pp.
National Research Council (1989). Alternative Agriculture. National Academy Press, Washigton, 448 pp.
Stefani R. Santi A. (1997) Fitofarmaci, fertilizzanti e mezzi tecnici per l' agricoltura biologica. Edagricole, Bologna 406 pp.
Stoll G. (1986). «Natural crop protection based on local farm resources in the tropics and subtropics» Verlag Josef Margraf, Aichtal, 181 pp.
Van Driesche R.G. and Bellows T.S. Jr. (1996). Biological Control. Chapman & Hall, New York, 539 pp.
Ανώνυμος (1998). Πρακτικά Επιστημονικής Διημερίδας, ΤΕΙ Καλαμάτας «Βιολογική Γεωργία. Πραγματικότητα - Προοπτικές» Αγροτύπος Α.Ε.
Τύπος μαθήματος: Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες θεωρία + 2 ώρες εργαστήριο
Διδακτικές μονάδες: 3
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 7ο
Επίπεδο μαθήματος: Επιλογής υποχρεωτικό
Προαπαιτούμενα: Όχι
Σκοπός και στόχοι μαθήματος:
Να γνωρίσουν οι σπουδαστές τις διάφορες μορφές υδροπονικών καλλιεργειών και τα πλεονεκτήματα, καθώς και τα μειονεκτήματά τους.
Περιγραφή του μαθήματος
1. Γενικά:
Ποιες είναι οι εκτός εδάφους καλλιέργειες
Ο ρόλος τους σήμερα στην παγκόσμια παραγωγή λαχανοκομικών και ανθοκομικών προϊόντων
και
Η αναγκαιότητα επέκτασής τους στη χώρα μας
2. Ιστορική αναδρομή στην εξέλιξη των υδροπονικών καλλιεργειών
3.Προετοιμασία θερμοκηπίου για εγκατάσταση υδροπονικών καλλιεργειών.
4. Υδροπονικές καλλιέργειες σε υποστρώματα: Υποστρώματα και οι ιδιότητές τους. Συστήματα υποδοχέων. Συστήματα τοποθέτησης υποδοχέων στο θερμοκήπιο. Συστήματα παρασκευής, διανομής και ανακύκλωσης θρεπτικού διαλύματος. Σύνθεση θρεπτικών διαλυμάτων και εποχικές μεταβολές τους.
Υδροπονικές καλλιέργειες σε ρέον θρεπτικό διάλυμα (NFT): Συστήματα υποδοχέων. Συστήματα τοποθέτησης υποδοχέων στο θερμοκήπιο. Συστήματα παρασκευής, διανομής, αποστείρωσης και ανακύκλωσης θρεπτικού διαλύματος. Σύνθεση θρεπτικών διαλυμάτων και εποχικές μεταβολές τους.
Αεροπονικές καλλιέργειες: Συστήματα υποδοχέων. Συστήματα τοποθέτησης υποδοχέων στο χώρο του θερμοκηπίου. Συστήματα παρασκευής, διανομής, αποστείρωσης και ανακύκλωσης θρεπτικού διαλύματος. Σύνθεση θρεπτικών διαλυμάτων και εποχικές μεταβολές τους.
Βιβλιογραφία
Μαυρογιαννόπουλος Γ.Ν. 1994. Υδροπονικές καλλιέργειες και θρεπτικά διαλύματα. Εκδ. Α. Σταμούλη. Αθήνα.
Cooper A. 1979. The ABC of N.F.T. Nutrient Film Technique. Grower Books.
Smith D.L. 1986. Rockwool in Horticulture. Grower Books.
Smith D. 1996. Growing in rockwool. Grower manual 2. Grower Books.
F.A.O. 1990. Soilless culture for horticultural crop production. FAO Plant Production and Protection Paper 101. Food and Agriculture Organization of the United Nations, Rome.
Τύπος μαθήματος: Μικτό
Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 ώρες διαλέξεις + 1 ώρα συμβουλευτική διδασκαλία
Διδακτικές μονάδες: 3
Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: 7ο
Επίπεδο μαθήματος: Επιλογής υποχρεωτικό
Προαπαιτούμενα: Όχι
Σκοπός και στόχος μαθήματος: Η εκπαίδευση στις πρακτικές Αειφόρου Γεωργίας, αλλά και στα άλλα μέτρα και τα έργα που παράλληλα και συντονισμένα θα συντελούν στην ολοκληρωμένη ανάπτυξη των αγροτικών περιοχών.
Περιγραφή του μαθήματος:
Οι σχέσεις της γεωργίας με τις εξαντλούμενες πηγές και το περιβάλλον, την ανάπτυξη και την ποιότητα ζωής στις αγροτικές περιοχές. Οι έννοιες της αειφορίας (ολιστικής και πολυσυλλεκτικής) και της Αειφορικής Γεωργίας. Η αειφορία ως παράμετρος άσκησης της γεωργίας στο χώρο και στο χρόνο. Ο ρόλος της γεωργίας, άλλων παραγωγικών τομέων, των κοινωνικών παραμέτρων και της υποδομής στην αειφόρο ανάπτυξη αγροτικών περιοχών. Η άσκηση και η υποστήριξη της γεωργίας, και η αειφορική ανάπτυξη.
Βιβλιογραφία
Σιάρδος, Γ. (1993). Αειφορική Γεωργία και Ανάπτυξη. Γεωπονικά, τεύχος 346, Ιούλιος - Αύγουστος 1993.
Bryden, J. and Schucksmith, M.(1998). The role of sustainability in agricultural and rural development thE European Union. Arkleton Centre for Rural Devepopment Research, University of Aberdeen, 15pp.
Bryden, J.(Ed.) (1994). Towards sustainable rural communities. University of Guelph, Ontario, Canada.
Katz,A.S.(1990). The design of sustainable development: Economic and Environmental values. Coalescing origins, theory and application. PhD thesis, Fletcher School of Law and Diplomacy, Tufts University. UMI Dissertation Information Service (publication no. 8822306).
Kuhnen, F. (1992). Sustainability, regional development and marginal locations. Applied geography and development, vol. 39, Institute for Scientific Cooperation, Tubingen, Germany.
Redclift, M. (1992). The meaning of sustainable development. Geoforum, 23, 3, 395- 403.
WWF (1997) A new European Community policy - sustainable regional development.